runaways
#10 (marvel)
Cloak wordt vals beschuldigd van de mishandeling van zijn
partner Dagger. Hij vraagt de Runaways om hulp, want hij wordt
opgejaagd door de Avengers, die niet naar zijn verhaal over
een bedrieger luisteren. Uiteraard zijn de Runaways bereid
en tezamen gaan ze op zoek naar antwoorden op de straten van
New York. Hoewel inhoudelijk bijna niets gebeurt, leest het
prettig weg. Dat komt door de strakke dialogen, de geloofwaardige
interactie tussen de personages en door de manier waarop het
naar de cliffhanger toewerkt. Ook nu zijn de tekeningen van
een hoog niveau. Van de close-ups tot de stadspanorama's,
alles is stijlvast, gedetailleerd en zeer uitnodigend. Vier
sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen adrian alphona
ultimate
spider-man #86 (marvel)
Een onverwacht optreden van Omega Red zet de toon voor een
nummer dat een andere kant op gaat dan de vorige verhaallijn.
Ditmaal is Silver Sable op zoek naar Spider-Man. Haar onderzoek
brengt haar naar de school van Peter Parker, maar helaas pikt
ze zijn klasgenoot Flash Thompson op, duidelijk géén
superheld. Leuke uitwerking, grappig concept. Punt blijft
alleen, dat dit veel te dun is voor een heel nummer en dat
bovendien nadrukkelijk wordt geleund op decompressie. De tekeningen
zijn wel redelijk goed. Niet zo dynamisch als gebruikelijk,
wel vrij gedetailleerd en in overeenstemming met de sfeer
van de serie. Twee sterren is te weinig, daarom geef ik drie
sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
all star
superman #1 (dc)
Twee makers van naam werpen een nieuwe blik op de klassieke
superheld. Dat doen ze op een andere manier dan All Star Batman.
In dit geval wordt namelijk niet teruggekeerd naar een belangrijk
punt uit het verleden. In plaats daarvan richt het verhaal
zich op de klassieke strijd tussen Superman en Lex Luthor.
Die laatste heeft een uiterst doortrapt plan bedacht en de
gevolgen daarvan zijn nu al erg interessant. Daarbij zit het
scenario goed in elkaar, met een volwassen insteek, terwijl
de tekeningen voldoen aan de verwachtingen. De Europese stijl
en de warme inkleuring zorgen voor een visueel uitdagende
comic. Al met al is een score van vier sterren hier wel op
zijn plek. tekst
grant morrison tekeningen frank quitely
the black
heart irregulars #2 (blue king)
Nog altijd jammer dat deze serie op goedkoop papier wordt
gedrukt, want het is een intrigerend concept, met een aardig
verhaal, actuele thema's en zeer aantrekkelijk tekenwerk.
Mister Fifty ronselt zijn terroristen, zodat hij voet aan
vaste grond krijgt in het terroristennetwerk van het Midden-Oosten.
Dat gebeurt in de vorm van een op zich doorsnee verhaal, inclusief
de verplichte flashbacks voor diepgang en expositie. De tekeningen
doen denken aan het werk van de huidige Latijns-Amerikaanse
tekenaars; veel zwarte vlakken, een cartooneske stijl en veel
eigenzinnige composities. De productiekwaliteit is het grootste
minpunt, dat is helder, vandaar dat ik toch twee sterren geef. tekst
neil hendrick tekeningen ulises carpintero
jon sable,
freelance #5 (idw)
Zelfs nu de miniserie bijna is voltooid, blijft de nadruk
liggen op een vreemde mengeling van actie en flashbacks. Blijkbaar
is dit de enige manier waarop de makers de brug naar nieuwe
lezers kunnen slaan, althans, in hun visie. Helaas is het
gevolg van deze aanpak een verhaal dat mist aan diepgang,
dat soms hinderlijk veel uitlegt en dat uiteindelijk aan de
simpele kant is. Mocht het ooit komen tot een vervolg, dan
wordt hier hopelijk meer aandacht aan besteed. De tekeningen
zijn gelukkig stabiel, al is duidelijk dat de semi-realistische
stijl van vroeger niet meer zo heel bijzonder is wanneer het
wordt vergeleken met nieuwe talenten. Drie sterren is te veel,
dus het blijft slechts twee sterren. tekst
& tekeningen mike grell
local #1
(oni)
In deze nieuwe reeks wordt hoofdpersonage Megan McKeenan gevolgd
op bepalende momenten in haar leven. De truc van dit eerste
deel is, dat een bepaald scenario meerdere malen wordt herhaald,
telkens met een andere uitkomst, tot het een uitkomst is waar
Megan vrede mee heeft. Zowel de insteek als de uitwerking
is van erg hoog niveau, inclusief sterke dialogen en personages
die in korte tijd aardig worden vormgegeven. Dat het uiteindelijk
wat eenvoudig is, mag geen punt van kritiek zijn. Over de
tekeningen niets dan lof. Van de zwierige stijl tot de altijd
sprekende gezichten, van de mooie composities tot de aandacht
voor details; het is prima. Vier sterren. tekst
brian wood tekeningen ryan kelly