the mighty
avengers #3 (marvel)
Het harnas van Iron Man is overgenomen door Ulton. Of beter
gezegd, een totaal vernieuwde versie in vrouwelijke vorm.
Sentry is de eerste die het tegen haar opneemt en al snel
ontdekken de Avengers dan, dat deze Ultron gevaarlijker is
dan ooit tevoren. Het gevecht haalt diepgang uit het verhaal,
inhoudelijk blijft alles nog aan de inleidende kant en al
zijn de gedachtewolkjes minder prominent aanwezig dan in het
vorige nummer, het is een vervelende gimmick. De tekeningen,
echter, daar is weinig mis mee. De ronde stijl doet het opvallend
goed in een superheldencomic, de ingetogen kleuren zorgen
voor de juiste balans en zijn het verschil tussen één
ster en twee sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen frank cho
x-factor
#19 (marvel)
Het Amerikaanse leger bevindt zich in Mutant Town, nadat de
groep genaamd X-Cell daar van zich laat horen. Ook Marrow
duikt op, een oude bekende en helaas een personage dat nooit
interessant is geweest en dat voorlopig ook niet zal worden.
Wat volgt, zijn wat plichtmatige vechtscènes tussen
leden van X-Factor en leden van de X-Cell, waaronder de Blob.
Het verhaal is te gehaast, het mist diepgang en wat evenmin
zoden aan de dijk zet, is het tekenwerk, dat onder de maat
presteert. De stijl is te eenvoudig, de details zijn nauwelijks
aanwezig en de insteek 'veel close-ups, snel thuis' zal geen
enkele tekenaar ooit prijzen opleveren. Kortom, ik geef hooguit
één ster. tekst
peter david tekeningen khoi pham
ultimate
x-men #82 (marvel)
Een nieuw verhaal, met in de hoofdrol Nightcrawler. Hij zit
momenteel bij de Morlocks, mutanten die onder de grond leven
in hun eigen gemeenschap, ver weg van de veroordelende vinger
van de mensheid. Zijn avontuur is nog te inleidend voor zinnig
commentaar, maar de ontwikkelingen binnen de X-Men zijn redelijk
tot goed. Jammer dat de vechtscènes wat aan de te gemakkelijke
kant zijn. Het is hoe dan ook te hoog gegrepen voor de gasttekenaar,
die met een verwaterde stijl soms ronduit onmenselijke gezichten
neerzet en lang niet altijd anatomisch correct te werk gaat.
Zonde, hoor, een titel van dit formaat met dergelijk amateuristisch
werk. Dit verdient dan ook één ster. tekst
robert kirkman tekeningen pascal alixe
ultimate
spider-man #109 (marvel)
De verhaallijn over Spider-Mans samenwerking met een handjevol
andere helden loopt uit op een enorme ramp voor Spider-Man.
Hij wordt gepakt door de Kingpin, die doorheeft dat zijn nieuwe
hulpje eigenlijk Moon Knight in een vermomming is en die wat
olie op het vuur gooit met de opmerking dat Matt Murdock voor
hem werkt. De vele personages maken het verhaal hier en daar
aan de warrige kant, omdat de actie over erg veel schijven
verloopt en zeker ook omdat bepaalde personages een dubbele
agenda hebben. Gelukkig blijven de dialogen scherp en is het
tekenwerk weer van het gebruikelijke niveau, al is dat door
de donkere inkleuring niet altijd goed zichtbaar. Drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
all star
batman & robin #5 (dc)
Grote namen uit de superheldenwereld vergaderen over de acties
van Batman. Vooral Wonder Woman wordt hierbij neergezet als
een extreme karikatuur, met ronduit bizarre teksten als "Out
of my way, sperm bank." Binnen de context van de serie
is het echter geen bezwaar, omdat iedereen hier overtrokken
wordt neergezet, de krankzinnige Batman voorop. Inhoudelijk
gaat het deze keer echt helemaal nergens over, het is niet
meer dan vulling met een Batman in actie. Toch is het met
de grimmige tekstkaders wel in stijl. En de tekeningen zijn
weer van hoog niveau, vooral zodra de gedetailleerde stijl
zich uitleeft op brede shots en panorama's. Geen twee, wel
drie sterren. tekst
frank miller tekeningen jim lee
checkmate
#14 (dc)
Hoofdstuk drie van de crossover met de Outsiders en daarmee
is dit een verhaal dat niet echt gemakkelijk volgbaar is voor
iemand die niet al beide series leest. De twee teams werken
samen aan een missie en onderweg is voldoende ruimte voor
interactie tussen de verschillende personages. Dat is een
pluspunt, in combinatie met de goede dialogen. De plot zelf
is echter te dun, of in elk geval te dun binnen de context
van deze serie. Het tekenwerk voelt zich duidelijk thuis bij
superhelden in kostuum en dat is halverwege in de jungle goed
merkbaar. Voor het overige is de soms wat ouderwetse stijl
niet echt heel bijzonder. Alles bij elkaar is dit een score
van twee sterren waard. tekst
greg rucka & judd winick tekeningen joe
bennett & eddy barrows
ex machina
#28 (dc)
Een grote stroomstoring in de stad zorgt voor een noodsituatie.
En voor een interessant gegeven in de context van de krachten
van burgemeester Mitchell Hundred: hij communiceert nu eenmaal
met elektronica en zonder stroom is de kracht weinig waard.
Een mysterieuze persoon neemt contact met hem op, met een
fascinerende discussie over een alternatieve wereld als gevolg.
Hoe inleidend het ook allemaal is, extra uitgesmeerd door
een portie decompressie, het houdt de aandacht in elk geval
wel vast. Wat betreft de tekeningen, die steken weer prachtig
in elkaar. De door de stroomstoring verplichte donkere kleurtinten
laten de realistische stijl prima uitkomen. Vier sterren,
dus. tekst
brian k vaughan tekeningen tony harris
batman #665
(dc)
Een intrigerend nummer, eindelijk eentje met echt zichtbaar
de contouren van de voor deze schrijver zo bekende thematiek
en eigenaardigheden. Batman is gewond geraakt en moet de confrontatie
aangaan met een extreem gespierde dubbelganger. Het opduiken
van de verschillende Batmans is een interessant concept, de
rol van Robin is hier ook zeer sterk en de dialogen zijn van
hoog niveau, zelfs als het gaat om stoere actiepraat. Het
tekenwerk is goed tot zeer goed, met alleen af en toe een
pagina waarop het ietwat minder stabiel lijkt, waar de gezichten
net even wat te gehaast lijken. Voor het overige oogt alles
dynamisch en pakkend en kom ik uit op een score van vier sterren. tekst
grant morrison tekeningen andy kubert
local #9
(oni)
Megan McKeenan krijgt nieuws dat haar moeder is overleden.
In flashbacks wordt teruggeblikt naar de jeugd van Megan,
naar de verschillende keren dat ze wilde weglopen. Dat zorgt
voor een scherp contrast met het heden en met hoe ze omgaat
met het pijnlijke nieuws. Haar karakter wordt in korte tijd
flink uitgediept, wat een compliment waard is. Eveneens complimenten
voor het tekenwerk, dat verrassende grijstinten gebruikt voor
flashbacks en voor de scènes in het heden kiest voor
degelijkheid boven extreme dramatiek. Een beter bewijs dat
deze serie niet altijd de gemakkelijke, voor de hand liggende
keuzes maakt, bestaat niet. Een mooi nummer, dat vijf sterren
verdient. tekst
brian wood tekeningen ryan kelly