squadron
supreme #3 (marvel)
De onderlinge wrijving tussen de leden van het team zorgt
voor problemen tijdens hun eerste missie. Dat wordt op een
intelligente en volwassen manier uitgewerkt, met sterke dialogen
en interactie die de persoonlijkheden van de teamleden helder
vormgeeft. Zeer fascinerend hoe de actie zo in feite van ondergeschikt
belang wordt en de comic van begin tot eind wordt gedreven
door karakters. Zoals het hoort. Het tekenwerk is van eenzelfde
volwassen niveau als het script, want de heldere stijl mag
soms houterig zijn, het is wel treffend, voldoende realistisch
en zeer aantrekkelijk. De inkleuring sluit daar bovendien
op aan, vandaar dat ik uitkom op een score van vier sterren. tekst
j michael straczynski tekeningen gary frank
x-factor
#7 (marvel)
Scott Summers komt langs bij X-Factor met het nieuws dat Banshee
is overleden. Dochter Theresa ontkent het, tot verbazing van
de rest van het team. Intussen is leider Jamie Madrox op bezoek
bij Damian Tryp, die X-Factor wil opkopen. De beide ontmoetingen
vormen de kern van het nummer, dat dus voornamelijk bestaat
uit de dialogen en geen actie bevat. Typerend voor deze schrijver,
die dit al vaker doet en het ook altijd goed doet, domweg
omdat de teksten en de manier waarop de personages met elkaar
omgaan zo realistisch worden neergezet. De tekeningen zijn
redelijk, al kan het gedetailleerder en is het soms net te
cartoonesk. Geen vier, wel drie sterren, dus. tekst
peter david tekeningen ariel olivetti
powers #18
(marvel)
Detective Christian Walker heeft weer superkrachten en heet
nu Millennium. Gelukkig gaat de serie niet direct een heel
andere kant op. De aandacht blijft bij Walker en zijn partner
Deena Pilgrim, die onderzoek doen naar een crimineel met superkrachten.
Hoewel de plot ditmaal wat gemakkelijk wordt afgerond en het
zelfs ietwat gehaast lijkt, blijft het wel een zeer broeierige
sfeer houden. Bovendien lezen de vlotte dialogen en de tempowisselingen
lekker weg. Wat betreft het tekenwerk geen klachten, want
dat is stabiel als altijd, gestileerd, een beetje cartoonesk
en bijna een soort storyboard. Helaas zijn de kleuren soms
eentonig. Lang verhaal kort, dit krijgt een score van drie
sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen michael avon
oeming
daredevil
#85 (marvel)
Alle spelers die betrokken zijn, direct of indirect, bij de
brute moord op Foggy Nelson, zitten intussen in de gevangenis.
Matt Murdock belandt middenin het spel van intriges en samenzweringen,
terwijl vrienden en collega's achter de schermen op hun eigen
manier onderzoek doen. De gevangenisclichés liggen
er soms te dik bovenop, de tegenstellingen worden natuurlijk
aangezet en in dat opzicht is het verhaal niet origineel.
Niettemin maken de personages het boeiend en houdt de soepele
vertelstijl de aandacht vast. Ook de tekeningen doen dat,
want het rauwe realisme in combinatie met het gebrek aan echte
superheldenkostuums doet het prima. Ik geef hier dus vier
sterren voor. tekst
ed brubaker tekeningen michael lark
checkmate
#2 (dc)
Met Amanda Waller en Alan Scott aan het hoofd van de organisatie
moet Checkmate zich bewijzen, anders wordt de boel opgeheven.
Het resultaat is een intrigerend spel van verstrengelde belangen,
spionage, politieke spelletjes en actie. Dit is duidelijk
de inleiding, maar de sfeer is zo scherp neergezet, dat dit
geen enkel bezwaar mag zijn. Daarvoor zijn de dialogen veel
te boeiend en is de vertelstijl veel te prettig. Het is wel
zo, dat het grote aantal personages het soms verwarrend kan
maken. De tekeningen doen hun werk erg adequaat. Soms lijkt
de stijl net te simpel, soms is het niet gedetailleerd genoeg,
maar het sluit aan op het verhaal en al met al is dit nummer
vier sterren waard. tekst
greg rucka tekeningen jesus saiz
spawn #156
(image)
De kinderen van Wanda Fitzgerald slaan door, figuurlijk en
letterlijk. Hoe aardig het gegeven ook is en hoe boeiend de
betrokken personages ooit waren, het verhaal is de laatste
maanden veranderd in een ondoordringbare stroop vol clichés
en overbodige dialogen en expositie. Nieuwe makers zouden
een nieuwe impuls geven? In dit geval eerder nieuwe dieptepunten.
Want ook op het vlak van de tekeningen is weinig reden tot
hoop. Zelfs met duidelijkere inktlijnen is de stijl niet stabiel,
niet gedetailleerd en op sommige pagina's niet eens aantrekkelijk.
Ik heb het lang volgehouden, maar dit wordt het laatste nummer
dat ik koop. Meer dan nul sterren verdient het niet. tekst
david hine tekeningen philip tan
strangers
in paradise #82 (abstract)
Verschillende subplots geven een schrijnend beeld van de levens
van de hoofdpersonages Katchoo en Francine. Het lijkt voorlopig
inleidend op alle fronten, want de belangrijke wendingen zijn
hier geschied en het wachten is op de gevolgen. In beide gevallen
laten die zich raden, waardoor dit nummer een soort tussennummer
lijkt. Daar staat tegenover, dat het goed geschreven is, humor
kent en met speels gemak van humor overschakelt naar het drama.
Dat is al jaren de kracht van de serie, net als het tekenwerk,
dat erg goed is in het overbrengen van een nogal breed scala
aan emoties. In het bijzonder de gelaatsuitdrukkingen zijn
scherp. Dit krijgt zonder meer drie sterren. tekst
& tekeningen terry moore
scott pilgrim
& the infinite sadness (oni)
Het derde deel van de digest-sized graphic novels over Scott
Pilgrim komt wederom ongeveer een jaar na het vorige deel.
En omdat de cast zo groot is, maakt dat het verhaal telkens
een beetje minder toegankelijk, waardoor moet worden gewerkt
met tekstkaders die de uitleg geven over de personages. De
kern bestaat uit alledaagse belevenissen, liefdesperikelen
en meer van zulks, aan het eind uitkomend in een manga-achtig
gevecht dat een totaal andere toon heeft dan de rest van het
nummer. Weer leuk, weer heel fris, maar na drie keer toch
voorspelbaar. Het tekenwerk wordt strakker, cartoonesker en
innovatiever en mede daardoor is een score van drie sterren
haalbaar. tekst
& tekeningen brian lee o'malley