civil war
#1 (marvel)
De grote crossover van Marvel gaat van start met een gevecht
van de New Warriors dat uit de hand loopt. In Stamford sneuvelen
door een ontploffing van de schurk Nitro honderden mensen
en dat versnelt de gang van zaken rond de Superhuman Registration
Act. De superheldengemeenschap raakt verdeeld in twee kampen
en Captain America wordt voortvluchtig. Het gaat allemaal
snel, dat is het eerste wat opvalt aan de miniserie. Nuances
worden overgelaten aan de individuele series, wat even wennen
is in vergelijking met voorgaande crossovers. Het leest wel
goed weg, de dialogen zijn scherp en het mooi gekleurde tekenwerk
is dynamisch en meeslepend. Drie sterren. tekst
mark millar tekeningen steve mcniven
ultimate
spider-man #94 (marvel)
Slot van de verhaallijn over Spider-Mans avontuur op het eiland
Krakoa valt ietwat tegen. Vooral in het begin moet net te
veel worden uitgelegd en dat haalt het tempo uit deze vertelling,
terwijl daarna de nadruk ligt op actie en het tempo daar weer
hoog ligt. Gelukkig is het luchtige einde precies wat dit
nummer nodig had. Het tekenwerk scoort een voldoende, als
altijd. De kleuren lijken ietwat lichter, een stuk fleuriger,
de composities blijven verfrissend en in de actiescènes
wordt weer eens bewezen, dat deze stijl bij uitstek is geschikt
voor superheldenverhalen. Puur op basis van het verhaal is
drie sterren echter te veel, vandaar dat ik uitkom op een
score van twee sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
the exterminators
#5 (dc)
De nieuwe titel van Vertigo zit zo complex gestructureerd
in elkaar, dat het recenseren ervan een lastige klus is. Toch
lezen de vele verschillende lagen subplots soepel weg en komen
de personages goed uit de verf, mede omdat deze stijl van
schrijven nauwelijks decompressie gebruikt. Het einde van
de eerste verhaallijn is bovendien erg vermakelijk en biedt
ruimte voor meer in de volgende delen. De tekeningen dragen
bij aan de charme van de serie, want met de Europese stijl
en de gedetailleerde personages spat elk panel van de pagina.
Dat is meteen een risico, want een gasttekenaar zou wel eens
de zwakke plek van het schrijven kunnen blootleggen. Voor
nu drie sterren. tekst
simon oliver tekeningen tony moore
infinite
crisis #7 (dc)
DC's grote crossover van het jaar komt tot een slot. Natuurlijk
gebeurt dat met allerlei bekende ingrediënten, vol dramatiek
en persoonlijke offers. Grote schurken keren terug, Superboy
moet worden tegengehouden en alle snode plannen worden voor
een groot deel weer teruggedraaid. Dat de crossover gevolgen
heeft voor de continuïteit van DC, getuigt echter van
moed. De tekeningen worden door verschillende makers verzorgd,
wat de eenheid niet echt ten goede komt. Niettemin passen
de stijlen prima bij elkaar en zijn ze per hoofdstuk wel goed
uitgezocht. Al met al een redelijke crossover, soms iets te
kort door de bocht en veel expositie, maar wel drie sterren
waard. tekst
geoff johns tekeningen phil jimenez, george
pérez, ivan reis & joe bennett
y: the last
man #45 (dc)
Een boeiende flashback maakt de weg vrij voor het vervolg
van de zoektocht van laatste man Yorick Brown en agente 355.
Dit leidt tot een confrontatie met de Yakuza, wat voor een
welkome dosis vlotte actie zorgt. Het andere subplot in dit
nummer behandelt de speurtocht van dokter Mann naar haar moeder.
Tussen de actie door is ruimte voor diepgang in de karakters
en dat is altijd het sterke punt bij deze schrijver geweest.
Ook de tekeningen dragen bij aan de kracht van de serie. Met
een klare lijn en open gelaatsuitdrukkingen is het gemakkelijk
om mee te leven met niet alleen de hoofdpersonages, maar ook
de bijpersonages. Lang verhaal kort, ik geef hier vier sterren
voor. tekst
brian k vaughan tekeningen pia guerra