daredevil
#63 (marvel)
Een aanslag op de Black Widow leidt tot een confrontatie met
een nieuwe tegenstander, die zijn eigen observaties op een
memorecorder opneemt. Hoe aardig het personage dus ook is,
het betekent onvermijdelijk een stroom tekst die niet al te
veel aan het verhaal toevoegt. Los daarvan is het gevecht
zelf vlot geschreven, van de enerverende actie tot de dynamische
finale. Ook is de opbouw naar de uiteindelijke cliffhanger
goed verzorgd, zodat nieuwsgierig wordt gemaakt naar het vervolg.
Het tekenwerk scoort een dikke voldoende, al moet worden opgemerkt,
dat de scènes op de daken te weinig afwisseling kennen.
De rauwe stijl doet het echter voortreffelijk, kortom, drie
sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
ultimate
spider-man #64 (marvel)
Peter Parker neemt het op tegen Carnage, een wezen dat is
gecreëerd met DNA van Peter zelf en wat het wezen in
feite dus tot een soort kloon maakt. Het aardige aan de huidige
verhaallijn is, dat het drie klassieke momenten uit de reguliere
Marvel continuïteit naar de Ultimate continuïteit
overhevelt. Aan deze drie momenten wordt een geheel eigen
draai gegeven, zodat het zowel voor jonge als oudere lezers
vermakelijk blijft. Het onheilspellend open einde had trouwens
niet gehoeven. De tekeningen zijn dynamisch, wat inhoudt,
dat hier en daar net even minder aandacht uitgaat naar achtergronddetails.
Niet genoeg diepgang voor een score van vier sterren, wel
voor drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
ex machina
#3 (dc)
Terwijl de media zich massaal op een controversieel schilderij
storten, moet burgemeester Hundred zich zorgen gaan maken
over een seriemoordenaar die wellicht een bekende is uit zijn
tijd als superheld. Het lage tempo valt niet of nauwelijks
op als gevolg van de realistische dialogen. Vooral de manier
waarop politieke punten worden vermengd met achtergronden
en persoonlijke details is knap, zodat zowel de hoofdpersonages
als de bijpersonages snel diepgang krijgen. Dat daarnaast
tijd is voor flashbacks, is helemaal lovenswaardig. Het realistische
tekenwerk past bij het verhaal, met een opvallend breed scala
aan sprekende gelaatsuitdrukkingen en boeiende composities.
Vier sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen tony harris
y: the last
man #25 (dc)
Dit twee weken vertraagde nummer vormt de afronding van een
tweedelig verhaal over het geloof, de liefde en, jawel, seks.
Dat laatste komt enigszins geforceerd over, want Yorick Brown
laat zich wel heel graag verleiden en het toeval is nogal
groot, dat het meisje dat hij in de kerk aantreft ook Beth
heet, net als zijn eigen vriendin. Leuk detail dat Yorick
zijn tovertrucs eindelijk eens kan gebruiken, maar verder
is dit een leeg verhaal dat het tempo uit de serie haalt.
Gelukkig is het tekenwerk weer van hoog niveau. De poses,
composities en lay-outs zijn dankzij de op zich simpele insteek
juist zeer effectief, terwijl de inkleuring altijd de juiste
toon vindt. Al met al slechts twee sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen pia guerra
ultra #1
(image)
Nieuwe serie, waarvan dit eerste deel alleen de hoofdrolspelers
en niet het centrale conflict introduceert. De vriendinnen
Jennifer, Olivia en Pearl gaan voor de grap langs bij een
waarzegster, die voor hen allen een mysterieuze voorspelling
doet. Nog diezelfde avond komt één van die voorspellingen
al uit. Het is opvallend hoe het scenario bijna niets loslaat
over het concept van de serie. Daar staat tegenover dat de
cast lekker scherp wordt neergezet, mede dankzij realistische
dialogen die heel vlot weglezen. Ook het tekenwerk draagt
daaraan bij: de combinatie van veel zwierige lijnen, subtiele
details en warme kleuren doet denken aan de stijl van Joshua
Middleton. Voor nu vier sterren. tekst
jonathan & joshua luna tekeningen jonathan
luna
savage dragon
#116 (image)
Dragon en Jennifer gaan naar de Danger Zone, waar ze een groot
aantal gevangenen bevrijden. Het is een insteek die zorgt
voor een gevechtsscène van zeventien pagina's met grote
platen en clichématige teksten, plus twee pagina's
vol gortdroge expositie. Pas dan kantelt de plot en gebeurt
iets van wezenlijk belang met de hoofdpersonages. Te laat
om dit nummer te redden, al maakt het nieuwsgierig naar de
rest. Overigens blijven de vulverhalen over Mighty Man pijnlijk
slecht. Over de tekeningen geen klachten. De dynamiek spat
van elke pagina, de soms schetsmatige stijl is ouderwets goed
en het geheel is bijzonder constant. Ik blijf echter bij één
ster. tekst
& tekeningen erik larsen
demo #9 (ait
/ planet lar)
In een losstaand verhaal wordt getoond hoe Gabe en Angie een
punt zetten achter de relatie. Dit gebeurt aan de hand van
een centrale discussie tussen de twee, aangevuld met enkele
flashbacks naar de belangrijkste momenten uit die relatie.
Hierdoor wordt in een vroeg stadium helder dat de personages
niet echt sympathiek zijn en dat het ze geen toekomst samen
hebben. Al slaat de balans soms door in de richting van Angie,
die veel meer als een naar persoon overkomt, de vertelling
werkt wel degelijk. Niet alleen dankzij het ritme van de dialogen,
maar ook dankzij de sfeervolle tekeningen, stilistisch en
strakker dan voorheen. Uiteindelijk geef ik een score van
maximaal vier sterren. tekst
brian wood tekeningen becky cloonan