the exterminators
#1 (dc)
Henry James begint bij Bug-Bee-Gone, een groep ongediertebestrijders.
Zijn eerste klus is de kern van dit introductienummer, al
spelen op de achtergrond uiteraard meerdere subplots over
de buurt, waar ongedierte in allerlei soorten en maten beschikbaar
is. Het idee voor deze reeks is interessant, zeker omdat het
op een aardige manier wordt uitgewerkt. Het is de vraag of
dit ook op de lange termijn boeiend blijft, maar voor nu belooft
het veel, onder meer dankzij de diverse cast. Het tekenwerk
is in orde. De zo fijne lijnen en relatief lege stijl doen
Europees aan, zetten de personages erg scherp neer en zijn
heel toegankelijk. Vier sterren is net iets te veel, vandaar
drie sterren. tekst
simon oliver tekeningen tony moore
gotham central
#39 (dc)
Na de dood van Crispus Allen wil heel de politiemacht van
Gotham de dader laten hangen. En het wordt vrij snel duidelijk,
dat Corrigan erachter zit. Alle aanwijzingen leiden immers
naar hem. Het is alleen de vraag of dat niet ook zijn bedoeling
is. Heeft hij zijn plan zo getrokken, dat hij uiteindelijk
vrijkomt? Dit is zonder meer het emotioneelste nummer van
de reeks, waarin de toon is gezet door zowel een paar pittige
dialogen als enkele tekstloze scènes. Die onheilspellende
ondertoon maakt het geheel indrukwekkend af. De tekeningen
doen het goed. De rauwe lijnen in combinatie met de alledaagse
composities geven het verhaal iets heel natuurlijks. Vijf
sterren, zonder twijfel. tekst
greg rucka tekeningen kano
y: the last
man #41 (dc)
Een losstaand nummer waarin de jeugd van agente 355 nader
wordt belicht. Hoewel hier en daar de clichés wel erg
dik zijn aangezet, is het een boeiende geschiedenis die zo
compact en effectief wordt verteld. Mooie symboliek, een duidelijke
rode draad en een pakkend eind. Inhoudelijk is het per definitie
niet bijzonder diepgaand, omdat het nu eenmaal een flashback
over veel schijven is; toch houdt het de aandacht vast. Het
tekenwerk is voldoende, met die aantekening, dat de stijl
soms wat cartoonesk is en deze lege stijl nog leger overkomt
door de fletse inkleuring van de flashbacks. Voor het overige
is dit een prima comic, die daarom ook een score verdient
van drie sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen goran sudzuka
jon sable,
freelance #6 (idw)
Myke Blackmon is ontvoerd en Jon Sable mag haar gaan bevrijden
uit handen van de grote schurk van de miniserie. Het is een
clichématige opzet van een verhaal dat wat de actie,
de thematiek en onderlinge relaties een volwassen karakter
mag hebben, maar voor de rest toch matig en kinderlijk eenvoudig
in elkaar steekt. Hoewel de actie best scherp wordt verteld,
is de ontknoping te onbevredigend. De miniserie als geheel
is bovendien te oppervlakkig gebleken. Het tekenwerk scoort
een voldoende, daar de krasserige stijl voor een sfeer zorgt
die goed bij het personage past. De kleine foutjes in het
perspectief en anatomie zijn niet storend genoeg. Toch geef
ik slechts één ster. tekst
& tekeningen mike grell