wonder woman
#1 (dc)
Wie is de nieuwe Wonder Woman, dat is de vraag die het land
bezighoudt. Dat de vraag bestaat, betekent dat in het begin
van deze herstart vrij veel moet worden uitgelegd en dat gebeurt
helaas op een geforceerde manier. In de rest van het nummer
ligt de nadruk op superheldenactie die niet bijzonder is en
pas aan het eind, bij de cliffhanger, wordt duidelijk wat
zo ongeveer de bedoeling zal zijn. Technisch is het goed geschreven
en heeft het verhaal een prettig tempo. In de praktijk voelt
het echter niet al te natuurlijk, een gevolg van de drang
naar een herstart. Het tekenwerk is erg mooi, elegant en rond.
Misschien net te cartoonesk? Voor nu geef ik slechts twee
sterren. tekst
allan heinberg tekeningen terry dodson
the exterminators
#6 (dc)
Nieuwe verhaallijn die wederom begint met het uiteenzetten
van de plot over een handjevol schijven. Ditmaal blijft de
aandacht echter iets langer gericht op hoofdpersonage Henry
James, die als ongediertebestrijder natuurlijk wel degelijk
het middelpunt van de serie moet zijn. Opvallend detail is
dat het realisme van de reeks halverwege opeens volledig wordt
losgelaten. Leuk, want op die manier blijkt dat totaal geen
vaste regels gelden en dat houdt het intrigerend. Wat betreft
het tekenwerk geen klachten, want dat is strak en gedetailleerd
als altijd. Al zijn de poses soms tegen het houterige aan,
de gezichten zijn herkenbaar en in een unieke stijl. Al met
al drie sterren. tekst
simon oliver tekeningen tony moore
y: the last
man #46 (dc)
Einde van het huidige avontuur en hoewel het eind van het
vorige nummer actie beloofde, valt het mee. En dat is een
pluspunt, want de ruimte wordt nu gebruikt voor dialogen,
voor karaktermomenten van de hoofdpersonages en in het bijzonder
Yorick Brown, de laatste man op Aarde. Het leest allemaal
vlot weg, al bestaat aan het eind plots het idee dat eigenlijk
niet zo heel veel is gebeurd. Aan de andere kant, dat hoort
bij de stijl van deze schrijver en het werkt, dus het mag
geen kritiekpunt zijn. De tekeningen zijn van hoog niveau,
met de stabiele lijnen, rustige composities en menselijke
gelaatsuitdrukkingen als de sterkste punten. Vier sterren
is net te veel, vandaar drie sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen pia guerra