the losers
#4 (dc)
De nieuwe serie komt nu definitief op gang wanneer een verrader
in het team voormalig CIA-agenten zich bekendmaakt. De gebeurtenissen
volgen elkaar in een hoog tempo op, de spanning is voelbaar
in de sterke dialogen en hoewel de hulp uit verwachte hoek
komt, is de uitwerking zeker hoogstaand. Ook de subtiele humor
draagt bij aan de algehele sfeer van de titel. Het tekenwerk
komt beter uit de verf. De hoekige stijl is geschikt voor
een actieverhaal en de personages worden gelukkig met de maand
herkenbaarder. Misschien dat alleen de inkleuring wat minder
vlak kan, want dat is soms te fantasieloos. Toch is in dit
geval een maximale score van vijf sterren haalbaar. tekst
andy diggle tekeningen jock
batman #619
(dc)
Het einde van het twaalfdelige 'Hush' valt uiteen in twee
delen; eentje met het grote gevecht tussen Batman en zijn
geheimzinnige opponent en eentje met vrijwel uitsluitend uitleg
hoe het zover heeft kunnen komen. Dat laatste zal geen schoonheidsprijs
winnen. Sterker, het voelt gekunsteld aan, vooral omdat de
kwaliteit van de dialogen sterk daalt. Uiteindelijk passen
alle stukjes van de puzzel toch netjes in elkaar en dat zorgt
ervoor dat de finale redelijk bevredigend is. Jammer dat de
impact op lange termijn nihil zal zijn. Over het tekenwerk
geen klachten. Ja, het is net iets minder dynamisch dan voorheen,
maar dankzij de warme kleuren is het voldoende. Drie sterren. tekst
jeph loeb tekeningen jim lee
spawn #128
(image)
Jason Wynn is terug op een plek waar hij invloed kan uitoefenen.
Intussen ontdekt Al Simmons meer over zichzelf en levert een
ontmoeting met Twitch Williams een leuke cliffhanger op. Stukje
bij beetje keren de oude, succesvolle elementen terug, voorlopig
met het gewenste resultaat. Voor het eerst sinds een paar
jaar ontstaat het gevoel dat de makers naar iets groters toewerken.
Wat de tekeningen betreft, blijven de gebruikelijke klachten
gelden. Zodra het tempo omhoog gaat, worden de panels te chaotisch,
wat niet bevorderlijk is voor het ritme van het verhaal. Overigens
zie ik liever één reguliere inkter dan een groot
team inkters. Twee sterren is net te weinig, vandaar drie. tekst
brian holguin & todd mcfarlane tekeningen
angel medina
strangers
in paradise #60 (abstract)
Na veel voorbereiding is het tijd voor de bruiloft van Francine.
Tussen de goed geschreven scènes wordt opeens duidelijk
hoeveel de laatste jaren is veranderd en dat wordt onderstreept
wanneer Katchoo komt opdagen en wil praten met Francine. Het
gevolg is vrij bizar: Katchoo is altijd een personage geweest
waarvoor de lezer sympathie kon hebben, maar meer en meer
komt ze over als obsessief, egoïstisch en onrealistisch.
Als deze vervreemding de bedoeling is geweest, dan is dat
perfect uitgewerkt. Het treurige eind past bovendien helemaal
in de serie. Het tekenwerk is in orde, al zijn de shots buiten
technisch wat minder. Al met al kom ik uit op drie sterren. tekst
& tekeningen terry moore
love fights
#4 (oni)
Waar de romance tussen Jack en Nora de vorige keer clichématig
de goede kant op ging, is het nu tijd voor twijfels. Een goede
zet, waarmee direct de spanning terug is in de rode draad
over superheld The Flamer. De conflicten tussen Jack en zijn
collega's versterken dat gevoel. Hiermee blijkt weer, dat
karakters veel boeiender worden zodra ze een persoonlijke
crisis doormaken. Dat is drama, dat is interessant. Enig minpuntje
is het subplot over Jacks kat, wat redelijk onzinnig is. Als
gebruikelijk vormen de tekeningen het hoogtepunt. Met eenvoudige
lijnen en ouderwetse lay-outs wordt snel de toon gezet; het
bewijs dat eenvoud en charme in één zin passen.
Terecht vier sterren. tekst
& tekeningen andi watson