ultimates
3 #1 (marvel)
Het derde seizoen van de reeks gaat van start met twee nieuwe
makers en dat is nu merkbaar aan bijna alles. Het team vecht
eerst tegen Venom, krijgt daarna op het persoonlijke vlak
allerlei tegenslagen voor de kiezen en aan het einde raakt
ook nog één van de teamleden dodelijk gewond.
De sfeer is bijna onherkenbaar, de karakters lijken op een
karikatuur van zichzelf en de lijn van het verhaal is verre
van logisch. Een ander groot kritiekpunt is het tekenwerk,
dat met een vreemde combinatie van een cartooneske stijl en
veel te donkere kleuren kant noch wal raakt. Stijl en sfeer
passen niet bij elkaar, het gevolg is een rommelige comic
die niet verder kan komen dan slechts één ster. tekst
jeph loeb tekeningen joe madureira
kabuki #9
(marvel)
Vele maanden na het vorige deel eindelijk een nieuw hoofdstuk
in het leven van Kabuki. Vorm en inhoud zijn al tijden onlosmakelijk
met elkaar verbonden en ook deze keer wordt een interessante
collage gemaakt waarin wetenschap en filosofie centrale thema's
vormen. Kabuki ontstijgt bovendien haar rol als strippersonage
wanneer ze wordt opgevoerd als schrijver van de comics waar
ze zelf de hoofdrol in speelt. Fascinerend als altijd, met
een erg aparte sfeer, zodat het geen bezwaar is dat deze serie
geen plot meer kent. De tekeningen blijven experimenteel,
gemaakt op ruitjespapier en bestaande uit veel knip- en plakwerk.
Uniek binnen de comicwereld en wat mij betreft drie sterren
waard. tekst
& tekeningen david mack
ultimate
x-men #88 (marvel)
Na de hectische avonturen van de laatste tijd is het nu de
beurt aan een epiloog met een wat lager tempo. Dat betekent,
dat eindelijk ruimte ontstaat voor het uitdiepen van de personages
en voor interessante interactie, met de teruggekeerde Beast
uiteraard als middelpunt. En ja, zelfs voor het inmiddels
platgetreden X-Men cliché van een potje honkbal is
nog een plekje. Dit soort nummers vormt de sterkste kant van
deze schrijver en het is dan ook geen verrassing, dat het
slim en effectief in elkaar zit. Wat betreft de tekeningen
weinig klachten, dat is stabiel en helder. Toch blijft de
stijl niet verrassend of dynamisch genoeg voor een serie als
deze. Niettemin geef ik drie sterren. tekst
robert kirkman tekeningen yanick paquette
the vinyl
underground #3 (dc)
De vader van Kim wordt waarschijnlijk ten onrechte verdacht
van moord. En dus moet Morrison Shepherd samen met Kim en
zijn vrienden op zoek naar de ware toedracht van deze zaak.
De vier hoofdpersonages hebben allemaal hun eigen kwaliteiten
en die komen stuk voor stuk aan bod, maar toch verzandt de
plot dan net te vaak in allerlei excentrieke zijweggetjes.
Daardoor voelen sommige scènes te kort, te fragmentarisch
en soms te vergezocht. Gelukkig wordt wel altijd gedacht aan
het uitdiepen van de karakters. Het tekenwerk is aantrekkelijk,
met veel dikke lijnen en interessante composities. Wellicht
geen originele stijl, wel effectief en mooi ingekleurd. Kortom,
twee sterren. tekst
si spencer tekeningen simon gane
the exterminators
#24 (dc)
Een losstaand verhaal waarin Henry James en Stretch op een
cruise te maken krijgen met een bizarre infectie van ongedierte
dat eitjes legt in de menselijke hersenen. Als altijd is het
script doorspekt met moderne decadentie en zit net onder het
oppervlak ook een ietwat vreemde filosofische inslag, die
juist in dit afgeronde verhaal wat beter naar boven komt.
Al met al aardig uitgewerkt, soms met een teveel aan expositie
en dialogen, wel altijd met een herkenbare stijl. De knipoog
naar Apocalypse Now is ook erg slim in het nummer verwerkt.
De tekeningen van de teruggekeerde vaste tekenaar zijn weer
uitstekend, vol ranzige details, heldere personages en strakke
composities. Vier sterren. tekst
simon oliver tekeningen tony moore
suburban
glamour #2 (image)
Astrid en David worden achtervolgd door een paar vreemde wezens.
Ze ontkomen, waarna ze hun leven op school oppakken, tot David
de identiteit ontdekt van de persoon die hen van hun achtervolgers
heeft gered. Zodra ze haar met die kennis confronteren, is
dat het begin van een scène vol droge expositie over
een sprookjeswereld en welke rol Astrid daarin speelt. Dat
eind maakt dit nummer erg geforceerd, wat jammer is, gegeven
de leuke opbouw tot nu toe. Aan het tekenwerk ligt het niet,
want dat is gestileerd en helder als altijd. Al zijn de composities
vrij veilig en doorsnee, de stijl zelf is zwierig en sterk
in zijn eenvoud. Vanwege de expositie slechts twee sterren. tekst
& tekeningen jamie mckelvie
buffy, the
vampire slayer #9 (dark horse)
Nu Faiths undercover missie is mislukt en de Slayer genaamd
Genevieve haar doorheeft, draait het uit op een vrij eenvoudig
gevecht tussen de twee. Ook Genevieve's mentor Roden mengt
zich in de strijd en op dat moment wordt een zeer interessante
link gelegd met de geheimzinnige Twilight. Waar de plot op
zich wel doorsnee is, krijgt het extra emotionele lading nu
de relatie tussen Giles en Buffy onder extreme druk staat.
Als altijd is dergelijke karakterisatie sterk uitgewerkt.
De tekeningen zijn voldoende, al valt op dat de actiescènes
weinig gedetailleerd zijn en wel bijna per panel wisselende
achtergrondkleuren kennen. Gelukkig zijn de personages herkenbaar
en dus geef ik drie sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen georges jeanty