x-statix
#14 (marvel)
Een popster is uit de dood opgestaan en wordt lid van X-Statix.
Dat leidt tot aardig wat interne problemen en een zeer vermakelijk
gevecht met een team Europese mutanten. Afgezien van een volkomen
overbodig gastoptreden van Spider-Man, zit het nummer prima
in elkaar, waarbij de personages beter uit de verf komen dan
in hoofdstuk één. Net op het moment dat de teamgenoten
heldhaftig gedrag gaan tonen, wordt in de climax alles weer
op zijn kop gezet en dat is precies waarom deze serie zo verfrissend
is. De tekeningen zijn al geruime tijd van een stabiel niveau,
dus daarover evenmin klachten. Van de heldere stijl tot de
simpele composities, alles klopt. Drie sterren. tekst
peter milligan tekeningen michael allred
human target
#3 (dc)
John Matthews wil wraak op zijn baas. Hij doet een beroep
op Christopher Chance, die Matthews' identiteit aanneemt,
maar die deze klus als menselijk doelwit ook aanneemt omdat
hij in Matthews iets van zichzelf herkent. De keuze voor de
aanslagen van 11 september als thema is redelijk clichématig,
maar het wordt niet storend. Nee, het is juist een boeiende
achtergrond voor een psychologische thriller over een man
die voor zijn eigen identiteit op de vlucht is. De stilistische
animatiestijl is effectief als altijd. Al heeft het niet het
rauwe waar de serie om vraagt, de strakke lijnen brengen de
emoties knap over. Ook de zachte inkleuring helpt. Kortom,
vier sterren. tekst
peter milligan tekeningen javier pulido
queen &
country #19 (oni)
In T'bilisi worden agente Tara Chace en haar collega op straat
aangereden. De missie loopt flink uit de hand, al kan Tara
zichzelf uiteindelijk in veiligheid brengen. Intussen staat
Paul Crocker voor de moeilijke keuze: of de missie gaat door,
of de stekker gaat er helemaal uit. Wanneer van hogerhand
wordt ingegrepen, heeft Tara haar eigen keuze echter allang
gemaakt. Het in twee echte scènes opgedeelde hoofdstuk
gaat eigenlijk nergens over. Vooral de ontsnapping van Tara
is heel dun geschreven en Crockers dilemma is al even voorspelbaar.
Ook het amateuristische tekenwerk overtuigt nog steeds niet.
Waarschijnlijk stop ik met deze serie, want ik kom uit op
nul sterren. tekst
greg rucka tekeningen carla speed mcneil