the twelve
#6 (marvel)
Halverwege de miniserie is het patroon van de losse nummers
wel duidelijk en aardig voorspelbaar geworden. Want ook deze
maand wordt getoond hoe de twaalf helden van vroeger zo hun
problemen hebben met het aanpassen aan de moderne tijden.
Na een begin met wat meer actie wordt een groot aantal pagina's
uitgetrokken voor een soort alternatieve flashback over Rockman,
een verteltechnische kunstgreep met een te wollige schrijfstijl
en een weinig subtiele wending. Wel biedt de keuze die de
Phantom Reporter nu maakt veel perspectief. Het tekenwerk
is van hoog niveau, met een realistische stijl vol priegelige
details en voorzien van warme kleuren. Al met al drie sterren. tekst
j michael straczynski tekeningen chris weston
young liars
#4 (dc)
De avonturen van Danny en Sadie worden nog altijd op een chronologisch
ingewikkelde manier verteld. De ene keer heeft die stijlkeuze
effect, meestal door het contrast, de andere keer voelt het
redelijk arbitrair. Gelukkig draait de kern van het verhaal
deze keer om de relatie tussen Danny en Sadie, een relatie
die extreem verknipt is en juist door het vaak bizarre gedrag
van Sadie een goede bron is voor zowel humor als ontwikkeling
van Danny's personage. Dat de plot inhoudelijk weinig vordert,
is voor het moment geen probleem. Als gebruikelijk is het
tekenwerk een beetje ouderwets en wat statisch, maar de stijl
is stabiel en het past ook prima bij de sfeer van de serie.
Drie sterren. tekst
& tekeningen david lapham
100 bullets
#92 (dc)
Eindelijk wordt duidelijk wat de uitkomst is van de confrontatie
tussen Loop, Cole en Jack, wat in de vorige nummers niet werd
getoond en daarmee voor een knappe spanning zorgde. De interactie
tussen dit drietal vormt de kern van dit hoofdstuk in de laatste
verhaallijn van de serie en het bevat precies die elementen
die de serie overtuigend hebben gemaakt. Op de achtergrond
spelen enkele subplots die alleen in het geval van de jonge
gangster Pippen wat minder relevant en boeiend zijn. Wat betreft
de tekeningen, ja, die zijn opnieuw sfeervol en gestileerd,
met veel scènes in zonlicht en dus met volop ruimte
voor spelen met de schaduwen en kleuren. Zeker vier sterren. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
angel: after
the fall #8 (idw)
Dit is het laatste nummer dat bestaat uit kortere verhalen
waarin wordt getoond wat de belangrijkste personages uit de
serie deden op de dag dat Los Angeles veranderde in hel op
Aarde. Het hoofdstuk over Gwen is nogal standaard en cliché,
het stuk over de burgers in het algemeen is zowel leuk bedacht
als ietwat flauw en de avonturen van Gunn zijn, hoewel intrigerend,
toch ook voorspelbaar. En daarmee is de zwakte van deze nummers
meteen gegeven: het biedt te weinig nieuws. Ook op het vlak
van de tekeningen valt het tegen, want zelfs de leukste stijl,
in het tweede hoofdstuk, voelt hier niet echt op zijn plaats.
Twee sterren is te veel, vandaar een score van één
ster. tekst
joss whedon & brian lynch tekeningen
tim kane, kevyn schmidt & various
local #12
(oni)
In het laatste deel van de serie keert Megan McKeenan terug
naar waar haar avontuur ooit is begonnen, ouder en wijzer,
in het huis dat van haar moeder was. Het is op die plek, die
haar zo aan vroeger doet denken, dat ze wordt geconfronteerd
met allerlei geesten uit haar verleden. De centrale thema's,
over het zoeken naar een eigen identiteit en een thuis, worden
zo erg netjes samengevouwen en leveren een bevredigend slot
op, zelfs al ligt de groei van Megans karakter ietwat voor
de hand. Het tekenwerk is ook duidelijk gegroeid, met heldere
lijnen en een groot aantal mooie composities, al is de stijl
op de laatste paar pagina's wat gehaast. Toch is vier sterren
meer dan terecht. tekst
brian wood tekeningen ryan kelly