new x-men
#132 (marvel)
Professor Xavier bezoekt met een vrij select gezelschap de
puinhopen van Genosha. Al snel ontdekken ze dat daar een monument
voor Magneto wordt gebouwd, maar dat is nog niet de grootste
verrassing van de dag. Ondanks de vele verschillende personages
loopt het verhaal redelijk soepel, van de treffende dialogen
tot de uitstekende opbouw. Dat het nergens belerend wordt,
is eveneens een pluspunt. Het werk van de gasttekenaar doet
het goed. Hoewel de ouderwetse stijl anders is dan wat de
laatste maanden voor deze serie gebruikelijk is, ziet het
er aantrekkelijk uit. Toch kan variatie in de gezichten geen
kwaad. Kortom, een prima nummer dat vier sterren verdient. tekst
grant morrison tekeningen phil jimenez
100% #3
(dc)
Enkele weken na het verschijnen alsnog gekocht. De verhaalstrengen
over het New York van de toekomst worden minder fragmentarisch
neergezet. Eigenlijk gaat het uitsluitend over John en Daisy
enerzijds en Strel en Eloy anderzijds. Dit levert een fascinerende
interactie tussen de personages op, compleet met knappe dialogen
en enkele aardige parallellen tussen beide subplots. Ook het
vertelritme draagt bij aan een bijna tastbare sfeer, die wordt
versterkt door de sierlijke tekenstijl. Grijstinten, mooi
strakke lay-outs, geluidseffecten; alles vormt een organisch
geheel dat wegleest als een film op papier. Jammer van de
coverprijs, want verder is het vier sterren dik waard. tekst
& tekeningen paul pope
the filth
#4 (dc)
Ned Slade gaat met tegenzin aan het werk voor de bizarre organisatie
genaamd de Hand. In vergelijking met het vorige nummer is
het verhaal stukken minder experimenteel en wellicht zelfs
ietwat te lineair. Aan de andere kant, dat Slade en een collega
stranden in een gebied waar de tijd is versneld, biedt opvallend
veel ruimte voor uitdieping van de personages. Het aantal
ronduit zieke ideeën dat hierbij wordt gelanceerd, is
als vanouds lekker hoog. Voor een miniserie springt het van
de hak op de tak, dus hopelijk komt spoedig een hoofdverhaal
aan bod. Het statische tekenwerk is wederom meer effectief
dan echt mooi en de inkleuring is nogal saai. Al met al drie
sterren. tekst
grant morrison tekeningen chris weston
batgirl
#32 (dc)
Eindelijk het laatste deel van de gastschrijver, waarin Batgirl
met Spoiler, Robin en Connor Hawke de Ninth Legion verslaat.
De plot is dun, lijdt onder de gastoptredens, bevat storende
expositie en loopt voorspelbaar af. Pas tegen het eind keert
iets terug van de sfeer die de serie kenmerkt. Hopelijk keert
de vaste schrijver erg snel terug naar de basis, want op deze
manier is de rode draad van de serie volledig zoek. Toegegeven,
het tekenwerk is deze keer redelijk, maar het staat buiten
discussie dat Scott zonder hulp van allerlei gasttekenaars
een beter resultaat bereikt. Vooral de gezichten zijn hier
te plastic, te nietszeggend. Een score van één
ster is het hoogst haalbare. tekst
chuck dixon tekeningen damion scott & wade
von grawbadger
green lantern
#154 (dc)
Terry, de assistent van Kyle Rayner, is in elkaar geslagen.
Het is duidelijk dat de daders hem hebben uitgekozen omdat
hij homoseksueel is, hetgeen bij Kyle tot woede leidt. Dit
gegeven wordt na een prima begin helaas vrij plichtmatig afgehandeld,
want als Green Lantern bezoekt Kyle de daders en deelt hij
een koekje van eigen deeg uit. Waar schrijfstijl en tempo
in orde zijn, staat als een paal boven water dat dit de gemakkelijke
uitweg is. In zekere zin is de afronding zelfs voorspelbaar.
Met de tekeningen is weinig mis. Ondanks de soms te grove
inktlijnen wordt alles helder in beeld gebracht, met krachtige
inkleuren als het sluitstuk. Vanwege het eind slechts twee
sterren. tekst
judd winick tekeningen dale eaglesham
powers #23
(image)
De verdachte in een nieuwe moordzaak wil uitsluitend praten
met detective Christian Walker. Deena Pilgrim en haar nieuwe
partner gaan op bezoek en ontdekken dat de tijd voor Walker
niet heeft stilgestaan. Het drietal komt kort daarna letterlijk
onder vuur te liggen, hetgeen uitmondt in een bijna griezelig
agressief geschreven scène in de politiecel. De kracht
van de plot schuilt niet alleen in de sterke dialogen, het
zit deze keer juist in de onvoorspelbaarheid. Niemand is veilig,
alles kan gebeuren. Ook visueel genoeg afwisseling, daar zowel
composities als verteltempo als inkleuring elkaar uitstekend
aanvullen. Dat de stijl subtieler is geworden, is een pluspunt.
Vier sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen michael
avon oeming
savage dragon
#100 (image)
Extra dik, extra duur, extra te laat. Desondanks is dit nummer
de moeite waard, aangezien het in korte verhalen een interessant
beeld schetst van wat in Dragons nieuwe realiteit de afgelopen
jaren allemaal anders is gegaan. Enige nadeel is wel, dat
het hiermee ontoegankelijk is voor de nieuwe lezers. Expliciete
uitleg is er immers nauwelijks. In het hoofdverhaal schuilt
eveneens een leuke ontwikkeling, die de serie voor de komende
paar jaar in een heel andere richting duwt. Over de tekeningen
niets dan lof. Larsen werkt voor deze gelegenheid samen met
een bonte verzameling inkters, maar zijn eigen stijl wordt
daardoor niet gehinderd. Niets mis mee, gewoon drie sterren. tekst
& tekeningen erik larsen
spawn #119
(image)
Spawn is teruggekeerd naar de hel, alwaar hij met eigen ogen
ziet wat voor een machtsstrijd na de dood van Malebolgia is
losgebarsten. Enkele saaie pagina's later neemt hij eindelijk
het initiatief. Zonder meer het vervelendste is de te lange
reeks expositie. Op bepaalde pagina's wordt wel heel erg in
de richting van de nieuwe lezers geschreven. Verder zijn de
gebeurtenissen tot nu toe evenmin boeiend, al biedt het eind
perspectief. Voor de tekeningen geldt het oude liedje: zodra
meer actie opduikt, keren de onoverzichtelijke lay-outs terug,
met alle gevolgen van dien. De overheersende inkleuring helpt
wat dat betreft niet veel. Geen één ster, wel
een score van twee sterren. tekst
brian holguin & todd mcfarlane tekeningen angel
medina