young avengers
#10 (marvel)
De reguliere serie heeft even een korte rust meegemaakt. Vreemd
genoeg betekent dat niet, dat een adempauze is ingelast, want
alle verwikkelingen gaan op ongeveer hetzelfde niveau door
als voorheen, met het mysterie over de afkomst van Hulkling
als centraal punt. Door de opzet van de verhaallijnen lijkt
het op een herhaling van zetten, waarbij eerst het één
en dan het ander over Hulkling wordt gedacht. Dat doet wel
afbreuk aan de geloofwaardigheid. Gelukkig is het tekenwerk
wederom van het gebruikelijke niveau en kunnen de fijne lijnen
prima de jeugdige sfeer van deze comic vangen. Ook de inkleuring
draagt daaraan bij. Hoger dan drie sterren ga ik echter niet. tekst
allan heinberg tekeningen jim cheung
ultimate
x-men #67 (marvel)
Deze over meerdere subplots uitgesmeerde vertelling blijft
zich richten op de relaties en op de dialogen. Daar is niets
mis mee, zeker omdat een paar keer de spijker goed op de kop
wordt geslagen. Helaas zijn bepaalde wendingen te geforceerd
en lijkt het erop dat de schrijver niet goed weet hoe hij
een jonge cast moet benaderen. De wendingen die verrassend
zijn, die zijn daarentegen ook meteen zeer boeiend, wat compensatie
vormt voor de clichés die in het script zijn verwerkt.
De tekeningen zijn redelijk tot goed, met misschien wat weinig
afwisseling, maar in ieder geval met een stabiele stijl en
herkenbare personages. Al met al is drie sterren hier de juiste
score. tekst
robert kirkman tekeningen tom raney
dmz #4 (dc)
In feite zijn de makers nog altijd bezig met de inleiding,
met het neerzetten van de locatie van de plot, van het hoofdpersonage
en van de vele actuele conflicten. Ditmaal is een winterlandschap
de sfeervolle achtergrond voor een vertelling over een groepje
speciale eenheden. Journalist Matthew Roth trekt met hen op
in de gevaarlijke gebieden van Manhattan en eigenlijk blijft
het bij deze redelijk eenvoudige handeling. Dus of dit is
nu al een tussennummer, of dit wordt de aanpak voor het verloop
van deze reeks. Aan de tekeningen ligt het niet, want die
zijn zeer gedetailleerd, sfeervol en ook met zo veel sneeuw
als achtergrond telkens interessant. Geen vier sterren, wel
drie. tekst
brian wood tekeningen riccardo burchielli
100 bullets
#69 (dc)
Al gaat het tempo niet echt omhoog, de informatiedichtheid
van de afgelopen verhaallijnen is zo groot, dat deze serie
als geheel tot leven is gekomen. Over verschillende schrijven
smeden de hoofdrolspelers hun plannen en worden de allianties
op hogere niveaus gesloten. De blik achter de schermen bij
de Trust is in het bijzonder fascinerend, zeker in combinatie
met enkele flashbacks en onverwachte wendingen. Nu is de grote
vraag hoe dit gaat uitpakken in de rest van de serie. Als
gebruikelijk is het tekenwerk prima. Deze kalme stijl is soms
bijzonder minimalistisch, soms vernieuwend en altijd heel
dynamisch en dankzij de warme kleuren ook sfeervol. Dit is
vier sterren waard. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso