thunderbolts
#113 (marvel)
Sepulchre, American Eagle en Steel Spider zijn allen ongeregistreerde
helden en na de oorlog over registratie willen ze een zo onopvallend
mogelijk leven leiden. Terwijl Norman Osborn wil doordringen
bij Penance en de rest van de Thunderbolts nog moet wennen
aan hun nieuwe status, worden enkele korte doorkijkjes gegeven
in het dagelijks leven van deze helden. Een laag tempo in
combinatie met veel decompressie betekent dat dit nummer eigenlijk
niet echt actie bevat. Dat is geen enkel probleem, omdat de
dialogen hier voor goede diepgang zorgen en omdat het tekenwerk
als altijd heerlijk duister, realistisch en dynamisch is.
Drie sterren is dus zeker wel een haalbare score. tekst
warren ellis tekeningen mike deodato jr
all star
superman #7 (dc)
De planeet wordt overspoeld door Bizarro en een leger aan
wezens zoals hij. En intussen draait nog een vierkante planeet
om de Aarde. Superman gaat op onderzoek uit, denkt dat hij
Bizarro gemakkelijk kan verslaan en komt dan oog in oog met
een vreemd wezen genaamd Zibarro. Hoewel het tempo misschien
net ietwat te hoog ligt voor de juiste impact, leest het aardig
weg en zit het verhaal vol met eigenzinnige details en subtiele
humor. Dat is meteen ook de kracht van deze serie. Wat betreft
de tekeningen is evenmin enige reden tot klagen. De gedetailleerde
stijl geeft achtergronden, kleding en mensen altijd net dat
beetje extra textuur dat het bijzonder maakt. Al met al drie
sterren. tekst
grant morrison tekeningen frank quitely
fell #8 (image)
Een opvallend stijlexperiment in de serie, die op zich al
een groot experiment is in het op een andere manier vertellen
van de verhalen. Deze keer wordt, op het begin en het eind
na, het gehele avontuur verteld in de vorm van allerlei aantekeningen
van detective Richard Fell. Het resultaat is een geïllustreerd
verhaal, volgens het ouderwetse principe van de krantenstrip.
Erg leuk als probeersel, al zorgt het voor een te grote afstand
tussen de lezer en de gebeurtenissen, dus hopelijk blijft
het eenmalig. De tekeningen zijn in orde. Van de geschilderde
stijl tot de soms krasserige, extreem gestileerde poses, het
sluit aan op de sfeer van de serie. Ik blijf steken op twee
sterren. tekst
warren ellis tekeningen ben templesmith
optic nerve
#11 (drawn & quarterly)
Extreem vertraagd, meer dan een jaar na het vorige deel, is
het eindelijk tijd voor het afsluitende deel van het vervolgverhaal
over Ben en de problemen die hij ondervindt in de relationele
sfeer. Meer dan voorheen staan ras en afkomst centraal in
de relaties binnen deze serie en dat maakt dit verhaal opvallend
cynisch en bitter. En ironisch genoeg gaat het uiteindelijk
toch vooral om de vraag of Ben wel van zichzelf houdt. Geen
gemakkelijke kost, zeker geen vrolijke vertelling. Niettemin
is het zeer aangrijpend en verteld op een eerlijke, emotionele
manier. De tekeningen zijn het toonbeeld van strak en gestileerd,
ideaal voor de leegte van Bens bestaan. Zeker vijf sterren. tekst
& tekeningen adrian tomine