alias
#18 (marvel)
Dankzij een toevallige samenloop van omstandigheden ontdekt
Jessica Jones meer over waar Mattie Franklin is. Dat brengt
haar naar een nachtclub waar ze de populaire Denny ontmoet.
Voor een meerdelige verhaallijn is het tempo laag. Aangezien
op deze manier ruimte ontstaat voor de intelligente subplots
over onder meer Matt Murdock, is dat geen bezwaar. Integendeel,
het geeft de serie een apart soort continuïteit. Verder
zijn ritme en dialogen als altijd van goede kwaliteit en verdient
het rauwe tekenwerk een groot compliment. De verandering van
locatie brengt een andere sfeer met zich mee en dat komt tot
uitdrukking in de lossere composities. Geen vier, wel drie
sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen michael gaydos
ultimate
spider-man #34 (marvel)
Samen met zijn jeugdvriend Eddie Brock ontdekt Peter Parker
meer over het project waar hun vaders aan hebben gewerkt.
Uiteindelijk besluit Peter dat hij het project Venom op zichzelf
moet testen. Afgezien van het knappe centrale concept, is
het opvallend hoe vloeiend de subplots over Mary Jane en Gwen
in het verhaal worden verwerkt. De plot komt niet aanwaaien:
het heeft grote gevolgen voor de personages en levert veel
diepgang op, geholpen door een slimme vertelstijl. Voor de
tekeningen geldt, dat het soms gehaast lijkt, maar dat het
toch solide genoeg is, met herkenbare gezichten en veel dynamische
poses. Eigenlijk is deze comic dus gewoon vijf sterren waard. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
daredevil
#40 (marvel)
Aan het eind van de vertelling over de White Tiger bereikt
het proces een verrassende climax. De gevolgen zijn zowel
ironisch als veel te voorspelbaar, waardoor de plot stevig
aan impact inboet. Het gebrek aan relevantie voor de rest
van de serie draagt daar eveneens aan bij en bovendien zijn
de dialogen deze keer aan de saaie kant, waardoor het niet
zo wegleest als gebruikelijk. Ook geen handige keuze is het
inzetten van nog een gasttekenaar, zeker niet omdat de vloeiende
stijl niet past in het rijtje tekenaars van de afgelopen twee
jaar. Zeker, de sobere inkleuring compenseert het enigszins,
maar het resultaat is niet bevredigend. Al met al kom ik uit
op één ster. tekst
brian michael bendis tekeningen terry dodson