runaways
#9 (marvel)
Aan het begin van een nieuwe verhaallijn wordt getoond hoe
Cloak door de Avengers achterna wordt gezeten. Hij wordt ervan
verdacht, zo blijkt, dat hij zijn partner Dagger het ziekenhuis
in heeft geslagen, al beweert hij zelf, dat het een bedrieger
was. Omdat hij de Avengers niet kan overtuigen, klopt hij
aan bij de Runaways, waarna het script opnieuw terugvalt op
decompressie, zodat aan het eind van dit deel net pas het
plan voor de reis naar New York is opgevat. Los van het tekort
aan gebeurtenissen leest het wel goed weg, wat wordt versterkt
door de terugkeer van de vaste tekenaar. De fijne lijnen en
pasteltinten geven de vertrouwde sfeer terug. Al met al drie
sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen adrian alphona
ultimate
fantastic four #24 (marvel)
De moeder van Johnny en Sue Storm is teruggekeerd. Ze blijkt
niet dood, zoals de twee vroeger is wijsgemaakt. Al die jaren
heeft ze gewerkt aan een geheim project, namelijk de ontdekking
van Atlantis. Nu wil ze beroep doen op het team bij de duikmissie
die naar het gezonken continent leidt. En uiteraard komen
ze daar enkele verrassingen tegen. Op zich zit de plot sterk
in elkaar. Ondanks de decompressie ligt het tempo niet laag,
omdat het door middel van subplots interessant blijft, terwijl
de dialogen van het gebruikelijke niveau zijn en passen bij
de thematiek van de comic. Als altijd is het zo fotorealistische
tekenwerk een lust voor het oog. Vier sterren, dat is mijn
eindscore. tekst
mark millar tekeningen greg land
ultimate
spider-man #84 (marvel)
Ook na zes hoofdstukken gaat de verhaallijn vrolijk door.
Hoewel alle spelers nu eindelijk op hun plek staan, blijft
het verhaal rommelig, omdat geen van de personages echt fijn
uit de verf kan komen. Bovendien is het massale gevecht niet
bepaald boeiend, is de dialoog op het rustpunt lichtelijk
geforceerd en is de cliffhanger te veel opgerekt en daardoor
niet spannend genoeg. Inhoudelijk is deze verhaallijn al vanaf
het begin niet de moeite waard geweest. En dat is jammer.
Wat betreft de tekeningen kan worden opgemerkt, dat de stijl
prima overkomt, ondanks een gebrek aan gedetailleerde achtergronden.
Iets te veel snelheidslijnen en close-ups, dat is wel jammer.
Eén ster, dus. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
astro city:
the dark age #4 (dc)
Het eerste gedeelte van de miniserie zit erop. De persoonlijke
tragedie van de twee broers wordt op een slimme wijze vermengd
met de tragedie van de ter dood veroordeelde Silver Agent,
die op zijn beurt het middelpunt is van een subplot over Madame
Majestrix. Deze structuur mag dan intrigerend zijn en redelijk
tot goed worden uitgewerkt, het voelt iets te gemakkelijk,
omdat op deze wijze te snel een nostalgisch punt wordt gemaakt
over de superhelden uit de jaren zeventig. Daar blijft het
bij wat de minpunten betreft, want de tekeningen zijn van
een stabiel niveau, met mooie zwartvlakken, ouderwetse composities
en traditionele lay-outs. Dit is goed voor drie sterren. tekst
kurt busiek tekeningen brent anderson
shaolin cowboy
#4 (burlyman)
Het spreekt voor zich dat deze serie nog altijd nergens over
gaat. Het is een comic waarbij het om die fantastische tekeningen
gaat. Niettemin valt in dit nummer op, hoe storend de gekozen
verteltechniek is. Met een pratende ezel en een zwijgzame
cowboy lijkt het namelijk heel snel op een verhaal met een
verteller. Het enige verschil is, dat de tekst in balloons
staat in plaats van in tekstkaders. De afstand tussen lezer
en actie is echter hoe dan ook te groot, waardoor de impact
van het verhaal veel minder is. Aan de tekeningen ligt het
zoals gezegd niet. Die zijn lekker gedetailleerd, soms vernieuwend,
vaak zeer komisch en aantrekkelijk ingekleurd. Hoger dan twee
sterren ga ik niet. tekst
& tekeningen geof darrow