ultimates
2 #2 (marvel)
Een opvallend rustig nummer, waarin eigenlijk niet heel veel
gebeurt. Toch is dat geen bezwaar, omdat het verhaal ruim
de tijd neemt voor het neerzetten van de persoonlijke achtergronden
van alle personages, de dynamiek van de groep en de onderlinge
spanningen. Dat daarbij van tijd tot tijd wat te wollige dialogen
worden gebruikt, die geen normaal mens ooit de mond uit kan
krijgen, is niet zo erg; het leest desondanks vlot weg. De
tekeningen kunnen door het trage tempo ditmaal niet leunen
op breedbeeldactie en knallende panorama's, maar de fotorealistische
stijl en de warme inkleuring maken ook nu elke pagina tot
een boeiend kunstwerk. Een score van vier sterren is dus terecht. tekst
mark millar tekeningen bryan hitch
gotham central
#27 (dc)
De moordzaak waarbij Catwoman op het eerste gezicht betrokken
is, loopt een klein beetje met een sisser af. Rechercheur
Josie Mac zou het menselijke anker van het verhaal moeten
zijn. Helaas gebeurt dat niet echt doeltreffend, zodat vooral
de scènes met Catwoman redelijk gekunsteld overkomen
en de ontknoping van het centrale mysterie helemaal uit de
lucht komt vallen. Daar staat echter tegenover, dat de dialogen
scherp zijn, de interactie tussen de personages heel knap
is en het tempo van de vertelling aansluit bij de sfeer van
de serie. Het krasserige tekenwerk voldoet. Niet meer, niet
minder. Iets meer aandacht voor de achtergronden zou op zijn
plaats zijn. Drie sterren. tekst
ed brubaker tekeningen jason alexander
100 bullets
#57 (dc)
Jawel, de ontknoping van de huidige verhaallijn haalt eindelijk
weer eens dat fenomenale niveau dat de reeks een paar jaar
geleden zo veelvuldig haalde. Wylie Times ontrafelt het mysterie
over zijn verleden en in de discussie met Shepherd worden
verrassend veel stukjes van de puzzel op de goede plaats gelegd,
zodat de rode draad dankzij de motivatie van de hoofdrolspelers
tot leven kan komen. Uiteraard inclusief de gevatte dialogen,
de dubbele bodems en de woordgrapjes, alleen deze keer gaat
het daadwerkelijk ergens over. Het tekenwerk verdient niets
dan complimenten. Erg gestileerd, knap spelend met zwarte
vlakken en zeer dynamisch in de composities. Kortom, vijf
sterren. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso