powers #7
(marvel)
Een nieuwe zaak, de terugkeer van Retro Girl, de gevolgen
van het verboden maken van superkrachten en de verborgen krachten
van Deena Pilgrim; in de kern is dit een doorsnee nummer met
bekende ingrediënten of enkele variaties daarop. Ondanks
dit gebrek aan originaliteit zit het scenario prettig in elkaar,
waarbij ruimte bestaat voor zowel snelle actie als persoonlijke
ontwikkelingen, aangevuld met een kleine dosis aardige humor.
De tekeningen stelen pas echt de show, want het is de veelzijdigheid
die laat zien hoe effectief een strakke stijl kan zijn bij
het geloofwaardig neerzetten van cartooneske personages in
een rauwe, grimmige wereld. Drie sterren is te weinig, vandaar
vier sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen michael avon
oeming
daredevil
#68 (marvel)
Zo langzaamaan wordt de confrontatie tussen Matt Murdock en
voormalig Kingpin Alexander Bont tot in het absurde opgerekt.
Ook deze maand vordert de plot nauwelijks en worden de pagina's
gevuld met flashbacks (in zwart-wit of voorzien van een ouderwetse
inkleuring) die met terugwerkende kracht de historie tussen
de beide personages moet invullen, zodat het verhaal in feite
weer eindigt waar het is begonnen. De truc is zelfs zo storend,
dat het niet kan worden gecompenseerd door de vlotte vertelstijl.
Aan het tekenwerk ligt het niet. Dat is trefzeker als altijd,
vol aandacht voor kleine details, effectief in het neerzetten
van sfeer en ideaal voor deze serie. Twee sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
ultimate
spider-man #70 (marvel)
Peter Parker en Mary Jane hebben een afspraakje en aan tafel
vertelt Peter over zijn recente ontmoeting met Doctor Strange.
Niets mis mee, ware het niet dat halverwege een vreemde wending
wordt geïntroduceerd die alles op de kop gooit en leidt
tot een net iets te clichématige finale die bovendien
de eerste helft van dit nummer irrelevant maakt. Daarbij is
Doctor Strange in het Ultimate universum net zo oninteressant
als in de normale continuïteit. Verder is het natuurlijk
wel aanstekelijk geschreven en lijken de tekeningen op enkele
punten wat gedetailleerder dan de laatste tijd, met eindelijk
aandacht voor de achtergronden. Een score van drie sterren
is hier zeker op zijn plaats. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
ocean #3
(dc)
Inspecteur Nathan Kane praat met de manager van een ruimtestation
in de buurt van Europa, de oceaanwereld vlakbij Jupiter. Het
is de basis voor een verrassend rustig nummer zonder veel
spectaculaire panorama's, dramatische actie of indrukwekkende
ontwikkelingen, waarin de nadruk ligt op de boeiende ideeën
en het subtiel veranderen van de toon van het gesprek. In
feite is dit een tussennummer vol expositie, maar omdat het
professioneel wordt verpakt in een interessant jasje, valt
het niet op. Het lagere tempo betekent dat het tekenwerk statischer
is. Het gebrek aan achtergronden helpt evenmin. Toch is drie
sterren zeker haalbaar; een compliment aan de makers, dus. tekst
warren ellis tekeningen chris sprouse
ex machina
#7 (dc)
Ook dit tweede deel van de tweede verhaallijn combineert op
een boeiende wijze de politieke agenda en het privé-leven
van burgemeester Hundred met een gevaar op de achtergrond
als dreigende rode draad. In tegenstelling tot eerdere hoofdstukken
is die rode draad nu het spannendst, omdat daar een bijna
tastbare dreiging van uitgaat. De politieke agenda is nogal
clichématig (een homohuwelijk ligt in Amerika nu eenmaal
gevoeliger), het privé-leven van Hundred vertoont trekjes
van een soap (het regelen van een date komt heel geforceerd
over) en de verplichte flashback duurt net te lang. De realistische
tekeningen zijn opnieuw meesterlijk, vandaar dat ik wel drie
sterren geef. tekst
brian k vaughan tekeningen tony harris
ultra #5
(image)
De voorspelbare finale van het vorige deel leidt tot een voorspelbaar
nummer, waarin Pearl Penalosa met de gevolgen moet omgaan
van een artikel dat een roddelkrant heeft geplaatst over haar
recente seksuele uitspattingen. Omdat Pearls reactie gelaten
is, ligt het tempo relatief laag en is het hoofdpersonage
aan de passieve kant. Tel daarbij op, dat de finale van dit
deel te geforceerd controversieel wil zijn en het is duidelijk
dat dit niet het beste hoofdstuk van de miniserie is. De hints
waar het verhaal heengaat, beloven overigens weinig goeds.
Tekenwerk en inkleuring zijn gelukkig uiterst stabiel, sfeervol
en warm als altijd. Hoger dan een score van twee sterren kan
ik niet gaan. tekst
jonathan & joshua luna tekeningen jonathan
luna
shaolin cowboy
#1 (burlyman)
Een oude man rijdt op zijn pratende ezel door een onherbergzaam
landschap, achtervolgd door een leger duistere types dat wraak
op hem wil nemen. Het komt tot een bloedbad, waarin deze Shaolin
Cowboy zich van zijn dodelijkste kant laat zien, zonder dat
ruimte bestaat voor dingen als karakterisatie, wat diepgang
of andere diepzinnige aspecten. Nee, het is helder dat deze
nieuwe serie van een jonge uitgeverij voornamelijk om het
tekenwerk gaat. En dat is briljant. Het lage tempo biedt ruimte
voor een cinematografische aanpak, vol gedetailleerde achtergronden,
prachtige composities en als hoogtepunt een verbluffende spread
van tien pagina's. Alleen al daarom drie sterren. tekst
& tekeningen geof darrow