the ultimates
#13 (marvel)
Het einde van de eerste serie staat in het teken van het gevecht
tussen de Ultimates en het buitenaardse ras Chitauri. Al is
vooral de afronding ietsje te patriottistisch, de vertelling
leest lekker weg en het is een leuk gegeven dat ook in het
heetst van de grootse strijd een flinke dosis humor wordt
gebruikt. Overigens kunnen de romantische ontwikkelingen van
de hoofdpersonages dan weer een stuk minder boeien. Als gebruikelijk
zijn de tekeningen voortreffelijk. De realistische stijl is
ideaal voor dit type comic, de details maken elke pagina een
kunstwerk en de inkleuring laat zien, dat ook wat minder saaie
tinten een prima resultaat opleveren. Alles bij elkaar kom
ik uit op vier sterren. tekst
mark millar tekeningen bryan hitch
avengers
/ jla #4 (dc / marvel)
Eenmaal tot de conclusie gekomen dat samenwerken beter is
dan vechten, bundelen de JLA en de Avengers hun krachten.
Samen openen ze de aanval op Krona, die hun twee werelden
desnoods wil vernietigen in zijn zoektocht naar antwoorden
over het ontstaan van het leven. In feite bestaat het slot
van de miniserie uit niet meer dan een groot gevecht, maar
omdat het prima past in de sfeer van de crossover, is dat
geen bezwaar. Belangrijker is, dat het allemaal vermakelijk
is, met name de verwijzingen naar oude personages. Het tekenwerk
is stabiel, gedetailleerd en kleurrijk, waardoor de helden
tot hun recht komen. Een swingende crossover die vier sterren
krijgt. tekst
kurt busiek tekeningen george pérez
planetary
#19 (dc)
Wanneer een groot buitenaards ruimteschip opduikt, sturen
de leden van Planetary een stel 'engelen' op verkenning, in
de hoop dat het een reactie uitlokt van Jacob Greene. Een
simpel gegeven, dus, dat wordt opgevuld met buitengewoon interessante
dialogen over het universum, de realiteit en hoe dat wordt
waargenomen. Het is de combinatie van die intriges en de vlotte
dialogen die het nummer de diepgang geeft, wat wordt versterkt
door het gepolijste, realistische tekenwerk. Hoewel de stijl
door deze evolutie ietwat stijver is geworden, lijden de rustige
composities daar zeker niet onder. De spread aan het eind
is het beste voorbeeld. Kortom, vier sterren. tekst
warren ellis tekeningen john cassaday
batman #625
(dc)
Het verhaal over de moord op Elizabeth Lupo eindigt met een
nummer dat eerder aanvoelt als een epiloog. Net wanneer de
losse eindjes zijn opgeruimd, wordt echter een laatste onthulling
uit de hoed getoverd. Dat laatste gebeurt op een redelijk
gekunstelde manier; symbolisch is het allemaal okay, maar
het doet afbreuk aan het grotere geheel. Eigenlijk jammer
dat ondanks de strakke dialogen zo zelden sprake is geweest
van diepgang of herkenbare personages. Aan de tekeningen ligt
het niet, want dat is sfeervol, duister en trefzeker. In dat
opzicht is het uitstapje van de makers niet voor niets geweest.
Voorlopig mijn laatste deeltje, dat een score krijgt van slechts
één ster. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
sojourn #33
(crossgen)
Dat deze serie wordt stopgezet, komt niet als verrassing.
Uit de tekeningen spreekt soms een klein beetje desinteresse
en de verhalen zijn de laatste tijd beperkt tot zinloze zijweggetjes
en irrelevante terzijdes. Deze keer is dat niet anders. Arwyn
en haar reisgenoten vechten tegen een groot monster, terwijl
achter de schermen wederom veel wordt gefilosofeerd over de
toekomst en over lotsbestemming. Daarbij lijkt het basisconcept
van de serie per ongeluk vergeten. Hoewel de tekeningen nog
altijd van een hoog niveau zijn, valt op, dat veel panels
niet meer zo gedetailleerd in hun realisme zijn als voorheen.
Misschien stop ik eerder dan de serie. Voor nu, maximaal één
ster. tekst
ian edginton tekeningen greg land