namor #1
(marvel)
Nieuwe serie die, na een vermakelijke doch zeer oppervlakkige
openingsscène, een blik gunt in het leven van Namor
als tiener. Als gevolg van het lage tempo is de plot dun,
terwijl ook de personages niet bepaald sterk uit de verf komen.
Vooral Namor zelf blijft een vervelend stereotiepe. Desondanks
is de toon van de dialogen plezierig genoeg en zorgt het prachtige
tekenwerk voor een sfeer die ideaal is voor een comic die
zich onder water afspeelt. Na het vertrek van de oorspronkelijk
geplande tekenaar moeten de deadlines krap zijn geweest, vandaar
complimenten voor de zwierige stijl, de vele details en de
sprekende inkleuring. Net geen drie sterren waard, wel twee
sterren. tekst
andi watson tekeningen salvador larroca
x-statix
#10 (marvel)
Bij het leeghalen van Edie Sawyers oude kamer stuit Venus
Dee Milo op een stapeltje dagboeken. In de rest van het knap
gestructureerde verhaal ligt de nadruk via die dagboekfragmenten
op het leven van Edie en hoe ze in eerste instantie nader
contact heeft gezocht met de toenmalige X-Force. Vanwege de
opzet doet het sterk denken aan de beginperiode van de huidige
makers, toen de leden van het team veel meer werden neergezet
als populaire idolen. Dat pakt goed uit, zeker omdat Edie
postuum meer diepgang krijgt. Het werk van de gasttekenaar
is prima voor deze flashbacks. Van de slim cartooneske stijl
tot de sprekende gezichtsuitdrukkingen, alles klopt. Vier
sterren. tekst
peter milligan tekeningen philip bond
ultimate
x-men #32 (marvel)
Met slechts één deel te gaan in deze verhaallijn
lijkt het of alles eigenlijk al is afgelopen. Sterker, dit
hoofdstuk leest als een epiloog. De X-Men hebben de wereld
behoed voor een kernramp, Magneto is verslagen en Wolverine
verlaat na een korte confrontatie met Cyclops het team. Daarna
rest een soort open dag op Xaviers school, hetgeen leidt tot
een reeks bizar slecht geschreven dialogen. In feite is enkel
het gesprek tussen Xavier en Nick Fury van belang. De tekeningen
scoren een voldoende, al is weer merkbaar dat hulp nodig was:
in de tweede helft zijn de details beperkt tot het absolute
minimum en dat is erg spijtig. Hoger dan een eindoordeel van
twee sterren ga ik niet. tekst
mark millar tekeningen adam kubert &
danny miki
new
x-men #140 (marvel)
Bishop en Sage komen langs voor onderzoek naar de moord op
Emma Frost. Ze ondervragen zowel de X-Men als de leerlingen
van professor Charles Xavier en komen telkens dichter bij
de waarheid. Het is jammer dat Bishop en Sage zo nadrukkelijk
worden opgevoerd als de vertellers van het verhaal, want dat
maakt hun gastrol tegelijk kunstmatig en zonder diepgang.
Hun interactie met de anderen levert die diepgang echter wel
op, met als enige kanttekening dat de puzzelstukjes tegen
het eind ietwat te gemakkelijk op hun plek vallen. Het tekenwerk
is gedetailleerder dan voorheen. Op enkele inconsistenties
na (zo is Angel een stuk slanker), is de realistische stijl
effectief, kortom, drie sterren. tekst
grant morrison tekeningen phil jimenez
batman
#614 (dc)
Batman staat oog in oog met de Joker. Gedreven door een grote
woede over wat hem en anderen is overkomen, besluit Batman
dat zijn opponent moet sterven. Zelfs Harley Quinn en Catwoman
kunnen hem geen halt toeroepen. Hoe clichématig het
idee is, het wordt overtuigend gebracht. Voor de trouwe lezer
is de ontknoping voorspelbaar, maar het draait in de eerste
plaats om de sfeer van het moment. Zo langzaamaan mag het
hoofdverhaal meer aandacht krijgen, want dat gaat al maanden
nergens over. Als altijd zijn de tekeningen voortreffelijk.
Hoewel de geschilderde flashbacks niet mijn smaak zijn, is
de rest heerlijk duister, bombastisch en effectief. Al met
al drie sterren. tekst
jeph loeb tekeningen jim lee
liberty
meadows #31 (image)
Frank is verdwaald in een hevige sneeuwstorm. Brandy heeft
hem gevonden en moet hem terugbrengen naar dierenopvangcentrum
Liberty Meadows. Het is verrassend dat tussen de gebruikelijke
slapstick stiekem erg veel uitdieping van de beide hoofdpersonages
Brandy en Frank zit, waarbij weer blijkt dat de status-quo
van de serie niet heilig is. Intussen blijven de vele korte
grappen over de dieren een bron van vermaak. Als eerder vermeld,
schuilt de kracht in de herhaling en met personages die zo
divers zijn als Truman, Dean en Leslie is dat dik in orde.
Het minimalistische, stilistische tekenwerk is trefzeker en
speels, zodat ik uitkom op een score van drie sterren. tekst
& tekeningen frank cho