thor #1 (marvel)
Okay, toegegeven, Thor is nooit het personage geweest waar
ik graag een serie van spaar. Deze keer maak ik echter een
uitzondering, niet eens zozeer vanwege het personage, wel
heel duidelijk vanwege zowel de schrijver als de tekenaar.
Waar het verhaal eenvoudig begint, met de terugkeer van Thor
en zijn menselijke alter ego Donald Blake, volgt een interessante
karakterstudie van Thor, waarna een heel nieuwe weg voor het
personage wordt ingeslagen. Ondanks het inleidende karakter
zijn al wel wat boeiende subplots naar boven gekomen en dat
is interessant. Het tekenwerk is sterk; soms krasserig, soms
minimalistisch, wel altijd zeer helder. En vandaar dat ik
drie sterren geef. tekst
j michael straczynski tekeningen olivier coipel
ultimate
power #6 (marvel)
De groepje helden uit het Ultimate universum is dankzij Thor
beland in de wereld waar het Squadron Supreme vandaan komt
en terwijl de gevangen Reed Richards nog zijn best doet met
onderhandelen, gaan de Ultimates en ook de overige leden van
de Fantastic Four meteen aan het betere knokwerk. Op de achtergrond
speelt een intrige aan boord van de helicarrier van SHIELD,
al wordt de finale daarvan doorgeschoven naar volgende maand.
Het is een oppervlakkig verhaal, dat ook nog eens flink is
opgerekt, dat het tekenwerk dankbaar mag zijn, want dat is
met een sterk realistische stijl op dit moment het enige dat
een score hoger dan één ster mogelijk maakt.
Twee sterren. tekst
j michael straczynski tekeningen greg land
runaways
#27 (marvel)
Het team jonge Runaways is door een reis in de tijd honderd
jaar in het verleden beland. Als ze dan op onderzoek uitgaan,
dwingt een ontploffing in een gebouw hen tot actie, waarna
ze ontdekken, dat in deze tijd ook enkele superwezens bestonden.
De introducties zijn wat plichtmatig, de onthulling aan het
eind is wel erg uit de lucht gegrepen, maar al met al is het
effectief voor het soort verhaal dat hier wordt verteld. Heel
boeiend kan het echter niet worden. Dat ligt deels aan de
tekeningen, die niet goed overweg kunnen met de setting. Door
de ouderwetse kleding zijn de personages wat moeilijker herkenbaar
en de composities zijn statisch. Voor nu is twee sterren genoeg. tekst
joss whedon tekeningen michael ryan
faker #1
(dc)
Aan het begin van deze miniserie wordt een handjevol probleemjongeren
geïntroduceerd. De eerste helft is redelijk toegankelijk,
wel met allerlei clichés over jongvolwassenen. Halverwege
gaat het roer echter om, met een vreemd feestje dat de inleiding
lijkt tot allerlei bizarre wendingen en een poging tot zelfmoord.
De personages worden niet altijd even goed uitgediept en de
plot lijkt voornamelijk bedoeld als een oefening in het zo
apart mogelijk neerzetten van een sfeer. Het tekenwerk treft
op dat vlak ook blaam, want de hoekige lijnen zijn weliswaar
sfeervol en kunstzinnig, het draagt geenszins bij aan de toegankelijkheid
en de herkenbaarheid. Dit deel is twee sterren waard. tekst
mike carey tekeningen jock
all star
superman #8 (dc)
De verhaallijn over Bizarro heeft, of het nu gewild of ongewild
is, door het vreemde taalgebruik een haast komische ondertoon.
Een bijwerking hiervan is dat het avontuur dat Superman op
de wereld van Bizarro beleeft niet van het begin tot het eind
serieus kan worden genomen. Dat ontneemt het nummer snel alle
urgentie en wat overblijft, is niet meer en niet minder dan
een erg grappig experiment. Het tekenwerk kan zich uitleven
op de vreemde wezens die hier opduiken, al blijft de visuele
overtuigingskracht beperkt door de kleur, die vanwege de locatie
voornamelijk rood en bruin blijft en niet spectaculair kan
zijn. Twee sterren is te veel, vandaar de eindscore van één
ster. tekst
grant morrison tekeningen frank quitely
american
virgin #16 (dc)
De reis van Adam Chamberlain en Vanessa heeft hen gebracht
naar Japan, waar dit nummer opent met een komische scène
die de eigenaardigheden van een andere cultuur blootlegt.
Ze bezoeken een festival waarbij wel erg vrijelijk wordt omgegaan
met seksualiteit en met fallussymbolen. Het zorgt voor een
boeiend contrast, niet alleen binnen dit hoofdstuk, ook met
het begin van het verhaal. De geestverschijning van Adams
overleden vriendin Cassie biedt nog een extra laag. De tekeningen
zijn als altijd erg stabiel, voorzien van een stijl met zwierige
lijnen die het gebrek aan achtergronddetails vaak compenseren.
Alles bij elkaar opgeteld, geef ik hier een score van vier
sterren voor. tekst
steven t seagle tekeningen becky cloonan
the exterminators
#19 (dc)
Het is tijd voor een nieuw vervolgverhaal, dat begint met
Henry James, ooit het hoofdpersonage van de serie, maar inmiddels
gewoon een deel van een opvallend brede cast aan zeer diverse
personages. Het tempo ligt laag, de rode draad wordt nog niet
volledig duidelijk en een groot aantal subplots kan niet overtuigen.
Buiten twijfel staat echter dat de gevaarlijke Mayan Hissers
nu weer een rol gaan spelen en na de toepasselijk smerige
eindscène maakt dat nieuwsgierig naar het vervolg.
Voor dit verhaal is de hulp ingeschakeld van een gasttekenaar,
die door de inkter niet zijn gebruikelijke niveau haalt en
blijft steken op enigszins mat, simpel werk. Lang verhaal
kort, twee sterren. tekst
simon oliver tekeningen darick robertson
y: the last
man #57 (dc)
De hereniging van Yorick Brown en zijn vriendin Beth mondt
deze maand uit in een wervelwind aan emoties. Na een vrijpartij
raken ze aan de praat en in een sterke, uiterst goed geschreven
dialoog blijkt dat Beth hem eigenlijk had willen dumpen, vlak
voor de plaag uitbrak die de dood betekende van de mannen
op deze wereld. De plot is typerend voor de schrijver, die
goed uit de voeten kan met emoties, met tempo en met het hoe
karakters realistisch reageren onder extreme omstandigheden.
Ook de tekeningen zijn sterk, met een extra groot compliment
voor de vele scènes die uit niet meer bestaan dan eerst
naakte lichamen en daarna vooral pratende hoofden. Zonder
twijfel vijf sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen pia guerra