supreme power
#4 (marvel)
Hoofdpersonage Mark Milton is inmiddels een tiener en ongeveer
een jaar nadat hij aan het volk is voorgesteld, komt hij voor
het eerst in aanraking met iemand anders die ook over bijzondere
gaven beschikt. De manier waarop dit structureel wordt opgezet,
is nogal doorzichtig. Desondanks leest het dankzij enkele
tempowisselingen aangenaam weg en geldt alleen het punt van
kritiek dat de hoeveelheid tekst per balloon te groot is.
Hoe meer zinnen per balloon, hoe meer de dialogen op monologen
lijken. Het strakke, gepolijste tekenwerk is wederom van hoog
niveau. Van de realistische stijl tot de heldere poses, het
sluit prima aan op het verhaal. Hoger dan drie sterren ga
ik niet. tekst
j michael straczynski tekeningen gary frank
sentinel
#9 (marvel)
De jeugdige Juston Seyfert wil samen met zijn Sentinel de
overlevenden van een neergestort vliegtuig redden. De organisatie
CSA ontdekt de Sentinel en wil de reusachtige robot een halt
toeroepen, wat Justons reddingsoperatie in gevaar brengt.
Hoewel de plot dun is, houdt de combinatie van vermakelijke
dialogen, leuke personages en een goed tempo het nummer bijeen.
Helaas is het verfrissende van de eerste verhaallijn intussen
verdwenen. Het tekenwerk blijft veramerikaanst manga, dat
ditmaal vrij weinig aandacht besteedt aan de achtergronden.
Daar staat tegenover, dat de sfeervolle inkleuring die paar
minpuntjes compenseert. Niet genoeg voor drie sterren, wel
twee. tekst
sean mckeever tekeningen studio udon
x-statix
#15 (marvel)
Het derde nummer in drie weken gaat verder over popster Henrietta
Hunter. Ze heeft zich bij het team aangesloten, maar wat ze
niet weet, is dat haar nieuwe teamgenoten niets liever zien
dan dat zij zo snel mogelijk uit de weg wordt geruimd. De
thematiek over rijkdom, roem en populariteit komt hierdoor
uitstekend naar voren, terwijl ook genoeg ruimte is voor de
rest van de cast. Wat de tekeningen betreft, is sprake van
een stijgende lijn. De toegankelijke stijl is lekker retro
en kan dankzij de vrolijke kleuren (waarbij geen verloop of
schaduwen worden gebruikt) de aandacht vasthouden. Vooral
op het punt van gezichten en poses werkt het perfect. Al met
al vier sterren. tekst
peter milligan tekeningen michael allred
alias #28
(marvel)
In het laatste nummer van de serie gaat Jessica Jones de confrontatie
aan met Killgrave. Zo enorm goed de opbouw van de vertelling
was, zo anders is de afronding. In feite is het namelijk een
anticlimax, want de oplossing voor Jessica's conflict ligt
in een aan een andere superheld gerelateerde deus ex machina.
Jessica lost derhalve niet haar eigen probleem op en dat is
spijtig. Compensatie is ruimschoots aanwezig in vlotte dialogen,
uitdieping van de personages en knappe interactie. Het tekenwerk
is al de hele serie van een hoog niveau. Met een grimmige
stijl en simpele composities is Jessica's wereld mooi vormgegeven.
Kortom, complimenten en zonder meer vier sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen michael gaydos
ultimate
spider-man #49 (marvel)
De verhaallijn over de terugkeer van de Kingpin wordt onbevredigend
en vrij warrig afgerond. J. Jonah Jameson raakt na het publiceren
van een negatief verhaal in de Daily Bugle in de problemen
met mannen van de Kingpin, waarna Spider-Man hem in een veel
te lang uitgerekte scène redt. Vervolgens wordt de
status-quo weer doodleuk in ere hersteld, al is de humoristische
afsluiter tussen Spider-Man en de Kingpin de moeite meer dan
waard. De tekeningen zijn redelijk goed. Sommige pagina's
zijn iets minder gedetailleerd, waardoor de indruk ontstaat
dat het haastwerk is geweest, maar het basisniveau is okay.
Jammer dat Jameson visueel niet heel herkenbaar is. Drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
y: the last
man #16 (dc)
Samen met een gasttekenaar schotelt schrijver Vaughan ons
een tweedelig verhaal voor dat zo losstaat van de rest van
de serie, dat het een bijzonder doorzichtige introductie is
van enkele personages die later tot de vaste cast gaan behoren.
Een groep toneelspeelsters onder leiding van Cayce ontdekt
het aapje van Yorick Brown. Deze korte samenvatting geeft
al aan, dat de plot zeer dun is. De vrijgekomen ruimte wordt
gevuld met semi-filosofische dialogen die maar niet slagen
in het scheppen van diepgang. Het tekenwerk scoort evenmin
hoog. De stijl kent weinig variatie, waardoor personages niet
herkenbaar zijn en de composities saai worden. Twee sterren,
dus. tekst
brian k vaughan tekeningen paul chadwick
powers #35
(image)
De reis door de tijd brengt ons bij de jaren tachtig, de periode
dat Christian Walker bekend was als Diamond. Het resultaat
is een onderhoudend nummer dat te veel nadruk legt op de dialogen,
maar verder een prima voortzetting van de verhaallijn is.
Daarbij belooft het volgende nummer een confrontatie tussen
Walker en Johnny Royalle. Het nadeel van deze tijdreis: de
informatie over de onsterfelijke Walker wordt gebracht als
een grote onthulling, terwijl het bijna geen impact heeft,
omdat Walker zich weinig van vroeger herinnert. Het tekenwerk
is als vanouds. Niet typisch jaren tachtig, wel strak, duidelijk
en gestileerd. Een score van drie sterren is voldoende voor
nu. tekst
brian michael bendis tekeningen michael avon
oeming
savage dragon
#112 (image)
Via een begin dat niet anders omschreven kan worden als formulewerk
gaat de aandacht uit naar Dart, die met Mako op een onbewoond
eiland verblijft. Het gevecht tussen Mako en Dragon dat daarop
volgt, zit zowaar sterk in elkaar. Niet alleen eindigt het
met een onverwachte wending, het heeft zelfs iets weg van
de onbevangen sfeer van het begin van de serie. Toegegeven,
diep gaat het nergens. Dat hoeft ook niet. Zolang Larsen de
expositie beperkt kan houden, biedt Dragon echter nog altijd
leuk vermaak. Op het punt van de tekeningen enkel complimenten,
want de krasserige, dynamische stijl keert steeds meer terug.
Al met al is een score van drie sterren op zijn plaats. tekst
& tekeningen erik larsen
demo #1 (ait
/ planet lar)
Nieuwe serie met als basisconcept losstaande verhalen over
gewone mensen die moeten leren omgaan met hun superkrachten.
Marie en Mike reizen af naar New York City. Wanneer Marie
dan stopt met het slikken van haar medicijnen, manifesteren
haar gaven zich in steeds heviger vorm. Tegen de achtergrond
van een moderne, rebelse thematiek draait het voornamelijk
om vriendschap en vrijheid, wat in de eerste helft ijzersterk
wordt uitgewerkt. De tweede helft gaat helaas een beetje snel,
met onder andere vijf tekstloze pagina's. De tekeningen zijn
expressief en benaderen de mangastijl; precies goed voor het
grauw realisme van de plot. Drie sterren is te weinig, vandaar
vier. tekst
brian wood tekeningen becky cloonan