moon knight
#4 (marvel)
Flashbacks worden gecombineerd met koortsdromen en op die
manier wordt een vrij aardig beeld geschetst van het verleden
van Marc Spector. Helaas is de poging tot het toegankelijk
maken van de serie meteen een grote hindernis in het maken
van enige vaart. Het tempo ligt erg laag en de dialogen draaien
nogal eens in cirkels, wat evenmin bevorderlijk is. Pas aan
het eind is het de beurt aan de eerste echte schurk, dus hopelijk
brengt dit meer inhoud in de plot. De tekeningen, daar ligt
het niet aan. De gedetailleerde stijl komt goed over, ongeacht
de vraag of de inkleuring nu donker of monotoon of helder
is, terwijl de krasserige dynamiek een mooie urgentie kent.
Drie sterren. tekst
charlie huston tekeningen david finch
ultimate
spider-man #98 (marvel)
Spider-Man heeft een kloon van zichzelf ontdekt en brengt
dit meteen voor nader onderzoek naar de Fantastic Four. De
interactie die dit oplevert, is zeer vermakelijk geschreven
en in dat opzicht is het zelfs jammer dat het tempo zo hoog
ligt, dat Peter Parker vervolgens ontdekt dat Mary Jane is
verdwenen én dat een oude bekende plotseling terug
is in zijn leven. Hoe leuk en interessant het ook is, het
onderwerp van klonen maakt dat een zekere terughoudendheid
wel op zijn plaats is. Het tekenwerk is dik in orde, want
de heldere stijl vangt als altijd de jeugdige frisheid van
de serie, zelfs wanneer het, zoals aan het eind, nogal duister
en rauw is. Al met al geef ik hier drie sterren voor. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
the exterminators
#8 (dc)
Een onverwacht tussenhoofdstuk met een onverwachte gasttekenaar
zorgt voor een vreemd soort adempauze. In soms net iets te
overzichtelijke brokjes subplot worden de personages nader
bekeken en omdat zij door de afwijkende tekenstijl lang niet
altijd herkenbaar zijn, levert dat een beetje een rommelig
resultaat op. Het verhaal had voor meer diepgang moeten zorgen,
maar blijft uiteindelijk te lang steken in zijweggetjes, irrelevante
dialogen en overbodig naakt. Zoals gezegd, de tekeningen dragen
bij aan het niet slagen van dit nummer. Hoewel het werk op
zich aardig is, mist het stabiliteit en durft het veel te
weinig met het perspectief en de lay-out. Twee sterren, dus. tekst
simon oliver tekeningen chris samnee
ex machina
#22 (dc)
Het verleden van burgemeester Hundred steekt plotseling de
kop op en ook in het heden heeft hij zijn handen meer dan
vol. Iemand steekt zichzelf voor zijn ogen in de brand en
in de stad pleegt iemand vermomd als brandweerman een reeks
misdaden. Intussen is ook nog ruimte voor politieke intriges,
al mist het op dat vlak originaliteit sinds voor de lezer
bekend is, dat daar een verrader rondloopt. De tekeningen
zijn anders dan gebruikelijk door het hanteren van een afwijkende
stijl. De lijnen zijn vager, minder scherp en ook de inkleuring
lijkt minder uitgesproken. Het wordt allemaal wat afstandelijker,
minder direct en minder helder, dus dat is jammer. Ik vind
drie sterren voldoende. tekst
brian k vaughan tekeningen tony harris
y: the last
man #48 (dc)
Aan de hand van flashbacks wordt meer inzicht gegeven in het
verleden van Alter, inclusief het hoe en waarom van haar naam.
Strikt genomen, is dit dus een tussennummer, want inhoudelijk
gebeurt helemaal niets dat bevorderlijk is voor het centrale
verhaal. Niettemin voegt het veel toe aan diepgang en het
begrijpen van de motivatie van Alter. Het is bovendien bijzonder
knap dat een personage in een kort bestek en in zulke korte
flashbacks toch nog zo helder kan worden uitgediept. De tekeningen
sluiten goed aan op de inhoud van het nummer. Het lijkt wel
of per flashback een iets andere, altijd duidelijke doch zeer
toepasselijke stijl wordt gebruikt. Dit verdient derhalve
vier sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen goran sudzuka
fallen angel
#7 (idw)
Liandra vecht zich een weg door een leger soldaten en gaat
de confrontatie aan met een zekere Rahab. Hij wil dat zij
hem vermoordt, domweg omdat hij het eeuwige leven zat is.
Dit is een soort verhaal dat totaal uit de toon valt in vergelijking
met het type vertellingen dat de serie vroeger kenmerkte en
mede daardoor mist het aan impact. Het voelt losstaand, irrelevant,
terwijl het dat waarschijnlijk toch niet is. Geen goed teken,
want zoiets betekent meestal, dat de schrijver een totaal
verkeerde kant op aan het gaan is. De tekenaar doet dat al
langer: de geschilderde stijl is rommelig, personages zijn
onherkenbaar en de lay-out is saai. Lang verhaal kort, één
ster. tekst
peter david tekeningen j k woodward