ultimate
x-men #78 (marvel)
Het laatste hoofdstuk van het verhaal over Cable en de andere
tijdreizigers valt toch een beetje tegen. Zodra Cyclops en
professor Xavier arriveren en aan het gevecht deelnemen, wordt
de actie namelijk enorm onoverzichtelijk, voor een deel door
het tekenwerk dat gezichten te vaak in diepe schaduwen laat,
voor een deel ook door de warrige manier van schrijven. Het
soort halve dialogen is misschien realistisch, het maakt de
plot tevens dun. Het einde is interessant: blijven X-Men in
het Ultimate universum wél dood? Zoals gezegd, slaat
het tekenwerk de plank soms mis. Los daarvan is deze stijl
lekker rauw, met heldere lijnen en een aantrekkelijke sfeer.
Kortom, ik geef twee sterren. tekst
robert kirkman tekeningen ben oliver
ultimate
spider-man #104 (marvel)
Eindelijk is het verhaal over de klonen van Peter Parker afgelopen.
Deze keer loopt alles over enkele verschillende schrijven,
waarbij bepaalde subplots wel en andere weer niet boeiend
zijn. Grootste nadeel, los van de uitleg die nodig is, blijkt
het gevecht tussen de hoofdrolspelers. Dat is namelijk niet
duidelijk en door deze warrige manier van schrijven, komt
de grote ontknoping van het gevecht minder aan. De cliffhanger
biedt mogelijkheden, al zal Peter uiteraard niet kiezen voor
een leven zonder krachten. Wat het tekenwerk betreft, dat
is dynamisch en fris als altijd, met als kanttekening dat
de actie chaotisch is en sommige pagina's lijken op haastwerk.
Niettemin geef ik drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
y: the last
man #53 (dc)
Een personage van lang geleden keert terug in dit waarschijnlijk
losstaande verhaal. Het is een truc die veel vaker is toegepast,
die met terugwerkende kracht diepgang aan personages en situaties
kan geven en in dit geval lukt dat aardig. Vooral de manier
waarop bepaalde gebeurtenissen in perspectief worden gezet,
spreekt erg aan. Dat het in feite vulling is waarbij niets
in het hoofdverhaal gebeurt, doet daar weinig aan af. Het
tempo en de dialogen zijn van een hoog niveau en de tekeningen
scoren ook een ruime voldoende. Het is cartoonesker dan het
werk van de vaste tekenaar, maar die eenvoud heeft zo zijn
charmes. Drie sterren is te weinig, vandaar een score van
vier. tekst
brian k vaughan tekeningen goran sudzuka