runaways
#5 (marvel)
De jonge Victor Mancha is door de Runaways gered uit handen
van Excelsior en eindelijk wordt duidelijk wie zijn vader
is. Dat is een onthulling die verloopt over twee schrijven,
omdat het script de lezers eerst op het verkeerde been zet
en pas daarna een cliffhanger opdient die zowel uiterst verrassend
is als nieuwsgierig maakt naar het vervolg. In de tussentijd
zijn de dialogen van een fris en hoog niveau, komen alle jeugdige
personages goed uit de verf en is de dreiging van hun tegenstanders
voelbaar. De tekeningen zijn stabiel. Opnieuw is het de combinatie
van zwierige lijnen, een redelijk Europese stijl en zachte
pasteltinten die voor een prettige sfeer zorgt. Dat verdient
drie sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen adrian alphona
young avengers
#5 (marvel)
De serie over een team bestaande uit jongere versies van bekende
Avengers is en blijft een enorme verrassing. Het enige nadeel
aan dit nummer is, dat de verwachte romantische verwikkelingen
tussen de teamleden nu echt op gang komen en dat dit direct
op twee fronten gebeurt. Daarbij is de manier waaróp
ook wat te geforceerd. Niettemin zit het verhaal sterk in
elkaar, waarbij de dreiging van Kang knap wordt uitgewerkt
en het team jonge Avengers heel snel veel diepgang en karakter
krijgt. Dat is knap. Een teken van een goed schrijver, dus.
Ook de tekeningen zijn voortreffelijk, al moet gezegd, dat
de choreografie van de pagina's heel soms wat warrig is. Vier
sterren. tekst
allan heinberg tekeningen jim cheung
fantastic
four #528 (marvel)
Reed Richards is gevraagd voor een nieuw experiment waarbij
op zoek wordt gegaan naar de exacte herhaling van het ongeluk
dat de Fantastic Four hun krachten gaf. De manier waarop de
wetenschappelijke achtergronden van dit idee worden belicht,
is zeer uitgebreid en lovenswaardig. Uiteraard wordt de interessante
redenering net wanneer het spannend wordt plots onderbroken
door een poging tot sabotage, waardoor de plot strikt genomen
wat dun is. Het subplot over Ben en Johnny is weliswaar best
grappig, maar het voegt weinig toe. Het tekenwerk is dik in
orde. Van de ouderwetse aanpak tot de vloeiende stijl; het
is genoeg voor een score van drie sterren. tekst
j michael straczynski tekeningen mike mckone
planetary
#23 (dc)
Net als in het vorige nummer bestaat het verhaal ditmaal grotendeels
uit een flashback. Dat houdt in, dat in het heden weinig tot
vrijwel niets gebeurt. In tegenstelling tot de vorige keer
gaat dat echter niet ten koste van de inhoud, want de blik
op het verleden van de Drummer is zeker interessant. Het bevat
veel vaart, een rauwe schrijfstijl en een knappe combinatie
van droge humor en overdonderende actie. Daarbij lijkt het
wel, of de tekeningen telkens beter worden. De lijnen worden
subtieler, de vormgeving zit vol details en de warme inkleuring
maakt het geheel af. Spijtig dat de reeks spoedig tot een
natuurlijk einde komt, want het behoort al jaren tot de top.
Vier sterren. tekst
warren ellis tekeningen john cassaday
the losers
#25 (dc)
Achter de meer dan geweldige cover gaat het slot van de huidige
verhaallijn schuil. Hoewel bepaalde punten voorspelbaar zijn,
waaronder een clichématig subplot waarbij iedereen
denkt dat een teamlid dood is, wordt de ontknoping met erg
veel urgentie, tempo en daadkracht gebracht. Zeker de eerste
helft leest als een actiefilm, wat precies is wat de makers
van de serie voor ogen staat. Pas in de tweede helft duiken
enkele storende puntjes op, zoals het gebrek aan echte afronding.
Wat het tekenwerk betreft, zorgt de krasserige stijl wederom
voor de juiste toon, een toon die aansluit bij het imago van
de serie en de sterke punten van het script accentueert. Al
met al drie sterren. tekst
andy diggle tekeningen jock
spawn #147
(image)
Ja, dit verhaal is geschreven volgens hetzelfde sjabloon waarmee
de vorige dertig losstaande nummers zijn geschreven. Al Simmons
komt in contact met een gezin in een afgelegen huis, ontdekt
dat daar iets vreemds aan de hand is en moet als Spawn orde
op zaken stellen. Daarna vertrekt Simmons weer, op naar het
volgende avontuur. Het is de formule die we kennen en die
niets nieuws biedt. Op dat punt is het inderdaad tijd voor
de nieuwe schrijver. Gek genoeg is het tekenwerk hier juist
beter dan het lange tijd is geweest. Weinig chaos op de pagina's,
mooie composities en ook eens wat minder groengele tinten
in de inkleuring; het doet wonderen. Toch geef ik twee sterren. tekst
brian holguin & todd mcfarlane tekeningen
angel medina
shaolin cowboy
#3 (burlyman)
De Shaolin Cowboy en zijn pratende ezel trekken nog altijd
door de woestijn. Ze treffen een spoor van dood en verderf,
dat blijkbaar is veroorzaakt door een drietal bizarre monsters
en een kleine baby. Uiteraard leidt dit tot een groots gevecht,
grappige opmerkingen van de ezel en een goede cliffhanger.
Zoals al eerder opgemerkt, het gaat in deze serie niet om
het verhaal. Dat is van ondergeschikt belang. Alles draait
om de tekeningen, die zo vol met detail zitten, dat elke pagina
de moeite van het bestuderen meer dan waard is. Leuk extraatje
is een korte analyse van zogenaamd 'oude' nummers van de serie,
inclusief commentaar van de Amerikaanse president. Kortom,
drie sterren. tekst
& tekeningen geof darrow