1602 #1 (marvel)
Nieuwe miniserie die misschien wel vanwege de grote hype ietwat
tegenvalt. Het concept is namelijk niet origineel: meesterverteller
Gaiman verplaatst het hedendaagse Marvel Universum naar het
jaar 1602, waar mutanten als heksen worden opgejaagd en verschillende
bekende helden een andere rol spelen. Dat het script intelligent
in elkaar steekt en de dialogen van een hoog niveau zijn,
spreekt voor zich, maar het mist een scherpe rand. Het gepolijste
tekenwerk draagt daaraan bij, want de combinatie van de gelikte
stijl en de gebleekte computerkleuren levert een nogal afstandelijk
resultaat op. Toch is dit geen slechte comic, alleen is de
hype aan de overdreven kant. Drie sterren. tekst
neil gaiman tekeningen andy kubert
x-statix
#11 (marvel)
Oorspronkelijk niet geleverd, alsnog gekregen. Het team krijgt
versterking in de persoon van El Guapo, een nieuw personage
dat heel snel geloofwaardig wordt neergezet. Hoe vaak het
team ook nieuwe leden krijgt, het verfrissende perspectief
dat op die manier wordt verkregen, verveelt niet snel. Bovendien
is El Guapo een apart figuur met aparte superkrachten, wat
voor humor en bizarre situaties zorgt. Ook de tekeningen lijken
stabieler dan de laatste tijd, van de heldere poses tot de
ingetogen kleuren. Misschien hebben de paar maanden rust nu
hun vruchten afgeworpen, want dit nummer is één
van de beste sinds de herstart van de serie. De score van
vier sterren is terecht. tekst
peter milligan tekeningen michael allred
ultimate
x-men #36 (marvel)
Het Ultimate X-Men verhaal dat eigenlijk geen Ultimate X-Men
verhaal is. Wolverine wordt opgejaagd en heeft de hulp ingeroepen
van Spider-Man, die niet kan verhinderen dat Wolverine opnieuw
wordt aangevallen. Wanneer zijn opponenten hem weer vinden,
duikt echter een andere superheld op. Gezien het grote aantal
gastrollen lijkt dit langzaamaan op een overgebleven script
van Ultimate Team-Up en dat is zeker geen compliment. Dit
verhaal past niet in de serie, bevat verrassend weinig plot
en kan zelden boeien. Het tekenwerk kan daar niets aan veranderen,
aangezien de krasserige stijl te eenvoudig en inconsistent
is. Geen twee sterren, wel één ster. tekst
brian michael bendis tekeningen david finch
hero #7 (dc)
Hoewel de afwezigheid van de vaste tekenaar een aderlating
lijkt, valt het opvallend genoeg best mee. Een groep jongeren
vindt het mystieke object dat de drager superkrachten kan
geven en wil daar flink geld mee verdienen. Ze filmen zichzelf
als helden die allerlei gevaarlijke stunts uithalen en die
films worden vervolgens op hun website geplaatst. Op de laatste
pagina na is het nummer puur inleidend, maar omdat de insteek
enerverend is, mag dat geen bezwaar zijn. Daarbij komen de
personages dankzij de prima dialogen aardig uit de verf. Het
werk van de gasttekenaar in orde. Soms wat te cartoonesk,
soms instabiel, wel altijd duidelijk en helder. Kortom, drie
sterren. tekst
will pfeifer tekeningen patrick gleason
gotham central
#10 (dc)
Wat als zorgvuldig detectivedrama is opgebouwd, ontaardt in
het afsluitende hoofdstuk in een enigszins teleurstellende
climax. De grote rol die Two-Face in het verhaal rondom agente
Renee Montoya speelt, duwt de serie opeens weer meer richting
de superheldencomic en dat is spijtig. Desondanks zijn vertelstijl
en karakterisatie technisch goed, waardoor de sfeer nergens
echt aan kracht inboet. Eveneens complimenten voor zowel het
tekenwerk als de inkleuring. De realistische stijl is perfect
voor de thematiek van de serie en de vlakke, bijna ouderwetse
inkleuring doet het de laatste tijd in meer titels erg goed.
Al met al is een score van drie sterren hier op zijn plaats. tekst
greg rucka tekeningen michael lark
powers #33
(image)
De oorsprong van de superkrachten gaat na een grote sprong
door de tijd verder en handelt nu over een krijger die de
Woshu Mountain tempel bezoekt. Daar ontdekt hij mensen met
gekke krachten, terwijl tussen de regels wordt gehint dat
de detective Christian Walker uit het heden onsterfelijk is,
net als enkele andere helden en schurken. Dit onderdeel redt
een voor het overige vrij leeg verhaal dat net iets te vol
zit met dialogen. Immers, als deze lijn wordt voortgezet,
wordt een uiterst boeiende 'origin' voor de gehele serie gegeven.
Geheel volgens verwachtingen zijn de tekeningen stilistisch,
groot en strak, zeker voor wat betreft de spreads. Vier sterren
is haalbaar. tekst
brian michael bendis tekeningen michael avon
oeming
sojourn #25
(crossgen)
In dit instapnummer, het eerste van de vaste nieuwe schrijver,
worden de mannen van de gevaarlijke Bohr aangevallen door
een groep Razormouths. Bohr overleeft het, mede dankzij de
strijdlust van Arwyn, zijn gevangene. Het is voor het eerst
dat de scheidslijn tussen goed en kwaad vervaagt, hetgeen
wordt onderstreept door Bohrs verhaal over hoe de duistere
Mordath vroeger het land heeft veroverd. Werkt het? Redelijk.
Het probleem is echter, dat het nogal clichématig is
en op de lange termijn enkel meer clichés zal oproepen.
Over het heerlijk realistische tekenwerk geen klachten. Ook
de gedetailleerde inkleuring blijft veel toevoegen, vandaar
alsnog drie sterren. tekst
ian edginton tekeningen greg land