runaways
#16 (marvel)
Hoe traag het tempo ook is, de verhaallijnen van de serie
blijven boeiend omdat op een heldere en realistische wijze
tieners worden neergezet. Echte tieners. In dit nieuwe avontuur
zal de tegenstelling met volwassenen weer worden uitgespeeld
en vooralsnog levert dat een vermakelijke comic op die ook
ruimte maakt voor veel interactie tussen de hoofdpersonages
zelf. Nog wel wat inleidend, dat is waar. Het tekenwerk compenseert
dat ruimschoots, want de zachte kleuren en de vloeiende lijnen
komen samen tot een hechte eenheid; het is de vraag of de
serie ooit zonder deze tekenaar kan. Voor nu drie sterren,
omdat het net te inleidend is voor een score van vier. tekst
brian k vaughan tekeningen adrian alphona
ultimate
fantastic four #30 (marvel)
Nieuw avontuur dat vrolijk begint en al heel snel omslaat
zodra Johnny Storm ziek wordt en de rest van het team alles
op alles moet zetten bij het zoeken naar een oplossing. Op
de achtergrond speelt overigens ook nog het subplot van de
zombieversie van het team, al is het op dit moment afwachten
hoe dat precies wordt gebruikt. Inhoudelijk is het verhaal
in balans, met vlotte dialogen en aardige personages. Op het
vlak van de tekeningen eveneens geen enkele klachten. De fotorealistische
stijl slaat soms door, maar als de resultaten zo gelikt zijn,
zeker met de prachtige kleuren, dan mag dat geen bezwaar zijn.
Drie sterren is te weinig, vandaar dat ik ga voor vier sterren. tekst
mark millar tekeningen greg land
ultimate
spider-man #95 (marvel)
Opeens wordt door een flashback zomaar een verhaal tussendoor
ingelast. Het gaat over de vampier genaamd Morbius en Peter
Parkers confrontatie met de wereld der vampiers. Hoewel het
gegeven aardig is en de uitwerking weinig problemen kent,
voelt het niet echt honderd procent op zijn plaats. Sterker,
het voelt geforceerd, alsof met terugwerkende kracht een verhaal
in de serie moest worden geschreven. Daarbij is Morbius in
het Ultimate universum ook al geen echt schokkend personage.
De tekeningen maken het ietwat goed, met een goede dynamiek,
strakke lijnen en jeugdige uitstraling. Goed om te weten dat
de stijl ook in donkere scènes werkt. Hoger dan twee
sterren ga ik niet. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
liberty meadows
#37 (image)
Hoe lang is het inmiddels geleden dat het vorige nummer is
verschenen? Een jaar of twee en dat is natuurlijk te lang.
Gek genoeg maakt het bijna niet uit, domweg omdat de serie
bestaat uit stroken en dus losstaande gags, hier en daar met
een vervolg, maar wel altijd binnen één nummer.
Kortom, de grappen en grollen in het opvangtehuis voor veelal
pratende, sarcastische dieren gaan vrolijk verder. Met een
min of meer naakte Brandy worden de grenzen van het toelaatbare
afgetast, gelukkig met humor en zelfspot. Ook na al die maanden
zit het tekenwerk prima in elkaar. De animatiestijl voor de
dieren in combinatie met het realisme van de mensen werkt.
Ik kom uit op drie sterren. tekst
& tekeningen frank cho
local # 5
(oni)
De jonge Megan zit intussen in Halifax, waar ze werkt achter
de kassa van een bioscoop. Daar speelt ze met haar naam en
identiteit, wat een vlucht is voor zichzelf en wat een terugkerend
motief is in deze miniserie. De spelletjes brengen haar in
de problemen, niet alleen met klanten, ook met collega's en
zichzelf. Een onderliggende toon van melancholie maakt de
sfeer van dit deel af, al is de vraag of het inhoudelijk niet
net te weinig is. Gelukkig bevat het script voldoende goede
dialogen voor diepgang. Het tekenwerk is van hoog niveau,
met donkere lijnen, werk met contrast en open gelaatsuitdrukkingen.
Dit deel had ietsje beter gekund, ook veel slechter, dus ik
geef drie sterren. tekst
brian wood tekeningen ryan kelly