criminal
#10 (marvel)
Aan het einde van de verhaallijn en tevens van de serie in
de huidige opzet en nummering wordt het centrale conflict
over Tracy Lawless geheel in de stijl van crime noir uitgewerkt.
De overval die Tracy heeft beraamd, samen met de bende waar
vroeger zijn broer deel van uitmaakte, loopt namelijk in de
soep, waarna Tracy met Mallory het hazenpad kiest. Ergens
is het grappig dat de keuze voor het genre bepaalde clichés
zowel noodzakelijk als effectief maakt, inclusief expositie
in tekstkaders. Zo blijft zelfs een vertelstijl die elders
matig zou zijn, hier van goed niveau. Het einde is bevredigend,
net als het sombere, donkere tekenwerk, dat het realisme hoog
in het vaandel heeft. Drie sterren. tekst
ed brubaker tekeningen sean phillips
astonishing
x-men #23 (marvel)
Het zal geen verrassing zijn dat de ogenschijnlijke dood van
Cyclops in het vorige deel niet het einde is voor dit personage.
Hij valt echter in handen van de vijand, die hem ondervraagt
over wat Leviathan is. Dat is de start van een intrigerend
nummer, waarin halverwege op intelligente wijze en met humor
een nieuw licht wordt geworpen op een discussie van eerder:
deze keer wel met het telepathische gesprek tussen de X-Men.
Daarbij tilt de cliffhanger dit deel uit boven het niveau
van een gemiddeld hoofdstuk halverwege een verhaallijn. Het
tekenwerk doet dat sowieso al, met een mooi, statig realisme,
heldere personages en een erg warme inkleuring. Zonder meer
vier sterren. tekst
joss whedon tekeningen john cassaday
the vinyl
underground #2 (dc)
Morrison Shepherd onderzoekt de zaak waarin de vader van Kim
verdacht wordt van een rituele moord. Hij stelt links en rechts
veel vragen in het criminele circuit en daarmee is eigenlijk
alles wel gezegd over dit nummer, want de rest van de plot
bestaat uit weinig meer dan hoofdpersonages die met elkaar
praten zonder dat ze werkelijk wat progressie boeken. Daar
kan de actiescène halverwege geen verandering in brengen.
Dat neemt niet weg, dat de schrijfstijl zeer prettig is, dat
het concept van de serie boeiend is en dat het tekenwerk scherp
en gestileerd is. En zelfs als de composities simpel zijn,
zorgt de inkleuring voor een warme sfeer. Al met al geef ik
twee sterren. tekst
si spencer tekeningen simon gane
the exterminators
#23 (dc)
Henry James zit met enkele van zijn collega's in een ruimte
waar het krioelt van de gevaarlijke insecten, de Mayan Hissers.
Deze groep wordt aangevoerd door voormalig collega AJ, die
de werknemers van Bug-Bee-Gone nu het liefst dood ziet en
de wereld wil veroveren. Het is een verhaal dat de conventies
van een spannende finale trouw volgt. Daarmee is dit nummer
wel opvallend rechtlijnig, zeker in vergelijking met de complexiteit
waar de serie bekend om staat. Leuk voor de afwisseling, dus.
De tekeningen zijn ietwat minder. Het is raar dat het werk
van een gasttekenaar gehaast is. Zeker, de inkter maakt de
stijl minder herkenbaar, maar de basis is al minder overtuigend.
Twee sterren. tekst
simon oliver tekeningen darick robertson
y: the last
man #59 (dc)
Na de dood van agente 355 gaat Yorick Brown de confrontatie
aan met haar moordenaar. Dat levert een uitermate boeiend
gesprek op tussen die twee, dat halverwege onverwacht een
heel andere kant opgaat en daarmee nog weer eens aantoont,
hoe doordacht en intelligent de schrijfstijl is. Met één
nummer te gaan voor het eind van deze reeks is dit de catharsis
en eerlijk gezegd, is het eigenlijk net te weinig. Een paar
pagina's extra was op zijn plaats geweest. Het tekenwerk is
kwalitatief hoogstaand. Zowel de actie als de scènes
met pratende hoofden worden effectief en met emotie neergezet,
terwijl de warme inkleuring de ideale sluitpost is. Dit verdient
vier sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen pia guerra
hellboy:
darkness calls #6 (dark horse)
In de finale van de miniserie moet Hellboy het opnemen tegen
de duistere Koshchei, terwijl Baba Yaga zich op de achtergrond
houdt. Waar het gevecht vrij standaard is, wordt het omvat
door een erg gecompliceerde plot en door het hoge tempo in
dit hoofdstuk zijn niet alle implicaties met betrekking tot
Hellboy even duidelijk. De hints over de toekomst zijn echter
voor iedereen wel duidelijk en bieden veel stof tot nadenken.
De plezierige schrijfstijl wordt voortgezet in het stilistische
werk van de tekenaar, die opvallend dicht bij het werk van
Mignola zelf blijft. Wat dat betreft, is dit een geslaagd
experiment en is dit laatste nummer van de reeks een score
van drie sterren waard. tekst
mike mignola tekeningen duncan fegredo
buffy, the
vampire slayer #8 (dark horse)
Faith is undercover en moet een gevaarlijke Slayer uitschakelen.
Wanneer ze ontdekt, dat Genevieve uit is op de dood van Buffy,
wordt de missie ineens een stuk gecompliceerder, zeker als
Buffy op magische wijze naar Engeland wordt geteleporteerd.
Het gevecht tussen de twee is niet heel enerverend. Dat wordt
het pas wanneer Faith zich ermee bemoeit en Buffy haar dan
niet gelooft, met een tweede gevecht als gevolg. Structureel
zit de verhaallijn tot nu toe goed in elkaar en ook met een
andere schrijver blijven de personages consistent. Op dat
punt mag het tekenwerk stabieler, want vooral Faith lijkt
niet altijd en het ontbreekt vaak aan achtergrond. Toch geef
ik drie sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen georges jeanty