the
ultimates #8 (marvel)
Hawkeye en de Black Widow voeren een aanval uit op een gebouw
waar een groot aantal buitenaardse wezens bezig is met allerlei
geheime plannen. Pas na die vrij lange, vol vaart geschreven
actiescène gaat het tempo omlaag en ontstaat ruimte
voor de achtergrondinformatie. Waar die uitleg aan de iets
te compacte kant is, compleet met niet altijd even vlotte
dialogen, is de missie van Hawkeye en Black Widow boeiend
uitgewerkt, daarbij perfect aangevuld door het bijna fotorealistische
tekenwerk. Van de herkenbare gezichten tot de dynamische actie
en de mooie stadspanorama's, alles ziet er gelikt uit. Wat
afwisseling in de kleuren zou geen kwaad kunnen, verder vier
sterren. tekst
mark millar tekeningen bryan hitch
ultimate
spider-man #35 (marvel)
De verhaallijn over het project Venom blijft enerverend. Peter
Parker heeft dankzij een project van zijn pa de beschikking
gekregen over een nieuw, zwart kostuum dat tot op zekere hoogte
doet wat hij denkt. Na het eerste enthousiasme loopt het echter
uit de hand zodra blijkt dat het kostuum zich voedt met negatieve
emoties. Plot en tempo zijn van een uitstekend niveau, terwijl
Peters personage sterk wordt uitgediept. Daarnaast is de vertelling
over Venom erg meeslepend, zeker voor lezers die de Venom
uit de reguliere continuïteit kennen. Het tekenwerk is
deze keer weer stabiel en het zet het nieuwe kostuum vol flair
neer. Een score van vijf sterren is terecht. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
new
x-men #136 (marvel)
Kid Omega en zijn volgelingen zorgen voor onrust op de school
van Charles Xavier. Niet lang nadat een groep U-Men het heeft
gemunt op enkele andere leerlingen van de school, gijzelt
Kid Omega de professor en roept hij om de revolutie. Hoewel
het subplot over Xorn en zijn leerlingen niet volledig uit
de verf komt, bevat het best enkele aardige ideeën over
moderne mutanten en onze maatschappij. Deze lijn wordt doorgetrokken
in de rest van het nummer, dat verder vooral inleidend is.
Gelukkig zijn de tekeningen goed, met name op het punt van
overzichtelijke, heldere composities. Jammer dat Quitely hier
en daar hulp nodig had, want dat is te zien. Al met al drie
sterren. tekst
grant morrison tekeningen frank quitely
mek
#3 (dc)
Wat begon als een redelijk gestroomlijnde vertelling over
een futuristische maatschappij, is aan het eind van de driedelige
miniserie uitgedraaid op een aaneenschakeling van losse ideetjes
en politieke statements. De zoektocht van Sarissa Leon naar
de moordenaar van haar oude vriend brengt haar, bij gebrek
aan een diverse cast, naar een voorspelbare climax. Toegegeven,
de schrijfstijl is aantrekkelijk, maar het gebrek aan diepgang
breekt de comic op. Daar veranderen de tekeningen niets aan.
Gesteund door een frisse inkleuring schetsen de strakke lijnen
een knap toekomstbeeld en het is spijtig dat het niet kan
terugvallen op een sterk plot. Twee sterren. tekst
warren ellis tekeningen steve rolston
batgirl
#36 (dc)
Batgirl heeft de mysterieuze Alpha gevonden. Net als Batgirl
is hij getraind door Cain, alleen is hij zijn geheugen kwijt.
Dat komt niet goed uit, want hij is de enige die zou kunnen
weten waar in Gotham een bom op scherp staat. Het spreekt
bijna voor zich dat het uiteindelijk tot een confrontatie
komt tussen Batgirl en Alpha. Zo matig als het verhaal de
vorige maand begon, zo aardig wordt het uitgewerkt. De extra
diepgang en de connectie naar het verleden dragen daaraan
bij. Niet opzienbarend, wel acceptabel. Het tekenwerk heeft
het juiste spoor gevonden, met kalme composities, lekker strakke
lijnen en een effectieve manier van vertellen. Kortom, een
score van drie sterren. tekst
kelley puckett tekeningen damion scott
green
lantern #158 (dc)
De aandacht verschuift van Aarde naar de planeet Oa, waar
Green Lantern en Jade spreken met Ganthet. Kyle wil hem helpen
en daarom gaat hij met Jenny naar een wereld waar de bevolking
wordt geterroriseerd door een grote groep reusachtige monsters.
