ultimate
spider-man super special #1 (marvel)
In de special met verschillende tekenaars gaat Peter Parker
op zoek naar de essentie van het bestaan als een superheld.
Daarnaast houdt hij op school een spreekbeurt over helden.
Het eerste deel is slim geschreven, voornamelijk omdat uitgangspunt
en uitwerking zo realistisch zijn. Zodra de plot meer over
de spreekbeurt gaat, verzandt het in een zeer matig excuus
voor een lange reeks pin-ups. Verrassend genoeg werkt het
idee van meerdere tekenaars best aardig. Over het algemeen
zijn de stijlen aantrekkelijk, al zijn bepaalde pagina's misschien
net té experimenteel. Leuke comic, wel ietwat te duur.
Vanwege de slechte tweede helft geef ik drie in plaats van
vier sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
& various
incredible
hulk #41 (marvel)
Een overval op een supermarkt loopt uit de hand als blijkt
dat een groep agenten het op Bruce Banner heeft voorzien.
Intussen gaat de aandacht in de winkel uit naar de prima interactie
tussen Banner, de gestresste overvaller en de onderhandelaar.
Het tempo mag aan de lage kant zijn, de spannende cliffhanger
is dat zeker waard. Voorlopig is het nog zoeken naar het verband
met de vorige verhaallijn en dat is op dit moment eigenlijk
het enige minpunt. De tekeningen sluiten goed aan op het script,
met simpele doch effectieve panels, een open stijl en dikke
kleurtinten. Ik blijf vraagtekens zetten bij de vreemde covers.
Alles bij elkaar is een score van drie sterren terecht. tekst
bruce jones tekeningen lee weeks
100% #1
(dc)
Een dure, aantrekkelijk vormgegeven vijfdelige miniserie over
het New York van de nabije toekomst. Met een nachtclub als
centrale locatie lopen de subplots op een intelligente manier
door elkaar: Kim voelt zich niet veilig en koopt daarom een
verboden vuurwapen, terwijl het hulpje John het dagboek van
een danseres vindt. Hoewel de manier van vertellen fragmentarisch
is, wordt het nergens chaotisch. De subplots lopen dankzij
vlotte dialogen zeer soepel in elkaar over en de tempowisselingen
zijn knap. Het tekenwerk staat bol van de zwierige lijnen
en mooie details, met subtiele grijstinten als ideale sluitpost.
Kortom, een boeiend begin van de serie, zeker vier sterren. tekst
& tekeningen paul pope
batgirl
#29 (dc)
Samen met Nightwing begint Batgirl aan een reconstructie van
de moord op Vesper Fairchild. Dat leest als een klassieke
misdaadroman, met veel dialogen die verklarend zijn zonder
geforceerd over te komen. Wanneer aan het eind de twijfels
weg zijn dat Bruce Wayne de moord gepleegd kan hebben, doet
dat afbreuk aan de relevantie van het nummer, dat strikt genomen
nogal leeg is. Gelukkig zijn de tekeningen als vanzelfsprekend
van prima kwaliteit. De stijl lijkt minder versimpeld en bevat
iets meer detail dan voorheen, maar de poses en lay-outs blijven
erg dynamisch. Met de kanttekening dat de Bruce Wayne crossovers
nu te lang duren, is dit krap aan genoeg voor vier sterren. tekst
kelley puckett tekeningen damion scott
transmetropolitan
#57 (dc)
Spider Jerusalem doet via feedsite The Hole als enige verslag
van hoe overheidstroepen een vreedzame betoging bloedig neerslaan.
Even later krijgt hij van een oude bekende informatie die
hem verder helpt bij zijn kruistocht tegen de president. De
verhaallijn wordt met strakke dialogen en een hoog tempo voortreffelijk
afgerond. Het is jammer dat de extra informatie uit de lucht
komt vallen, want zowel inhoudelijk als verteltechnisch is
dit zeker één van de beste nummers van de laatste
tijd. Ook het tekenwerk is toegankelijk als altijd, van de
heldere lijnen tot overdreven poses en aandacht voor (vaak
komische) details. Ondanks het kleine minpuntje toch vijf
sterren. tekst
warren ellis tekeningen darick robertson
green lantern
#151 (dc)
Kyle Rayner gaat na zijn avontuur als Ion nu gewoon weer als
Green Lantern door het leven. Overal gedragen mensen zich
vreemd, zelfs bij Kyle op het werk. Alsof dat niet genoeg
is, wordt de stad ook nog eens overspoeld door groene wezens.
Waar in het eerste deel aandacht naar Kyle en de bekende bijpersonages
uitgaat, verandert de tweede helft in een standaard verhaal.
Sterker, de schokkend bedoelde laatste pagina is voor de trouwe
lezer ronduit voorspelbaar. De dialogen zijn in orde, maar
dat alleen is niet voldoende. Bij het tekenwerk is eveneens
een tweedeling zichtbaar: eerst nog overtuigend, daarna doorsnee
en haastig. Twee sterren is het hoogst haalbare. tekst
judd winick tekeningen dale eaglesham
midnight
nation #12 (image)
Na zijn onzelfzuchtige daad keert David Grey terug in de gewone
realiteit. Daar wacht hem een confrontatie met zijn ex-vrouw
en vooral een zondvloed aan vragen. In een epiloog wordt getoond
hoe David jaren later het eerder gevoerde gesprek met zijn
jongere ik meemaakt, waarna ruimte is voor een obligaat doch
goed uitgewerkt eind. Inhoudelijk gebeurt weinig. De dialogen
zijn soms aan de vage kant, een deel van de gebeurtenissen
was al bekend de symboliek van de epiloog ligt er dik bovenop.
Wel leest het lekkerder dan de recente nummers, niet in de
laatste plaats vanwege de vloeiende en wat lichter ingekleurde
tekeningen. Een waardig eind, dus vier sterren. tekst
j michael straczynski tekeningen gary frank