supreme power
#9 (marvel)
Hyperion ontdekt dat de overheid al die jaren tegen hem heeft
gelogen. In zijn woede keert hij zich tegen de militaire bevelhebbers,
wat vooraf wordt gegaan door een misschien wat droge doch
zeker subtiele opbouw waarin de omvang van Hyperions krachten
wordt onderstreept. Deze realistische aanpak werpt vruchten
af. Van de lange dialogen tot het lage tempo, alles draagt
bij aan de impact van de gebeurtenissen. Het realistische
tekenwerk sluit daarop aan, in het bijzonder gedurende de
tweede helft van het nummer, wanneer de dramatische poses
en de effectieve lay-outs samen tot een zekere urgentie leiden.
Weliswaar geen vijf sterren, wel degelijk vier sterren. tekst
j michael straczynski tekeningen gary frank
ultimate
spider-man #56 (marvel)
Spider-Man versus Doctor Octopus, op de set van een Spider-Man
film, met gastrollen voor Sam Raimi en een handjevol andere
bekenden. Gegeven het feit dat de tweede echte Spider-Man
film op komst is, mag deze verhaalkeuze geen verrassing zijn.
Sterker, het is voorspelbaar en komt weinig vernieuwend over.
Dat het nummer op een subplot over Mary Jane en Gwen na volledig
in beslag wordt genomen door het gevecht met Doctor Octopus,
is evenmin een pluspunt. Daarentegen zijn de tekeningen in
orde. Al is het tweegevecht niet zo dynamisch als in het verleden
ooit in de serie is vertoond, de vlotte stijl en eenvoudige
panels doen wonderen. Een score van twee sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
plastic man
#5 (dc)
Plastic Man is op de vlucht voor de politie, wat eerst leidt
tot een bizarre schietpartij op een begraafplaats en vervolgens
uitmondt in een knap stukje detectivewerk naar de achtergronden
van de zaak. De aandacht verschuift derhalve van Plastic Man
naar de bijpersonages, hetgeen de plot coherenter maakt. In
dat deel is de humor, zowel visueel als in woord, opvallend
minder nadrukkelijk aanwezig. Het onderstreept dat de serie
een vrij unieke mix biedt van slapstick, vrijblijvendheid
en een serieuze ondertoon. Op het punt van de tekeningen blijft
alles zo cartoonesk mogelijk. De met felle kleuren aangezette
animatiestijl pakt ook in de serieuze stukken goed uit, vandaar
drie sterren. tekst
& tekeningen kyle baker
y: the last
man #21 (dc)
Nieuwe verhaallijn met, vreemd genoeg, direct een gasttekenaar.
Yorick en reisgezelschap bevinden zich in Arizona, waar ze
de jonge PJ tegen het lijf lopen. Natuurlijk begaat Yorick
weer een vreselijke blunder wanneer hij per ongeluk onthult
dat hij de laatste man op Aarde is. Structureel vertoont de
serie meer standaardelementen, zodat het vernieuwende er flink
vanaf gaat. Bovendien vordert de rode draad van de reeks reeds
twee jaar minimaal. Al zijn de dialogen nog zo interessant,
dat gaat ooit vervelen. Het tekenwerk blijft bijzonder dicht
bij het werk van de vaste tekenaar: heldere gezichten, simpele
poses en kalme composities. Al met al drie sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen goran parlov
strangers
in paradise #64 (abstract)
Na het uitstapje over David gaan we verder met de gebeurtenissen
in het leven van Katchoo. In dit geval houdt dat in, dat Katchoo
eerst een bezoek brengt aan een psychiater en vervolgens aanwezig
is bij een tentoonstelling van haar kunstwerken. Knap daarbij,
is dat de humor elegant wordt gemengd met emotionele diepgang.
Moore heeft dat altijd al gekund, maar zelden is het zo treffend
in één nummer gedaan. Ook de dialogen zijn hierdoor
scherp, tot en met de bijpersonages. De tekeningen zijn uitstekend.
Dankzij de grijstinten wordt een redelijk aparte sfeer verkregen,
die wordt doorgetrokken in de twee brochurepagina's halverwege.
Strak, subtiel en vier sterren waard. tekst
& tekeningen terry moore