ultimate
spider-man #27 (marvel)
Het afrondende hoofdstuk van het gevecht tussen Spider-Man
en de Green Goblin zit vol actiescènes die toewerken
naar een door de hoofdpersonages gedragen slotakkoord. Hoewel
het een beetje jammer is dat de climax van het gevecht niet
bij Peter Parker ligt, is het alternatief wel acceptabel.
Daarbij zullen de gevolgen ongetwijfeld interessant zijn.
Technisch klopt het verhaal, met vooral in de laatste helft
goede dialogen. De inkleuring mag dan ietwat aan de saaie
kant zijn, het dynamische tekenwerk houdt zich staande dankzij
prima composities en pakkende close-ups. Het is overigens
geen bezwaar dat visueel stevig wordt geleend van de film.
Net geen vier, wel drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
daredevil
#37 (marvel)
Na een kort en overbodig gastoptreden van Elektra krijgt Matt
Murdock het aan de stok met de uitgever van de Daily Globe
en zijn advocaten. Murdock heeft de krant aangeklaagd vanwege
de onthulling dat Matt in feite de held Daredevil is, maar
uitgever Rosenthal weigert een schikking. De dialoog die hieruit
ontstaat, heeft een prima tempo, is erg realistisch en duwt
de plot in een onverwachte richting. Aan de ene kant is het
waar dat de verhaallijn iets te lang duurt, aan de andere
kant wordt het aantrekkelijk gehouden. Over het tekenwerk
geen klachten, want dat is krasserig en effectief als altijd,
daarbij geholpen door een frisse inkleuring. Zonder meer vier
sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
automatic
kafka #3 (dc)
Een gefragmenteerd verteld verhaal laat zien hoe Automatic
Kafka wordt ondervraagd door agent Stahl van de National Park
Service. De oplossing voor alle problemen is eenvoudig: Kafka
moet een populaire beroemdheid worden. Aan gekke ideeën
is totaal geen gebrek. De door Kafka gepresenteerde quiz is
wat dat betreft een hoogtepunt dat voor voldoende afleiding
zorgt. Verder blijft het bij een verhaal dat net te veel wordt
uitgesmeerd en dus te weinig inhoud heeft. Vorm is voor de
makers echter belangrijker, hetgeen merkbaar is aan de telkens
wisselende tekenstijl. Soms stilistisch, soms chaotisch, soms
vernieuwend; het blijft de vraag of het functioneel is. Al
met al twee sterren. tekst
joe casey tekeningen ashley wood
y: the last
man #3 (dc)
Yorick Brown is de enige overlevende man ter wereld. Zijn
moeder werkt in het Witte Huis en daar wordt na de ramp duidelijk
hoe groot de gevolgen zijn voor de nationale politiek. De
vertelling kan de aandacht knap vasthouden, al moet worden
aangestipt dat de vreselijke clichés op de loer liggen.
Bovendien is het op het eerste gezicht spijtig dat Yorick
met agente 355 op zoek gaat naar zijn vriendin, omdat het
politieke aspect hierdoor naar de achtergrond verdwijnt. Voorlopig
zijn de personages en de dialogen echter van zeer goede kwaliteit,
ondersteund door heldere tekeningen die eenvoudig en effectief
zijn. Iets minder consistent dan voorheen, toch genoeg voor
vier sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen pia guerra
birds of
prey #47 (dc)
Terry Moore begint op een opvallend luchtige wijze aan zijn
driedelige verhaal over een jong meisje dat bij anderen de
gevolgen van de tijd kan tegengaan. Natuurlijk gaat Barbara
Gordon op onderzoek uit, daarbij vergezeld door Dinah Lance.
Zodra Barbara zelf de genezende kracht voelt, blijkt dat hier
veel meer achter steekt. Dat de plot vrij aardig in elkaar
zit, staat buiten discussie. De dialogen zijn vlot, maar toch
worden de personages anders neergezet dan voorheen. Geen storende
stijlbreuk, wel gekunsteld. De tekeningen sluiten goed aan
op de veranderde sfeer, met een open, enigszins cartooneske
stijl en herkenbare gezichten. Daarom geef ik een score van
drie sterren. tekst
terry moore tekeningen amanda conner