astonishing
x-men #7 (marvel)
De tweede verhaallijn, die natuurlijk voortbouwt op de gebeurtenissen
uit de eerste, begint opvallend vrijblijvend. In de hoop dat
het imago van het team een beetje kan worden opgevijzeld,
nemen de X-Men het op tegen een groot monster in de stad,
waarbij ze hulp krijgen uit een zeer onverwachte hoek. Dit
levert een team-up op, maar dan zonder al die gebruikelijke
hype of gebakken lucht. Tegen de achtergrond ontwikkelen zich
bovendien nog enkele subplots, zodat de balans in het nummer
prima verzorgd is. Hetzelfde compliment geldt voor het tekenwerk,
dat als altijd uitblinkt in statisch realisme vol sfeervolle
composities en dramatiek. Een score van vier sterren is zeker
terecht. tekst
joss whedon tekeningen john cassaday
the losers
#19 (dc)
Het flashbackverhaal over het ontstaan van het team Losers
komt tot een enerverende ontknoping. Niet alleen wordt in
dit afsluitende deel de motivatie van de personages op een
uitermate treffende wijze verwoord, het is tevens een flashback
die een schaduw vooruitwerpt en een interessante cliffhanger
oplevert. Dit zou het deel worden dat zou bepalen of de serie
bestaansrecht heeft of niet: het moge duidelijk zijn dat het
antwoord bevestigend luidt. De tekeningen zijn al maanden
stabiel, zowel in de ruwe eenvoud als de scherpe manier waarop
personages, locaties en snelle actie vorm krijgen. Ook hier
is de geblokte inkleuring een prima sluitpost. Al met al dus
vier sterren. tekst
andy diggle tekeningen jock
creatures
of the night (dark horse)
Twee verhalen van Gaiman zijn tot strip bewerkt, wat enerzijds
garandeert dat het lekker soepel wegleest en vol zit met sprookjesachtige
avonturen en anderzijds toch een soort beperking inhoudt;
korte verhalen zijn nu eenmaal bedoeld als korte verhalen
en dus niet noodzakelijk als een strip. Desondanks werkt het
eerste verhaal, over een mysterieuze kat, in alle opzichten.
Het is pas in het tweede verhaal dat de minpunten duidelijk
worden, waardoor het geheel dun en versimpeld overkomt. Het
tekenwerk is prachtig geschilderd, vooral in de eerste helft.
Verderop zijn de composities soms voorspelbaar, vandaar dat
ik niet hoger kan gaan dan een score van drie sterren. tekst
neil gaiman tekeningen michael zulli