powers #8
(marvel)
De dood van Blackguard levert een redelijk interessant verhaal
op. Treffend is vooral hoe gewoontjes het script hier eigenlijk
in elkaar zit: van de verplichte verhoorscène tot het
onderzoek op het plaats delict en van flarden televisie tot
een vlotte cliffhanger, het zijn de verwachte elementen in
de verwachte volgorde. Dat het dan toch boeit, ligt aan het
onderwerp, want dat leent zich erg goed voor een dergelijke
aanpak. Als altijd geen klachten over de bijtende dialogen
en het tekenwerk is eveneens ouderwets stabiel. De strakke
stijl is in de loop der tijd iets minder dynamisch geworden,
maar gelukkig compenseert de warme, sfeerbepalende inkleuring
veel. Al met al drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen michael avon
oeming
daredevil
#69 (marvel)
Nog veel meer dan in de voorgaande hoofdstukken is sprake
van een gebrek aan voortgang in de plot. Ditmaal wordt namelijk
niet één keer teruggekeerd naar de gebeurtenissen
in het heden en gaat alle aandacht uit naar wat zich in het
recente verleden heeft afgespeeld. Hoewel dat waarschijnlijk
wel lekker wegleest in de vorm van een paperback, pakt het
beduidend minder fijn uit in de vorm van een maandelijkse
comic, al zijn de flashbacks wat evenwichtiger dan in het
vorige nummer. Het tekenwerk scoort een dikke voldoende, zowel
voor de ouderwets ingekleurde flashbacks als de veel realistischer
scènes over een recenter verleden. Drie sterren is
derhalve zeker haalbaar. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
ultimate
spider-man #71 (marvel)
Het verhaal over Doctor Strange wordt afgerond op een manier
die past bij hoe het de vorige maand is begonnen, namelijk
irrelevant. Spider-Man bevindt zich in een droomwereld, waar
hij alle personen uit zijn leven tot nachtmerries teruggebracht
ziet worden, waarna de wegen van hem en Strange scheiden.
In alle opzichten is dit een loom tussenverhaal, een opzetje
naar later uit te werken hoofdverhalen of subplots. En omdat
veel in die droomwereld gebeurt, heeft het voor nu weinig
echte impact. De tekeningen zijn echter voldoende. De jeugdige
stijl blijft immer overeind, de dynamiek doet het altijd okay
en de composities zijn van begin tot eind lekker helder. Twee
sterren, dus. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
pigtale #1
(image)
Nieuwe serie over Boston Booth, die net als zijn vader een
privé-detective wil worden. Helaas gaat het hem niet
voor de wind, is hij ook op het sociale vlak geen ster en
is het puur geluk dat hij in een laboratorium een rare ontdekking
doet. De thematiek en aanpak zijn opvallend speels. Het heeft
kenmerken van een serieuze independent comic over het leven,
maar heeft daarnaast trekjes van luchtige genres, compleet
met subplots over pratende dieren. Die laatste aspecten passen
bij de tekenstijl, want de gestileerde lijnen en door cartoons
beïnvloede composities geven het geheel een vrolijk en
toegankelijk karakter. Gebrek aan kleur is geen bezwaar: de
grijstinten werken prima. Drie sterren. tekst
& tekeningen ovi nedelcu
wet moon:
feeble wanderings (oni)
De eerste van wat een reeks graphic novels moet worden over
een groepje jongeren in het dorp Wet Moon. Hoofdpersonage
Cleo is net als veel van haar vrienden en vriendinnen ondergedompeld
in de subcultuur van zwarte kleding, een veelvoud piercings
en een eigenzinnige levensstijl. In korte hoofdstukken, die
soms wel, soms niet met elkaar in verbinding staan, wordt
een doorsnede van haar leven gegeven. Veel tempowisselingen,
vaak op het eerste gezicht bizarre subplots en in dit eerste
deel nog geen duidelijk antwoord op de vele vragen. Dat minpunt
wordt gecompenseerd door de zeer elegante tekenstijl; eenvoudig,
herkenbaar, en treffend. Ik kom uit op vier sterren. tekst
& tekeningen ross campbell