powers #24
(marvel)
Aan het einde van de huidige verhaallijn over Queen Noir ontdekt
Deena Pilgrim dat haar collega Christian Walker beschikt over
superkrachten. Het draait uit op een confrontatie tussen Noir
en Walker, een kort gevecht met een erg mysterieuze ondertoon,
waarna het verhaal eindigt met een reeks cryptische voorspellingen.
Het is een aanpak die werkt, die de balans vindt tussen actie
en rustige momenten en die aan de hand van stevige dialogen
een prettig leesritme verkrijgt. De tekeningen zijn strak
als altijd, al moet gezegd dat de pagina's waar Walker over
de stad vliegt zo goed zijn, dat meer van dit soort shots
welkom zijn. Tel alles bij elkaar op, vier sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen michael avon
oeming
daredevil
#96 (marvel)
De zaak rondom Melvin Potter, vroeger de schurk Gladiator,
wordt steeds interessanter. Hij begaat namelijk enkele moorden,
zonder dat hij het zich daarna kan herinneren en Matt Murdock
moet in zijn rol als advocaat alle zeilen bijzetten. Ook als
Daredevil mengt hij zich in de zaak, wat hem oog in oog brengt
met een doorgeslagen Melvin. Voor wat pas het tweede hoofdstuk
in de verhaallijn is, ligt het tempo al erg hoog en worden
veel boeiende vragen opgeworpen. Dit alles wordt netjes verpakt
in een schrijfstijl die intelligent en grimmig in elkaar steekt,
wat wordt aangevuld door de rauwe en realistische tekenstijl.
Net geen vier sterren, wel een score van drie sterren. tekst
ed brubaker tekeningen michael lark
astro city:
the dark age #3 (dc)
Charles en Royal Williams, een agent en een crimineel, worden
gevolgd in de tijd dat de superhelden een donkere periode
doormaakten. De verhalen over het grimmiger worden van de
wereld der superhelden zijn eigenlijk vele malen interessanter
dan de perikelen van de gebroeders Williams, zeker ook omdat
het verhaal de twee telkens weer geforceerd in verband wil
brengen met de helden. Bovendien vraagt de structuur van deze
vertelling om veel uitleg en droge expositie is nooit een
goed idee. Op het vlak van de tekeningen zit alles wel goed
in elkaar, want de realistische, ietwat ouderwetse stijl kan
goed overweg met de duistere sfeer. Al met en geef ik twee
sterren. tekst
kurt busiek tekeningen brent anderson
the exterminators
#16 (dc)
Het slot van de huidige verhaallijn verlegt de aandacht naar
wat voorheen in beginsel bijpersonages waren. Deze ontwikkelingen
rondom Laura en Rebecca zijn echter wel interessant, vooral
door de medogenloosheid van de plot. De rest draait om een
klus van de ongediertebestrijders, die redelijk binnen de
verwachtingen blijft en weinig nieuws oplevert. Dat maakt
dit nummer een vreemde eend, een verhaal dat zoekt naar balans
en het moet hebben van het redelijke tekenwerk, dat gedetailleerd
is en met een prettige stijl aardig in de buurt komt van het
werk van de oorspronkelijke tekenaar van deze serie. Hoger
dan een score van twee sterren ga ik in dit geval echter zeker
niet. tekst
simon oliver tekeningen john lucas
strangers
in paradise #89 (abstract)
Nog één nummer te gaan, dan is de serie voorbij.
Dat wil niet zeggen, dat alle conflicten al de wereld uit
zijn, want Katchoo en Francine vliegen elkaar nog een keer
in de haren, achteraf gezien enkel vanwege het komisch effect.
En het moet gezegd, de scène waarin Francine haar bevlogen
speech afsteekt over het huis dat ze samen met Katchoo wil
kopen, is hilarisch. Het is een goed scenario, dat kan terugvallen
op de kracht van personages die al jaren zijn uitgediept.
Dat geldt ook voor de tekeningen, die intussen zo vertrouwd
zijn met de locaties en personages, dat het routine wordt,
overigens zonder dat het gemakzucht oplevert. Vier sterren
is de score die op zijn plaats is. tekst
& tekeningen terry moore