criminal
#7 (marvel)
In dit tweede hoofdstuk over Tracy Lawless, die de dood van
zijn broer wil wreken en daarom als Sam West undercover gaat
bij diens oude bende, wordt voornamelijk een beeld geschetst
van hoe Tracy zijn plannen in werking stelt. In de tussentijd
spelen ook nog enkele flashbacks een rol, die de betrokken
personages wat meer diepgang geven. Het blijft inleidend,
al is dat gegeven de thematiek van het verhaal en van de gehele
serie niet echt een probleem. De dialogen en tekstkaders zijn
aardig in balans en wat de tekeningen betreft, die zijn opnieuw
sterk. De rauwe lijnen en de vele schaduwen sluiten aan op
het verhaal en een score van vier sterren is dan ook zeker
haalbaar. tekst
ed brubaker tekeningen sean phillips
x-factor
#20 (marvel)
Het slot van het verhaal over de X-Cell gaat dieper in op
de gevolgen van M Day, wat op zich zeer lovenswaardig is.
Quicksilver speelt hierdoor uiteraard een grote rol en hoewel
het goed wordt uitgewerkt, kan dit personage de aandacht nu
domweg niet meer vasthouden. Daarbij bevat dit nummer iets
te veel verschillende personages, zodat lang niet iedereen
voldoende ruimte kan krijgen. De dialogen, daarentegen, blijven
van hoog niveau. Helaas geldt dat niet voor de tekeningen;
die zijn te eenvoudig, zonder dat sprake is van een eigen,
heldere stijl. Weinig details, te krasserig in de gezichten
en ouderwets in het opzetten van de composities. Al met al
is twee sterren op zijn plek. tekst
peter david tekeningen khoi pham
ultimate
x-men #83 (marvel)
Toad is in opdracht van Cyclops op bezoek bij de Morlocks,
een plan dat niet helemaal goed afloopt, zodat de X-Men moeten
ingrijpen. Waar het gevecht tegen de Morlocks zelf behoorlijk
tegenvalt, omdat het nergens uitstijgt boven de clichés,
zijn het vooral de gevolgen van dit avontuur die nog wel redelijk
interessant zijn. Het tekenwerk is dat zeker niet, daarvoor
is de stijl veel te matig en zo krasserig, dat bepaalde pagina's
echt onaf lijken. Voor dynamisch superheldenwerk is dit in
elk geval ver onder de maat, de actiescènes hebben
weinig meer achtergronddetails dan een handvol snelheidslijnen
en geen van de personages is ooit herkenbaar genoeg. Ik ga
niet hoger dan één ster. tekst
robert kirkman tekeningen pascal alixe
daredevil
#98 (marvel)
Gladiator is niet zichzelf, hij heeft het gemunt op Matt Murdock
en vooral op diens vrouw Milla. Na een gevecht bevindt Daredevil
zich aan de andere kant van de stad, gearresteerd en in een
politiewagen, terwijl Gladiator al bij Milla is en haar vervolgens
meeneemt. Hoewel dit niet het laatste hoofdstuk van het vervolgverhaal
is, heeft het daar inhoudelijk alle schijn van, want bijna
alle centrale conflicten komen hier bij elkaar. De spanning
die dat oplevert, wordt knap uitgewerkt, met scherpe dialogen
en een broeierige sfeer. Ook de tekeningen raken de juiste
snaar. Van de duistere shots tot het krasserige realisme,
alles valt op zijn plek. En dus is dit zeker vier sterren
waard. tekst
ed brubaker tekeningen michael lark
thunderbolts
#115 (marvel)
Een drietal schurken, namelijk Sepulchre, American Eagle en
Steel Spider, kruist elkaars pad en staat vervolgens oog in
oog met de Thunderbolts. Het levert een hoog tempo op, veel
brute actie en een grote rol voor Bullseye, de troef van het
team en tevens de minst stabiele van allemaal. Ook Venom laat
zien waarom hij mag worden gerekend tot de allergevaarlijkste
leden van het team. Daarmee is dit een gewelddadige finale
vol actie, vol cynische dialogen en als vanzelfsprekend met
tekenwerk dat door een realistische stijl toch heel grimmig
en dynamisch overkomt. De warme, heldere inkleuring helpt
zeker ook een handje mee en alles bij elkaar is dit goed voor
vier sterren. tekst
warren ellis tekeningen mike deodato jr
jack of fables
#12 (dc)
Na zijn vorige avontuur gaat Jack samen met Gary op pad. Hun
reis duurt niet lang, want al snel worden ze opgepakt en weer
teruggebracht naar de Golden Boughs. Een uit de hand gelopen
ruzie tussen Jack en Wicked John zorgt dan echter voor een
verkeersongeval, waarna ze stranden ergens in de wildernis.
Het tempo ligt zo laag, dat het ongeval toch al snel vijf
pagina's in beslag kan nemen. In dat opzicht is het allemaal
misschien aan de inleidende kant. Dat wordt gecompenseerd
door twee zeer aardige subplots en natuurlijk door de gebruikelijke
humor. De open tekeningen zijn redelijk tot goed, al blijft
het een probleem dat de gezichten niet consistent zijn. Voor
nu geef ik twee sterren. tekst
bill willingham & matthew sturges tekeningen tony
akins
hellboy:
darkness calls #3 (dark horse)
Halverwege deze miniserie mag Hellboy het opnemen tegen een
enorm leger aan zombies onder aansturing van Baba Yaga. Hij
wordt tijdelijk beschermd door de wolven van de mysterieuze
Leshii, waarop Baba Yaga besluit dat ze zwaarder geschut tegen
haar opponent moet inzetten. Het is een script dat heel netjes
een balans vindt tussen actie, diepgang en mysterie, wat wordt
onderstreept door de dialogen. Hulde voor de vele tekstloze
panels; het kan verleidelijk zijn die vol te gooien met tekst.
De tekeningen zijn en blijven een revelatie. De stijl is zeker
wel anders, maar sfeer en dynamiek benaderen de stijl van
Mignola zelf en dat is goed nieuws. Vier sterren, dus. tekst
mike mignola tekeningen duncan fegredo