ultimate
spider-man #78 (marvel)
Peter Parker en Mary Jane Watson zijn onlangs uit elkaar en
in een deel dat redelijk op zichzelf staat, wordt wat dieper
ingegaan op de gevolgen die dat heeft voor Mary Jane. Een
dergelijke aanpak ontkomt niet aan clichés als het
niet bij de les zijn op school, een aantrekkelijke nieuwe
jongen die interesse toont en het telkens blijven vergelijken
met Peter. Niettemin is de uitwerking in orde, mede dankzij
de realistische dialogen en het kalme verteltempo, al is de
ontknoping aan de zwakke kant. De tekeningen zijn eentonig,
wat niet zo verwonderlijk is bij een script vol pratende hoofden.
De stijl is echter jeugdig en fris, als altijd. Al met al
kom ik uit op een score van drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
gotham central
#32 (dc)
Een losstaand verhaal over de corruptie binnen de Gotham Police.
Omdat het verhaal beperkt is door de lengte, moet een reeks
tekstkaders voor diepgang zorgen. Dat lukt niet, want deze
corrupte agenten zijn nieuwe personages en de teksten bevatten
te veel droge uitleg. Daarbij ligt het 'slecht' zijn van de
agenten er zo dik bovenop, dat de climax van het nummer niet
als verrassing komt. Sterker, het heeft geen impact, voelt
leeg en volstrekt onbevredigend. Gasttekenaar en schrijver
hebben eerder samengewerkt; dat is merkbaar aan de opbouw
van scènes en het inrichten van composities. Toch is
de stijl net te dun en houterig voor het realisme van de serie.
Twee sterren is genoeg. tekst
greg rucka tekeningen steve lieber
strange girl
#1 (image)
Nieuwe serie waarin het leven van hoofdpersonage Beth op slag
verandert wanneer zij als één van de weinige
mensen overblijft na de bijbelse Dag des Oordeels. Het tempo
ligt bijzonder hoog. Ruimte voor het gewone leven van Beth
bestaat niet, het omslagpunt beslaat een paar pagina's en
direct daarna maakt het verhaal een sprong van tien jaar.
Niet ideaal voor het bereiken van diepgang, laat staan voor
het herkenbaar maken van de personages. Gelukkig is het concept
aardig. Ook de tekeningen dragen zo hun steentje bij. Hoewel
de hoekige tekenstijl tijdens de actiescènes flink
wordt weggedrukt door de overheersende kleuren, is het lekker
eigenzinnig. Vooralsnog drie sterren. tekst
rick remender tekeningen eric nguyen
smoke #1
(idw)
In het London van de toekomst wordt de politiek op een heel
andere manier bedreven dan vandaag de dag het geval is. In
het eerste nummer van deze helaas nogal pittig geprijsde serie
wordt ingegaan op die schaduwwereld vol met corruptie, moordaanslagen
en ongebreidelde decadentie. Dat hierbij geen grenzen bestaan,
blijkt wel uit de scène met een dronken koning William.
Het script steekt intelligent in elkaar, bevat soms net te
veel expositie, maar blijft prettig leesbaar en kent een goed
tempo. Het tekenwerk sluit daar uitstekend op aan, met een
rauwe stijl vol realistische details. Soms nog wat ouderwets,
soms wat Europees, wel altijd herkenbaar en zeer treffend.
Vier sterren. tekst
alex de campi tekeningen igor kordey
little star
#3 (oni)
Als gevolg van ontwikkelingen op het werk krijgt de jonge
vader Simon Adams waarschijnlijk meer hooi op zijn vork. Natuurlijk
zorgt dat voor wat spanningen aan het thuisfront, waar het
opvoeden van dochtertje Cassie altijd centraal staat en veel
tijd vergt. Het verhaal zoekt een balans tussen vertederende
momenten en momenten dat het hebben van een klein kind juist
vervelend kan zijn. Toch wordt Simon net te vaak onsympathiek
neergezet, zodat de persoonlijke conflicten geforceerd lijken.
Alleen de zeer prettige vertelstem compenseert dat. Over het
tekenwerk geen klachten. Van de simpele lijnen tot de sfeervolle
grijstinten, het minimalisme werkt. Kortom, drie sterren. tekst
& tekeningen andi watson
emo boy #1
(slave labor)
Weer een nieuwe serie, ditmaal eentje uit de alternatieve
hoek. Emo Boy is een tiener bij wie de emoties zo sterk kunnen
zijn, dat ze gevolgen hebben voor de wereld om hem heen. In
het extreme geval, kunnen al zijn emoties dodelijk zijn. Zijn
eerste avontuur bevat gebruikelijke stereotypen als stoere
jongens, leuke meisjes en de schuchtere nerd, maar de manier
van uitwerken en vormgeven bieden het geheel iets bijzonders.
Het vulverhaaltje waarin Emo Boy wordt geïnterviewd is
bovendien leuk gedaan. De tekenstijl is overdreven cartoonesk,
soms surrealistisch en dan weer met invloeden van manga. Het
past helemaal bij het totaalidee van de reeks, vandaar drie
sterren. tekst
& tekeningen steve emond