ultimates
2 #5 (marvel)
Het slotgevecht tegen Thor is misschien voorspelbaar, het
is een waardige afsluiter van de huidige verhaallijn. De combinatie
van een lekker hoog tempo, daverende actie en grimmige dialogen
doet het als altijd goed en dat nergens echt duidelijk wordt
of Thor gewoon gestoord is of dat hij toch de waarheid spreekt,
geeft het script wat extra's. In dat licht is de laatste pagina
zeker ironisch. Hoewel de tekeningen donker zijn ingekleurd,
hoort dat bij de sfeer van het gevecht en doet het niet af
aan de kwaliteit van het werk zelf. Van de realistische stijl
tot de strakke panorama's, van de herkenbare close-ups tot
de dramatische poses, alles klopt. Geen vijf, wel vier sterren. tekst
mark millar tekeningen bryan hitch
powers #10
(marvel)
De verhaallijn over de moord op Blackguard wordt afgerond
op een manier die kenmerkend is voor de serie. Eerst schakelt
de plot in de hoogste versnelling, met een leuk optreden van
Calista als de nieuwe Retro Girl, daarna gaat het tempo omlaag
en wordt de opgepakte dader lang verhoord door detectives
Walker en Pilgrim. Het zijn de bekende trucjes met veel te
veel expositie, al compenseert de vlotte schrijfstijl dat
voor een deel. Niettemin is het subplot over Pilgrim boeiender.
De tekeningen scoren een voldoende. De afwisseling in het
verhaal biedt ruimte voor zowel dynamische superheldenactie
als enkele sfeervolle praatscènes en het resultaat
is prima. Al met al drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen michael avon
oeming
ultimate
x-men #58 (marvel)
Eindelijk eens een losstaand nummer, ditmaal met professor
Charles Xavier als hoofdpersoon. Het verhaal is simpel: de
bank waar Xavier op bezoek is, wordt overvallen door een mutant
met twee bovenlichamen, waarna Xavier dus een ontsnappingsplan
moet opzetten. Al betekent dit een script vol dialogen, het
blijft interessant en het eind biedt bovendien perspectief
voor latere verhalen. Het werk van de gasttekenaar draagt
bij aan de toegankelijkheid van dit deel. De eenvoudige, realistische
stijl houdt ook de lange dialogen, waar verder in feite niets
in gebeurt, visueel aantrekkelijk. Vooral Xavier zelf komt
hierdoor bijzonder goed over. Vier sterren is wellicht te
veel, vandaar drie. tekst
brian k vaughan tekeningen steve dillon
gotham central
#30 (dc)
Montoya en Allen ondervragen Doctor Alchemy en brengen hem
naar Gotham, zodat hij mogelijk meer inzicht kan geven in
wat nu met een gewonde agent moet gebeuren. Het spelletje,
de spanningen en de manipulaties worden op een zeer goede
manier uitgewerkt, waarbij de betrokken personages uit de
serie Flash lekker terloops aan de orde komen, totdat alle
stukjes tegen het eind op hun plek vallen voor de grote finale.
Dat is tevens het enige minpunt: strikt genomen, is dit een
tussennummer dat niet meer doet dan opbouwen. Aan het tekenwerk
ligt het echter niet, want dat is realistisch, rauw en ook
nog eens sfeervol ingekleurd. Drie sterren is meer dan terecht,
denk ik. tekst
greg rucka tekeningen stefano gaudiano
stray bullets
#37 (el capitán)
We worden verwend: wederom een verhaal over Virginia Applejack.
Ditmaal gaat het niet zozeer over haar, als wel over de personen
in haar omgeving. Een stel scholieren heeft een klasgenote
ontvoerd, die dankzij Virginia wordt gevonden. Als altijd
staat het volstrekt immorele denken en handelen van de tieners
voorop. Dat gebeurt op zo'n indrukwekkende manier, dat geen
van de personages ooit sympathiek wordt en een naargeestige
sfeer eerder regel dan uitzondering is. De harde dialogen
sluiten daarop aan. Hetzelfde geldt voor de tekeningen, met
telkens acht panels per pagina, helder lijnwerk en realistisch
ontworpen personages. Omdat drie sterren te weinig is, geef
ik vier sterren. tekst
& tekeningen david lapham