the mighty
avengers #10 (marvel)
Sentry en Iron Man zijn door het toedoen van Doctor Doom in
het verleden beland. Terwijl Iron Man vecht met Doom, worstelt
Sentry vooral met zijn grip op de realiteit. Het is een leuke
uitwerking van een oud concept, dat ook aan authenticiteit
wint door het gebruik van ouderwetse inkleuring en opmerkingen
zoals die vroeger onderaan de pagina stonden. Dat maakt van
dit nummer een stijlexperiment, zonder al te veel diepgang.
Neemt echter niet weg, dat het deze ene keer verfrissend is
en, toegegeven, voor een daverende cliffhanger zorgt. Hoewel
de tekeningen bewust ouderwets zijn en de juiste toon vinden,
verdient de inkleuring als gezegd het grootste compliment.
Drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
x-factor
#29 (marvel)
Na recente gebeurtenissen is X-Factor een schim van wat het
team ooit was. De nasleep van de crossover wordt zeer slim
in de serie verwerkt, niet op het niveau van de actie, maar
op het niveau van de personages. En dat is zonder twijfel
de juiste aanpak. Het knappe aan dit nummer is, dat de uitdieping
van de personages hier wordt gekoppeld aan het volgende avontuur.
Niet zomaar eentje, bovendien, want het is de terugkeer van
Arcade en zijn altijd bizarre pretparken. Het tekenwerk is
in de stijl van de serie, ingetogen en met nadruk op realisme,
wat wordt onderstreept door de sombere inkleuring. Tot nu
toe blijft het werken, vandaar dat ik hier een score geef
van vier sterren. tekst
peter david tekeningen valentine de landro
thunderbolts
#119 (marvel)
Een groep gevangenen valt de Thunderbolts aan vanuit de gevangencellen.
Als dat nog niet genoeg is, ook zonder dit gevaar lijkt het
erop dat het team op instorten staat. Het centrale gevecht
kent een hoog tempo, weinig tekst en een sterke mate van decompressie.
Waar dat soms mislukt, wordt het in dit geval gebruikt met
maximaal effect. Het hoogtepunt daarbij is uiteraard de bruutheid
waarmee Swordsman zijn tegenstanders afmaakt. Ironisch dat
een actiecomic wordt getekend door iemand met een duistere,
realistische stijl. En nog ironischer dat deze botsing van
stijlen werkt, want de zo grimmige sfeer heeft een urgentie
die heel effectief is. Ik geef dan ook vier sterren. tekst
warren ellis tekeningen mike deodato jr
fantastic
four #555 (marvel)
Terwijl Reed Richards op bezoek is bij zijn oude vriendin
Alyssa Castle, wordt de rest van de cast gevolgd in hun zelden
saaie leven. Dat ook voor Johnny Storm een romance wordt gecreëerd,
is eigenlijk wel een storende doublure na de ontwikkelingen
rondom Ben Grimm. Gelukkig gaat de meeste aandacht uit naar
Reeds bezoek aan Nu-World en de implicaties ervan. Vooralsnog
erg inleidend, wel met voldoende potentieel voor de rest van
het verhaal. Wat betreft het tekenwerk enkel lof. Het fotorealisme
is prima, de panorama's zijn spectaculair en de kaderloze
panels geven het geheel een zeer interessante, artistieke
afwerking. Vier sterren is te veel, daarom geef ik drie sterren. tekst
mark millar tekeningen bryan hitch
dmz #29 (dc)
Start van een nieuwe verhaallijn, die opent met actie en daarna
de klok een paar weken terugdraait. De oplettende lezer heeft
echter heel snel door wie het personage is dat in de opening
werd neergeschoten. En juist het feit dát hij wordt
geraakt, doet afbreuk aan de vertelling nu blijkbaar de rest
van de plot zes delen toe gaat werken naar dat moment. Los
daarvan biedt het wel aardige inzichten in hoe de politiek
wordt gevoerd in het belegerde New York. De tekeningen blijven
evolueren, het is onvoorstelbaar dat dit de tekenaar is die
meer dan twee jaar geleden aan de serie begon: de strakke
lijnen maken plaats voor schetslijnen. Minder details, wel
altijd sterk. Twee sterren. tekst
brian wood tekeningen riccardo burchielli