runaways
#2 (marvel)
De jonge Alex Wilder heeft samen met vijf andere tieners ontdekt
dat hun ouders misschien superschurken zijn. Ze houden hun
ontdekking geheim voor hun ouders en gaan later die avond
samen op onderzoek uit. Net als vorige maand is de interactie
de ideale bouwsteen voor deze serie, die dankzij een verfrissende
vertelstijl gewoon wegkomt met hier en daar een duidelijk
cliché. Het vooralsnog lage tempo maakt bovendien de
nodige ruimte voor uitdieping van de personages, hetgeen met
een grote cast noodzaak is. De tekeningen en zachte inkleuring
sluiten op het verhaal aan. De stijl is niet echt manga, wel
open, stabiel en een klein beetje cartoonesk. Vier sterren,
dus. tekst
brian k vaughan tekeningen adrian alphona
ultimate
x-men #33 (marvel)
Het afsluitende deel van de verhaallijn over Magneto voelt
aan als weer een epiloog. Na het vorige nummer is veel tijd
verstreken en terwijl Magneto in zijn cel praat met professor
Xavier, vraagt Cyclops aan Wolverine of hij terug wil komen
bij het team. Waar het gesprek tussen Xavier en Magneto intrigerend
is, komt de discussie tussen Cyclops en Wolverine niet verder
dan ontzettend irritant. Een terugkeer van Wolverine is immers
volstrekt onlogisch. Als gevolg daarvan voelt de comic afgeraffeld
aan. Jammer, want dit is het afscheid van de huidige makers.
Het tekenwerk is aan de lege kant, maar compenseert dat met
stijlvolle composities. Eén ster is te weinig, vandaar
twee. tekst
mark millar tekeningen adam kubert
ultimate
spider-man #41 (marvel)
Een uit de hand gelopen feestje is het beginpunt voor veel
gepraat tussen Mary Jane en Peter Parker. Hoe intelligent
en vol prima dialogen dat ook is opgebouwd, het is jammer
dat de uitkomst zich zo gemakkelijk laat raden; elke andere
uitkomst zou niet passen in de thematiek van de serie. Aardige
subplots in de vorm van de problemen van Flash en het ontdekken
van een gevaarlijke jongen op een andere school, aangevuld
met vlotte, uitstekende tekeningen. Hoewel de stijl door het
grote aantal nummers per jaar ietwat is versimpeld, is het
effectief, ook in scènes waarin alleen wordt gepraat.
De voorspelbaarheid kost geen punten, kortom, ik geef vier
sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
daredevil
#47 (marvel)
Zo knap het eerste deel over de terugkeer van Typhoid Mary,
zo matig het tweede deel. Omdat door middel van lange flashbacks
wordt getoond wat de Kingpin en Mary de afgelopen twee dagen
hebben gedaan, is de climax van dit nummer namelijk identiek
aan die van het vorige. Ondanks de boeiende blik op hoe de
Kingpin terugkeert in de stad, doet het ernstig afbreuk aan
de impact van de plot. Daarbij haalt dit het tempo uit de
hele vertelling. Gelukkig zijn de realistische tekeningen
van het gebruikelijke niveau, waarbij de duistere sfeer, de
eenvoudige lay-outs en de krachtige inkleuring weer perfect
op elkaar zijn afgestemd. Vanwege de kleine teleurstelling
twee sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
new
x-men #141 (marvel)
De moordzaak die Bishop en Sage onderzoeken, wordt eenvoudig
opgelost. Sterker, het is zo duidelijk hoe de vork in de steel
zit, dat die spanning niet aanwezig is. Wat het boeiend maakt,
is het aantal verschillende lagen in de plot, dat vooral tegen
het eind voor een grote dosis spanning zorgt. Eigenlijk is
het jammer dat dit subplot soepel naar de toekomst wordt doorgeschoven,
want nu mist de verhaallijn een climax. De realistische tekenstijl
werkt goed, al moet gezegd, dat de inktlijnen iets stabieler
kunnen en de inkleuring soms net de verkeerde toon zoekt.
Dankzij de ouderwetse lay-out en vrij strakke composities
is het eindresultaat toch in orde. Drie sterren. tekst
grant morrison tekeningen phil jimenez
y: the
last man #11 (dc)
Aan het begin van een nieuwe verhaallijn reizen Yorick Brown,
agente 355 en dokter Mann richting San Francisco. Het begin
is erg verfrissend geschreven, maar het vervalt al snel in
doorzichtige wendingen. De vraag over de relatie tussen Yorick
en agente 355, de toevallige verspreking van dokter Mann,
de komst van een Russisch meisje als verstekeling; alles ligt
er dik bovenop en dat is gezien het interessante uitgangspunt
spijtig. Verder gebeurt deze keer verdraaid weinig. Het als
altijd stilistische tekenwerk compenseert dat deels. Yoricks
nieuwe kapsel is geen succes, maar alles ziet er verzorgd
uit en het past zeker ook bij de serie. Geen drie, wel twee
sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen pia guerra
scion
#36 (crossgen)
Bron van de Ravens en Ylena van de Herons zijn met elkaar
in het huwelijk getreden, tot groot ongenoegen van prins Ethan.
Hij gaat de confrontatie aan met zijn ouders en ontdekt dat
niet alles is zoals het hoort te zijn. Enerzijds is de oplossing
een suffe 'deus ex machina,' anderzijds is het wel het startschot
voor een zinderend gevecht waarbij Ethan voluit gaat. Dat
de balans positief blijft, ligt aan het bevredigende einde.
De status-quo is veranderd, de comic kan weer een heel andere
kant op en dat is lovenswaardig. Als altijd zijn de tekeningen
van een hoog niveau. Met soepele lijnen en een realistische
stijl wordt een bijzonder prettige dynamiek bereikt. Kortom,
drie sterren. tekst
ron marz tekeningen jim cheung