the mighty
avengers #1 (marvel)
Het is nu tijd voor een tweede serie over de Avengers. Gelukkig
is het meer dan een gimmick, het is namelijk inhoudelijk functioneel,
na de breuk binnen het team. Deze serie volgt Iron Man en
de officiële tak van de Avengers en in dit eerste verhaal
nemen ze het op tegen Mole Man. De rekrutering voor het team
volgt in flashbacks. Het grootste probleem aan de vertelstijl
hier is het gebruik van gedachtewolkjes, een stijl die in
onbruik was geraakt en niet meer op zijn plaats voelt. Sterker,
het is een bron van veel irritatie. Het tekenwerk is dik in
orde. De stijl, voorheen toch vooral gebruikt voor wulpse
dames en pin-ups, vindt een goede balans met de ingetogen
kleuren. Drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen frank cho
dark tower:
the gunslinger born #2 (marvel)
Roland Deschain, Cuthbert en Alain beginnen aan hun missie:
ze reizen naar Hambry en zullen daar te maken krijgen met
nieuwe uitdagingen, waaronder de jonge Susan Delgado. Dit
tweede hoofdstuk van de miniserie voelt aan als een redelijke
breuk met het eerste, omdat nu echt een verhaal moet worden
verteld en niet telkens terug wordt gevallen op enkel een
erg goede sfeer. De verschillende subplots hebben stuk voor
stuk de hulp nodig van expositie in op zich scherp geschreven
tekstkaders, wat de vaart voor het grootste deel uit de vertelling
haalt. De vloeiende tekeningen zijn daarentegen fenomenaal,
met mooie composities en prachtige kleuren. Ik kom derhalve
uit op twee sterren. tekst
peter david & robin furth tekeningen jae
lee
criminal
#5 (marvel)
Het slot van het verhaal over Leo Patterson, die wordt geconfronteerd
met de gevolgen van zijn recente daden. De toon blijft cynisch
en zeker richting het einde heeft het iets destructiefs. Dat
past prima binnen de sfeer van deze serie, die zonder schaamte
het genre van de crime noir weer bij een breder publiek onder
de aandacht wil brengen. Het vlotte schrijfwerk is van hoge
kwaliteit, dus daar zal het niet aan liggen en de clichés
die af en toe opduiken, moeten voor lief worden genomen. De
tekeningen zijn prima, want de rauwe lijnen zijn ideaal voor
het neerzetten van de schimmige onderwereld waar deze personages
in leven. Al met al is drie sterren hier op zijn plek. tekst
ed brubaker tekeningen sean phillips
ultimate
spider-man #106 (marvel)
Met het verhaal over de klonen van Peter Parker eindelijk
achter ons, wordt de draad op een vrij prettige en zeer toegankelijke
manier weer opgepikt, met aandacht voor de relatie tussen
Peter en Mary Jane. De eerste contouren van een nieuw avontuur
worden zichtbaar wanneer Peter op school bezoek krijgt van
advocaat Matt Murdock, Peter beter bekend als Daredevil. Van
het goede tempo tot de prettige dialogen en van de leuke interactie
tot de interessante cliffhanger, dit is de serie zoals hij
is bedoeld. De tekeningen zijn uiteraard ook van het gebruikelijke
niveau, met jeugdige dynamiek, een beetje ouderwetse lay-out
en een mooie stijl. Met andere woorden, dit krijgt vier sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
phonogram
#5 (image)
David Kohl, een soort muziekmagiër, is op zoek naar Britannia,
de godin van de klassieke Britpop. Daar hij als persoon zelf
ook is opgegroeid met deze muziekstroming en hij daar zo zijn
eigen, uitgesproken meningen op nahoudt, is het een welhaast
spirituele zoektocht. Omdat de plot deze keer zo vol zit met
mysterieus bedoelde dialogen en expositie, aangevuld met verwijzingen
naar Britpop die niet elke lezer zonder de eindnoten zal begrijpen,
voelt het wat kunstmatig en vergezocht aan. Daarbij werkt
het wel erg lang toe naar de finale. De tekeningen zijn echter
zeer boeiend, met een eenvoudige doch charmante stijl vol
heldere lijnen. Twee sterren is het hoogst haalbare. tekst
kieron gillen tekeningen jamie mckelvie
strangers
in paradise #88 (abstract)
Het einde van de serie nadert en nog zijn Katchoo en Francine
niet bij elkaar. Zelfs aan het eind van dit nummer, waar het
lijkt op de grote liefdesverklaring van beide kanten, gaat
het onverwacht een geheel andere, emotionele kant op. Hoewel
voor de trouwe fans boven water staat dat de serie een happy
end zal krijgen, wordt het dus in elk geval spannend gehouden.
Voor de rest zijn de inhoudelijke thema's nu wel uitgewerkt,
dus wat rest is de kern: deze twee personages. De tekeningen
verdienen niets dan lof en complimenten voor het neerzetten
van gedetailleerde locaties en herkenbare, menselijke figuren.
Vijf sterren is te veel, vier sterren is een welverdiende
score. tekst
& tekeningen terry moore