ultimate
fantastic four #3 (marvel)
Na een ongeluk tijdens een wetenschappelijk experiment hebben
vier leden van het betrokken team plots de beschikking over
bijzondere krachten. Deze wending, die best in één
of twee pagina's verteld had kunnen worden, is over het gehele
nummer uitgesmeerd en de aanpak werpt wel degelijk vruchten
af. Op deze manier wordt een bijna cinematografische sfeer
gecreëerd die prima aansluit op het verteltempo. Enig
punt van kritiek is, dat het allemaal weinig afwijkt van de
reguliere Fantastic Four. Het dynamische tekenwerk is weer
erg goed, zeker in het geval van de nu getransformeerde Thing,
die treffend wordt neergezet. Vanwege het dunne verhaal geen
vier maar drie sterren. tekst
brian michael bendis & mark millar tekeningen
adam kubert
supreme power
#8 (marvel)
Zeven nummers is toegewerkt naar dit eerste gevecht tussen
Mark Milton en Joe Ledger. Omdat de tijd is genomen voor het
uitdiepen van de personages kent dit gevecht voldoende impact,
al had de interactie tussen de twee iets langer mogen duren.
Nu gaat de aandacht vooral uit naar de nasleep, waarbij Milton
zijn zonden opbiecht en over zijn toekomst beslist. Technisch
zit het script lekker in elkaar, al is hier en daar net te
duidelijk sprake van opvulling. Het realistische tekenwerk
laat evenmin een steekje vallen. Mede dankzij de heldere kleuren
en duidelijke inktlijnen is alles zeer gelikt, met het gevecht
als hoogtepunt. Goede balans, kortom, een score van vier sterren. tekst
j michael straczynski tekeningen gary frank
plastic man
#4 (dc)
Ook het vierde deel van het verhaal over de misdaden die Plastic
Man als Eel O'Brian heeft begaan, is vrijblijvend en vermakelijk.
De vrijblijvendheid spreekt uit de lichte toon van het script,
dat vol zit met absurde humor, terwijl deze gebeurtenissen
verder nauwelijks relevant lijken. Dat het dan toch vermakelijk
is, mag de verdienste van Baker zijn, die de ingrediënten
bekwaam mengt tot een grappige vertelling over een voor de
politie op de vlucht geslagen Plastic Man. Het tekenwerk speelt
een belangrijke rol, want de simpele animatiestijl vol overdrijving
is misschien juist wel dé reden waarom het concept
werkt: de serieuze momenten komen veel onverwachter. Al met
al drie sterren. tekst
& tekeningen kyle baker
y: the last
man #20 (dc)
Agente 711 gaat verder met het ondervragen van Yorick Brown,
de laatste man op Aarde. Op een gegeven moment wordt deze
brute, met veel seksuele insinuaties doorweekte ondervraging
zo erg overtrokken, dat de wending in de plot niet zo heel
verrassend meer is; het was duidelijk dat agente 711 andere
motieven had. Dat neemt niet weg, dat het nummer sterk in
elkaar zit, in het bijzonder omdat het teruggrijpt op wat
Yorick heeft meegemaakt vlak na de ramp. Het zijn intrigerende
momenten die voortreffelijk worden weergegeven door het simpele,
strakke tekenwerk. Helder realisme en een minimalistische
aanpak doen het zeker in dit geval goed. Geen vijf, wel vier
sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen pia guerra