daredevil
#46 (marvel)
De teruggekeerde Kingpin zoekt Typhoid Mary op, die inmiddels
een bestaan als actrice heeft opgebouwd. Natuurlijk komt de
psychopathische kant van haar karakter weer bovendrijven,
waarna ze de confrontatie met advocaat Matt Murdock opzoekt.
Structureel zit het nummer bijzonder sterk in elkaar. Van
de broeierige opening tot het vlotte ritme waarmee allerlei
verschillende subplots worden afgewisseld, alles werkt effectief
toe naar de heftige climax. Opvallend hierbij is dat Milla
Donovans rol voor het eerst totaal niet storend is. Het krasserige
tekenwerk is als vanouds en de lichtere, fleurige pagina's
zorgen voor de balans. Vijf sterren voor een voortreffelijke
comic. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
global
frequency #7 (dc)
Het wordt zo langzaamaan werk volgens de formule. Ook deze
keer mag het team van de Global Frequency aan de slag, ditmaal
met de dreiging van een atoombom op Duitse bodem als achtergrond.
De plot is dermate oppervlakkig, dat elk stukje dialoog herleidbaar
is tot domme expositie of stoere praat. Om meer gaat het namelijk
niet. Geen details, geen diepgang, geen herkenbare personages.
Het gaat eigenlijk helemaal nergens meer over. Het werk van
de tekenaar, dat doorgaans geschilderd en veel mooier is,
kan niets toevoegen aan het verhaal. De composities zijn niet
effectief, de stijl is rommelig en de inkleuring is erg fantasieloos.
Nul sterren is de enig juiste score. tekst
warren ellis tekeningen simon bisley
y: the
last man #10 (dc)
De vertelling over het dorpje Marrisville loopt ten einde.
Wellicht is het een beetje een anticlimax dat de confrontatie
tussen Yorick en zijn zus Hero met een sisser afloopt, maar
voor het momentum van de plot worden hier nu weer de juiste
keuzes gemaakt. Knap dat het script zo vaak de clichés
opzoekt en alles toch een onverwachte draai kan geven, al
moet worden opgemerkt, dat de dialogen soms iets te veel op
speeches gaan lijken. Boeiend einde, dat ook zeker! De tekeningen
lijken minder netjes verzorgd dan de laatste tijd. Zeker de
gezichten en achtergronden zijn iets simpeler. En Yoricks
kortere kapsel is niet bepaald een schot in de roos. Desondanks
wel drie sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen pia guerra
scion
#35 (crossgen)
Koning Bron van de Ravens trouwt omwille van de vrede met
prinses Ylena van de Herons, ondanks protesten van Yelena's
zus Ethan. Strikt genomen, is dit hele nummer puur een formaliteit,
waarbij helaas een ernstig doorzichtige vertelstructuur wordt
gehanteerd. Bovendien bevat de plot niet iets wezenlijk nieuws,
daar het zich beperkt tot de trouwplechtigheid. Een bezwaar
mag dat niet zijn, want enkel op deze manier krijgt het huwelijk
het gewicht dat het verdient. Daarbij helpt zeker dat de vaste
tekenaar terug is en vooral tegen het eind mooi werk aflevert.
Hoewel de stijl en lay-outs eenvoudig zijn, blijft het resultaat
stabiel en oogstrelend. Drie sterren lijkt me terecht. tekst
ron marz tekeningen jim cheung
fray
#7 (dark horse)
Op de kop af een jaar vertraagd. Met na dit nummer nog slechts
één deel te gaan, is dat zonder enige twijfel
funest voor het ritme van de vertelling, al is de plot redelijk
gestroomlijnd en dus makkelijk te volgen nu het is aanbeland
bij de confrontatie tussen de Slayer Melaka Fray en de demonische
troepen van haar broer Harth. Weinig verrassingen, gelukkig
wel met een zeer aardige dosis humor. Ook het tekenwerk is
weer van een hoog niveau, zowel tijdens de daverende actiescènes
als tijdens de kalme momenten aan het begin. De onconventionele,
soms hoekige stijl sluit prima aan op de futuristische wereld
vol demonen en de inkleuring is adequaat. Hoger dan drie sterren
ga ik niet. tekst
joss whedon tekeningen karl moline