ultimate
x-men annual #1 (marvel)
Weer trakteert Marvel ons op een Annual met gebeurtenissen,
die relevant zijn voor de reguliere serie. Ditmaal draait
alles om de verdere avonturen van Rogue en Gambit, die tijdens
een roof toevallig de onverwoestbare Juggernaut tegen het
lijf lopen. Hoewel het verhaal zelf akelig dun is en het script
wordt opgerekt met een onnodige vechtscène, is de uitkomst
een interessante, niet in de laatste plaats omdat het zo afwijkt
van de continuïteit uit het gewone Marvel universum.
Daarbij komt het gedetailleerde tekenwerk goed over. Na een
matig begin vindt de semi-realistische stijl een prettige
balans tussen de actie en de personages en dus kom ik uit
op een score van drie sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen tom raney
daredevil
#76 (marvel)
De allerlaatste verhaallijn van dit team makers neemt journalist
Ben Urich als uitgangspunt. Hij gaat op bezoek bij Wilson
Fisk, alias Kingpin, die gevangen zit en nu zijn vrijheid
wil in ruil voor een verhaal waar de kranten van zullen smullen.
Vooralsnog is hier enkel sprake van een inleiding; de aanzet
naar de cliffhanger waar de rest van het avontuur om draait.
Niettemin leest het erg lekker weg, omdat zowel Urich als
de Kingpin heerlijk scherp wordt neergezet, met aandacht voor
sfeer en gestileerde dialogen. Eigenlijk valt de scène
met Daredevil als enige uit de toon. Over het tekenwerk geen
klachten. Het is minder kleurrijk, maar daar vraagt het verhaal
om. Al met al vier sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
fantastic
four #530 (marvel)
Reed Richards vermoedt, dat de kosmische straling die het
team hun krachten gaf, mogelijk een poging tot communicatie
was van buitenaardse intelligentie. Om die reden maken de
Fantastic Four opnieuw een reis door de ruimte. Reed krijgt
gelijk en maakt uiteindelijk contact met een mysterieuze levensvorm.
Op de confrontatie met het leger na, die voorspelbaar is,
wordt het basisgegeven erg boeiend uitgewerkt. Alles maakt
nieuwsgierig naar het buitenaardse wezen en de ramp waarvoor
hij het team wil waarschuwen. De tekeningen vullen dat op
een zeer degelijke manier aan. Van de ouderwetse lay-out tot
de heldere poses; het is allemaal weer tot in de puntjes verzorgd.
Drie sterren. tekst
j michael straczynski tekeningen mike mckone
jack cross
#1 (dc)
Terrorisme is het centrale onderwerp van een nieuwe serie
door Warren Ellis, de meester van de zo vermaledijde decompressie.
Hij weet echter precies hoe hij die vertelstijl moet gebruiken
en ook hier levert dat een boeiende comic op over de interne
strijd tussen allerlei nationale veiligheidsdiensten die sinds
de oorlog tegen terrorisme is opgelaaid. Hoofdpersoon Jack
Cross komt opdraven voor het ondervragen van een CIA-agent.
Grof, spannend en messcherp, dat zijn als altijd de steekwoorden.
Het tekenwerk valt ietwat tegen, omdat de vrij realistische
stijl moeite heeft met perspectief en vooral met anatomie.
Voldoende is het wel, vandaar dat ik uitkom op een score van
drie sterren. tekst
warren ellis tekeningen gary erskine
the black
heart irregulars #1 (blue king)
Een paar maanden geleden recenseerde ik de eerste twee nummers
van de serie als preview. Nu is de comic daadwerkelijk verschenen
en blijkt de manier van uitgeven het grote minpunt: de productie
heeft duidelijk zo min mogelijk geld mogen kosten en de kwaliteit
van het papier doet denken aan de jaren tachtig. Voor het
overige is het verhaal over terrorisme in het Bagdad van de
toekomst wel veelbelovend. De sterke dialogen zetten de toon,
de flashbacks naar de Golfoorlog geven het iets mystieks en
het gestileerde tekenwerk, vol met zwarte vlakken en een stijl
die Europees aandoet, is een aantrekkelijke sluitpost. Drie
sterren is misschien aan de hoge kant, vandaar twee. tekst
neil hendrick tekeningen ulises carpintero
little star
#4 (oni)
Simon Adams twijfelt over het aannemen van een nieuwe baan.
Het betekent immers wel, dat hij dan minder tijd krijgt voor
zijn dochtertje en dat hij ook de werktijden van zijn vrouw
onder druk zal zetten. De rest van het nummer gaat nader in
op het gezinsleven, Simons sollicitatie en de eerder geïntroduceerde
metafoor van Simon als een eemzame ruimtereiziger. Aan het
eind maakt het verhaal een paar opvallende sprongen door de
tijd, waardoor de impact van Simons keuze beduidend minder
is. Toch klopt alles wel, vooral als gevolg van de versimpelde
tekenstijl, die complexe emoties kan vangen met enkele lijnen
en wat sfeervolle grijstinten. Drie sterren is het enig juiste
eindoordeel. tekst
& tekeningen andi watson