Tussen de regels door wordt weinig subtiel gehint naar de
mogelijkheid dat de wezens een natuurlijke reactie van de
planeet zijn op de snelheid waarmee de natuurbronnen worden
uitgeput. Erg voorspelbaar, zonder verrassingen of boeiende
dialogen. De tekeningen, die ondanks de stabiele stijl niet
genoeg 'diepte' hebben, kunnen evenmin voorkomen dat ik met
de serie ga stoppen. Eén ster is wel genoeg. tekst
judd winick tekeningen dale eaglesham
savage dragon
#103 (image)
Opvallend genoeg eindigt de verhaallijn over de realiteit
van Dragons zoon Malcolm in een complete tragedie. In de realiteit
waar Dragon zich bevindt, wordt het reusachtige monster dat
de wereld wil vernietigen echter op tijd een halt toegeroepen.
Via een aardige vondst worden beide verhaalstrengen alsnog
aan elkaar gekoppeld. Dat houdt de serie momenteel interessant,
want door al het geschuif met de interne continuïteit
is het overzicht totaal zoek. En iets minder clichés,
graag? De vlotte, dynamische tekenstijl van de laatste tijd
blijft gehandhaafd. Kortom, veel effectieve composities, grote
platen en wisselingen van perspectief. Geen drie sterren,
wel twee. tekst
& tekeningen erik larsen
strangers
in paradise #55 (abstract)
Een onverwacht intermezzo aan het begin van het nummer, waarin
aandacht voor het relaas van een andere Parker Girl, zet direct
de toon. Het tempo, het overdadige geweld; alles lijkt bedoeld
als waarschuwing dat de verhalen niet altijd over liefde gaan.
Aan de andere kant staan de verdere belevenissen van Francine
en Katchoo, die ieder voor zich momenteel een turbulente periode
doormaken. De emoties lopen daarbij zo hoog op, dat een soort
verzadiging wordt bereikt: dit kan niet al te lang meer worden
uitgerekt. Wat betreft het tekenwerk geen klachten, daar de
vloeiende lijnen zowel bij kalme scènes als bij de
brute actie effectief zijn. Alles bij elkaar vier sterren. tekst
& tekeningen terry moore
sojourn
#19 (crossgen)
Middels een van illustraties voorzien stukje proza wordt kort
de geschiedenis van Arwyn uit de doeken gedaan. We zien hoe
ze samen met collega Darian aan een missie begint en hoe de
twee daarna snel voor een leven met elkaar kiezen. Op zich
niet zo verkeerd, ware het niet dat dergelijke achtergrond
op deze manier geforceerd overkomt. Daarbij komt de plot niet
veel verder dan een lineair avontuur dat de vaart uit de serie
haalt. Ter compensatie moet gezegd, dat de tekeningen fabuleus
zijn. De grote platen blinken uit in detail, de gezichten
zijn verfijnd en de inkleuring voegt een eigen soort fotorealisme
toe. Genoeg voor vier sterren is het niet, vandaar slechts
drie. tekst
ron marz tekeningen greg land
queen
& country #13 (oni)
Colin Beck wordt gechanteerd door de Franse overheid. Geen
middel wordt geschuwd, want de video van zijn losbandige dochter
liegt er niet om. De SIS zal op onderzoek moeten, maar Tom
Wallace wil eerst dat de interne zaakjes weer op orde zijn.
Zo wil hij dat agente Tara Chace een eind maakt aan haar verhouding
met Ed Kittering. Verteltechnisch is de stortvloed Franse
dialogen aan het begin een trucje, al staat daar tegenover
dat het de toon zet voor de thematiek van de nieuwe verhaallijn.
Complimenten, dus, voor de manier waarop Chace's verhouding
in de plot is verwerkt. En hoewel het rommelige tekenwerk
niet mijn smaak is, stoort het niet. Voorlopig drie sterren. tekst
greg rucka tekeningen jason alexander
private
beach #7 (slave labor)
Trudy Honeyvan is ontslagen en om wat extra geld te verdienen,
neemt ze een baan aan waarbij ze een auto naar St. Augustus
moet rijden. Natuurlijk neemt ze Sharona en Siobhan mee. Hun
wisselwerking levert scherpe dialogen op, goede karakterisatie
en enkele bizarre momenten. Alles wordt nog veel vreemder
wanneer Trudy wordt ontvoerd door een gemaskerde mannen. Net
als de vorige keer wordt de link naar het bovennatuurlijke
geleidelijk sterker. Het is een intrigerende laag van een
voor het overige vrolijke serie die met de eenvoudige, strakke
tekenstijl de charme van een indie comic heeft. Zeker nu het
mysterie zich aandient, wordt het interessant. Vier sterren,
dus. tekst
& tekeningen david hahn