new avengers
#1 (marvel)
De toekomst moet nog uitwijzen of de nieuwe titel van deze
serie nu terecht is en vooral hoe 'permanent' de nieuwe titel
werkelijk is, maar de makers van de zo abominabel slechte
verhaallijn waarmee de vorige reeks werd afgerond, leveren
hier een sterke, degelijke en vooral erg spannende vertelling
af. Matt Murdock brengt een bezoek aan de Raft, een gevangenis
voor superschurken. Eenmaal ontvangen door Jessica Drew ontwikkelt
zich een noodscenario, want Electro plant een massale uitbraak.
Van het goede tempo tot de aanstekelijke dialogen, het scenario
werkt voortreffelijk, daarbij geholpen door het krasserig
dynamische, enigszins duistere tekenwerk. Al met al goed voor
vier sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen david finch
ultimates
2 #1 (marvel)
Een nieuwe start voor dezelfde makers, die hun verhaal een
jaar na de vorige serie oppikken. De Ultimates worden intussen
gezien als echte beroemdheden en na een politiek actuele openingsscène
in Irak gaat het scenario vooral daar verder op in. Alle personages
krijgen daarbij voldoende aandacht, met ruimte voor subtiele
humor, kleine eigenaardigheden en vlotte dialogen die heel
soms wat te lang doorgaan. Hoewel de plotwending geforceerd
lijkt, is het wel zeer interessant, zodat dit een sterk debuut
is. Het sfeervol gekleurde tekenwerk sluit daarop aan, als
altijd steunend op een realistische stijl, de verbluffende
panorama's en de herkenbare gezichten. Net geen vier, wel
drie sterren. tekst
mark millar tekeningen bryan hitch
y: the last
man #29 (dc)
Het eind van de verhaallijn waarin wordt gesuggereerd dat
Yorick Brown nu alsnog ziek is geworden en ook zal sterven
aan het virus dat alle mannen op de wereld heeft gedood, bestaat
uit een daverende anticlimax. Weer wordt dit gevolgd door
een cliffhanger die veel belooft, maar die, als het verleden
een indicatie mag zijn, de belofte niet zal waarmaken. In
de tussentijd gaat de meeste aandacht uit naar een confrontatie
tussen agente 355 en leden van de Setauket Ring, een opgerekt
subplot dat uiteindelijk puur functioneel blijkt. Gelukkig
zijn de gestileerde tekeningen erg stabiel, van de eenvoudige
poses tot de effectieve composities, zodat drie sterren alsnog
haalbaar is. tekst
brian k vaughan tekeningen pia guerra