x-statix
#1 (marvel)
Dezelfde hoofdpersonages, in feite exact dezelfde comic als
X-Force, toch een andere titel. Het getuigt gelukkig van een
dosis zelfspot dat in de plot de naamsverandering op de hak
wordt genomen. Verder draait het verhaal om de macht van de
media en de introductie van weer een nieuw teamlid. Opvallend
genoeg is dit in vergelijking met de recente delen iets meer
standaard, terwijl van deze herstart beter mag worden verwacht.
De dialogen en sfeer scoren voldoende en ook het ouderwetse,
stilistische tekenwerk is als vanouds. Wel mag de inkleuring
minder fel, of zou dat aan de hoge kwaliteit van het papier
liggen? Voor vier sterren is het te simpel, vandaar dat ik
drie sterren geef. tekst
peter milligan tekeningen michael allred
the dark
knight strikes again #3 (dc)
Dat meer dan zes maanden moest worden gewacht op het laatste
deel van deze serie, heeft geen positieve uitwerking. Daarvoor
is het verhaal te dun. Overal in het land strijden de oude
en nieuwe helden tegen Brainiac en Lex Luthor, maar de kern
van de plot wordt onthuld in een aardige slotscène
in de Batcave. De schrijfstijl is fragmentarisch. In sommige
gevallen zelfs zodanig dat het eerder lachwekkend is dan intrigerend.
Hoewel de personages aardig uit de verf komen, blijft het
hoofdverhaal steken tussen een parodie en een serieuze aanklacht
tegen de maatschappij. Het tekenwerk is wel acceptabel, mede
dankzij de iets zachtere kleuren. Geen twee, wel nipt drie
sterren. tekst
& tekeningen frank miller
hellblazer
#174 (dc)
Schrijver Azzarello neemt afscheid met het laatste deel van
het verhaal over de moord op John Constantine. Agent Frank
Turro ontdekt nu eindelijk de waarheid over de mysterieuze
Stanley Manor, waarbij direct een link wordt gelegd naar ruim
twee jaar aan voorafgaande verhalen. Als gebruikelijk blijven
de dialogen weinig concreet, vol dubbele bodems. Dat is de
reden waarom de afronding niet bevredigend is: veel te veel
vragen blijven open. Wat betreft de tekeningen valt op dat
de strakke stijl minder effectief is als gevolg van meer details
en nuances in de inkleuring. Met het vertrek van de schrijver
is dit waarschijnlijk mijn laatste nummer. Al met al is drie
sterren voldoende. tekst
brian azzarello tekeningen marcelo frusin
the flash
#188 (dc)
De Rogues onder leiding van Blacksmith voeren de laatste fase
van hun plan uit. Flash verzet zich en met hulp van vrienden
brengt hij zijn tegenstanders aan het wankelen. Gegeven de
interessante en trage opbouw, is de manier waarop alles nu
wordt afgehandeld nogal aan de haastige kant. Het tij keert
snel en Blacksmiths laatste plan wordt te eenvoudig ondermijnd.
Afgezien van de knappe dialogen is de vertelling in slechts
twee maanden afgegleden naar het niveau van een doorsnee superheldencomic.
Aan de andere kant zijn de tekeningen helder en gedetailleerd,
met zeer aantrekkelijke lay-outs en goed herkenbare personages.
Desondanks geef ik krap twee sterren. tekst
geoff johns tekeningen scott kolins
shades of
blue #8 (amp)
Ilsa Daniel kan mensen en objecten in ijs veranderen. Haar
klasgenote Heidi Paige en haar twee vrienden gaan op onderzoek
uit en ontdekken vervolgens dat Ilsa lijdt aan waanvoorstellingen.
Hoe simpel het verhaal ook is, het kan dankzij het vrij hoge
tempo en de leuke interactie tussen de hoofdrolspelers de
aandacht gemakkelijk vasthouden. Het is vooral leuk dat Heidi's
vrienden haar helemaal als superheld zien, terwijl ze daar
zelf beduidend meer moeite mee heeft. De vaak cartooneske,
vloeiende stijl is goed voor aantrekkelijke tekeningen. Zeker
de gezichten zijn erg treffend, al moet gezegd dat de anatomie
niet altijd klopt. Alles bij elkaar is drie sterren een terechte
score. tekst
james harris & rachel nacion tekeningen cal
slayton
crux #16
(crossgen)
Aristophanes vecht samen met Capricia en haar reisgenoten
tegen de soldaten van de Negation. Ze krijgen hulp van de
monsterlijke Thraxis en intussen raken Geromi en Galvan ieder
voor zich diep in de problemen. Het is een uiterst vervelende
constatering dat na de wisseling van schrijvers de diepgang
bijna volledig is verdwenen. Dialogen voelen minder natuurlijk
aan, interactie is soms ronduit irritant en het hoofdverhaal
lijkt telkens meer op een zinloze herhaling. Zonde, want de
tekeningen zijn ijzersterk. Van de krachtige lijnen tot de
krasserige details, van de composities tot de poses, alles
klopt. Voorlopig mijn laatste nummer. Kortom, slechts één
ster. tekst
chuck dixon tekeningen steve epting
scion #26
(crossgen)
Een experimenteel nummer waarin tekst en tekeningen van elkaar
zijn gescheiden. Het gevolg is een soort geïllustreerd
verhaal, waarin wordt verteld over een jonge slaaf die samen
met drie anderen het rijk van de Ravens ontvlucht, op zoek
naar het eiland van Ethan en Ashleigh. Bepaalde onderdelen
zijn voorspelbaar, net als de uitkomst van het verhaal. Van
een plot is in feite geen sprake. Toch levert het een aardig
tussennummer op, dat bovendien is voorzien van prachtig tekenwerk.
Met behulp van de zo sierlijke inkleuring spatten de landschappen
van de pagina. Uiteindelijk is het derhalve een experiment
dat niet slaagt, maar evenmin faalt. Daarom drie sterren. tekst
ron marz tekeningen jim cheung