daredevil
#102 (marvel)
Matt Murdocks vrouw Milla is gearresteerd en opgenomen in
een inrichting. Het maakt deel uit van een duivels plan van
Mr. Fear, die Daredevil wil pakken op de plekken waar hij
kwetsbaar is. Terwijl Fear zijn sporen wist, wordt de zaak
verder gecompliceerd door een bendeoorlog op kleine schaal,
want de mysterieuze Hood wil zijn territorium uitbreiden.
Hoewel het vlot wegleest en met de juiste sfeer wordt neergezet,
blijft het gevoel overheersen dat in de verhaallijn net wat
te veel verschillende schijven zitten. Daar staat tegenover
dat het tekenwerk uitstekend is. Van de effectieve schaduwen
tot het rauwe realisme, het is Daredevil op zijn sterkst.
Nog nipt een score van drie sterren. tekst
ed brubaker tekeningen michael lark
ultimate
spider-man #116 (marvel)
Spider-Man vecht in het centrum van de stad met aartsvijand
Green Goblin. Door een tijdig ingrijpen van Shadowcat overleeft
Spider-Man dat, waarna de twee een ongemakkelijk gesprek aangaan.
Na die diepgang wordt de spanning opnieuw opgevoerd wanneer
Norman Osborn opduikt bij Peter Parker thuis. En hun gesprek
is minstens net zo ongemakkelijk, waarmee dit dus een nummer
is geworden met veel tekst. Dat het zowel spannend als diepgaand
blijft, is een groot compliment waard. Ook het tekenwerk verdient
lof, want hoe hoog of hoe laag het verteltempo ook is, de
stabiele stijl zet met enkele simpele lijnen al snel de juiste
sfeer neer. Dit deel is zonder twijfel vier sterren waard. tekst
brian michael bendis tekeningen stuart immonen
faker #5
(dc)
Het mysterie rondom Angel's Kiss blijft onnodig ingewikkeld,
zeker omdat de hoofdpersonages van deze miniserie nergens
echt sympathiek willen worden en vaak onderling inwisselbaar
zijn. Gegeven het feit dat dit het nummer is waarin alles
nu wel duidelijk moet worden en enkel nog een finale vol actie
moet volgen, is dat een groot probleem. Dan maakt het weinig
uit dat de basis van de serie intrigerend is: het concept
had beter uitgewerkt kunnen worden. De tekeningen voldoen
gelukkig wel aan de verwachtingen, want de hoekige stijl met
krasserige lijnen en nauwelijks achtergronden is geknipt voor
dit verhaal en werkt voldoende vervreemdend. Twee sterren
is genoeg. tekst
mike carey tekeningen jock
all star
batman & robin #8 (dc)
Een tussennummer, in zekere zin, want hoewel de Joker prominent
op de cover staat, is hij bij lange na niet de hoofdpersoon
van het verhaal. In tegendeel, het verhaal lijkt hier voornamelijk
bedoeld als een reis van het vorige naar het volgende nummer.
Green Lantern wil met Batman praten, de twee maken een afspraak
en in de tussentijd accepteert Dick Grayson zijn rol als hulpje
van Batman. Als comic op zich schiet dit op zo veel punten
tekort, dat het bijna lachwekkend wordt. Het scheelt, dat
de tekeningen traditioneel stabiel en aantrekkelijk zijn.
Zelfs met een stijl die weinig vernieuwt, geven de dynamiek
en het oog voor detail precies dat beetje extra. Twee sterren. tekst
frank miller tekeningen jim lee
jack of fables
#17 (dc)
Aan het begin van deze nieuwe verhaallijn heeft Jack eindelijk
Humpty Dumpty in elkaar gezet. Dat doet hij niet zomaar, hij
weet dat dit hem op het spoor kan brengen van een schat, waar
hij en zijn huidige groepje reisgenoten naar op jacht gaan.
Hij is niet de enige die op reis is, want ook Hillary Page
heeft een groep verzameld en het mag geen verrassing zijn
dat hun paden kruisen. Het is allemaal inleidend en in beide
verhaalstrengen wordt wel veel gepraat zonder dat het ergens
over gaat. De luchtige sfeer van de serie wordt ook onderstreept
door het tekenwerk, dat met de herkenbare gezichten en een
duidelijke stijl toegankelijker is dan normaal. Lang verhaal
kort, twee sterren. tekst
bill willingham & matthew sturges tekeningen russ
braun
american
virgin #21 (dc)
Terwijl zijn stiefzus Cyndi nadenkt over haar zwangerschap
maakt Adam Chamberlain zich op voor de reis naar Cuba, waar
hij samen met zijn gehele familie en aanhang op zoek gaat
naar zijn echte vader. Onderweg neemt zijn relatie met Vanessa
een volgende stap en na een paar scènes met iets te
veel decompressie draait het uit op de onvermijdelijke confrontatie.
Met het eind van de serie in zicht is duidelijk, dat de plot
alle losse eindjes aan elkaar wil knopen en dat maakt het
soms wat geforceerd. Het tekenwerk is echter van het gebruikelijke
niveau. Iets minder vloeiend dan de stijl ooit was, wel helder,
licht karikaturaal en uitnodigend. Ik kom uit op nipt twee
sterren. tekst
steven t seagle tekeningen becky cloonan
batman #671
(dc)
Als hoofdstuk binnen een grootschalig, zevendelig verhaal
over de terugkeer van Ra's al Ghul is dit zeker niet de meest
toegankelijke comic van de maand. Voor wie de voorgaande delen
niet heeft gelezen, biedt dit niet meer dan redelijk plichtmatige
actie, schurken die clichétaal uitslaan en het mysterie
van Ra's als rode draad. Misschien was het over meerdere series
uitsmeren van deze gebeurtenissen niet zo'n best plan. Want
wat nu overblijft, is een comic die in de jaren negentig past.
Dat geldt ook voor het tekenwerk, dat een dynamische stijl
kent zonder dat het ooit uitstijgt boven stoere poses en dramatische
camerahoeken. Eén ster is het hoogst haalbare voor
dit deel. tekst
grant morrison tekeningen tony daniel