x-statix
#17 (marvel)
Het zesdelige verhaal over popster Henrietta Hunter verschijnt
in een lekker hoog tempo. Met nog één deel te
gaan, zijn de kaarten geschud en komt het aan op een confrontatie
tussen de leden van X-Statix en Mister Code. Aardig aan de
uitwerking is, dat de subplots over de hoofdpersonages op
intelligente manier in het geheel worden verweven, al is wel
enigszins voorspelbaar wat uiteindelijk met Henrietta gebeurt.
Verder leest het prima weg, geholpen door de ouderwetse tekeningen.
De stabiele inkter is een uitstekende toevoeging, de personages
zijn effectief vormgegeven en de inkleuring is net even anders
dan in veel andere comics. Zonder meer een score van drie
sterren. tekst
peter milligan tekeningen michael allred
the losers
#7 (dc)
Een tweedelig tussenverhaal, waarin wordt getoond wat de verschillende
voormalig CIA-agenten met hun vrije tijd doen na voltooiing
van de recente missie. Omdat in een korte tijd meerdere personages
de aandacht krijgen, is het nummer soms aan de te fragmentarische
kant, temeer omdat vooralsnog slechts één subplot
daadwerkelijk een conflict met zich meedraagt. Daarbij is
de schrijfstijl op bepaalde punten niet helemaal vloeiend,
waardoor sommige personages niet direct herkenbaar zijn. Dit
punt van kritiek geldt dubbel met het oog op het soms houterige,
onopvallende werk van de gasttekenaar; niet altijd is duidelijk
wie nu wie is. Geen twee, wel drie sterren. tekst
andy diggle tekeningen shawn martinbrough
batman #622
(dc)
Nog altijd is Batman op zoek naar het onderwereldfiguur Angel
Lupo. Via onder meer de Penguin brengt hem dat naar Scarface,
alwaar wederom een gevecht uitbreekt. Hoewel de voorgaande
hoofdstukken een boeiende insteek hadden, is dat precies wat
hier ontbreekt. De afstand tussen Batman en de lezer is te
groot, de dialogen zijn minder vlot dan gebruikelijk en in
de tekstkaders wordt wel zeer nadrukkelijk op zoek gegaan
naar de dubbele bodems, de metaforen en de woordspelingen.
Jammer dat de aandacht zo verslapt, want het zwoele tekenwerk
verdient beter. Vooral het gebruik van schaduwen zorgt voor
een ongekende sfeer, terwijl ook de lay-out prima is. Al met
al twee sterren. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso