x-factor
#32 (marvel)
Mutant Town brandt af en Val Cooper doet het team een aanbod
dat hun rol in dit deel van de stad voor altijd zal veranderen.
Daarmee vormt dit verhaal de afsluiting van een lange periode
waarin de inhoud van deze serie te vaak werd gedicteerd door
crossovers en ontwikkelingen in andere X-series. Een goede
zet, dus, al gaat het tegen het eind net iets te kort door
de bocht. Dat neemt niet weg, dat de interactie binnen het
team, altijd het sterkste punt van de reeks, hier eindelijk
weer centraal staat. Ook het tekenwerk verdient complimenten,
want de zo realistische stijl zorgt voor herkenbare gezichten
en kalme composities. Een score van vier sterren is op zijn
plek. tekst
peter david tekeningen valentine de landro
dmz #32 (dc)
De familiebanden van Matthew Roth komen langzaam meer op de
voorgrond. Gelukkig betekent dit niet automatisch een hoog
soapgehalte, want de nadruk blijft liggen op politieke aspecten
van de verhaallijn, waarin de neergeschoten Parco Delgado
voor onrust zorgt. Wel is voelbaar dat dit een tussenhoofdstuk
is, een verhaal waarin de spelers vooral op de juiste plaats
worden gezet. Dat gevoel wordt slechts deels gecompenseerd
door de slimme manier waarop de zo ontstane ruimte wordt gebruikt
voor een gesprek tussen Matthew en zijn moeder. De tekeningen
doen het ook bij de vele donkere scènes goed, met een
rauwe stijl en ingetogen kleuren. Al met al geef ik hier drie
sterren. tekst
brian wood tekeningen riccardo burchielli
ex machina
#37 (dc)
New York wordt opgeschrikt door een gekostumeerde dame die
de stad bestookt met obscene teksten gericht aan het adres
van president Bush. Voor burgemeester Hundred is dat een probleem,
omdat door het mogelijk wegblijven van de Republikeinse conventie
de stad honderden miljoenen zal mislopen. Inhoudelijk vordert
de plot niet veel. Dat is geen bezwaar, omdat de politieke
achtergronden voor interessante dialogen zorgen en de kapriolen
van Monica brutaal de grenzen van goed fatsoen aftasten. Als
altijd overtuigt het tekenwerk met een gestileerd realisme,
statige poses en een sinds kort wat fellere inkleuring. Drie
sterren is te weinig, daarom kom ik uit op vier sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen tony harris
rasl #2 (cartoon)
Na het inhoudelijk dunne eerste nummer klopt Rasl nu aan bij
Annie, een prostituee voor wie hij een schilderij uit een
andere realiteit heeft gestolen. Hun gesprek biedt diepgang,
een thematische rode draad en uiteindelijk, door een schokkende
doch niet al te onverwachte twist, ook een missie voor Rasl.
Hoewel het vaak blijft bij clichés, is de uitwerking
prima en is het interessant hoe de maker, met een vorig project
dat pure fantasy was, hier hamert op een realistische setting.
De tekeningen stralen dat ook uit, al is het gebrek aan gedetailleerde
achtergronden soms wat storend. Niet alles hoeft in de schaduw.
Even afwachten of de serie meer biedt, voor nu drie sterren. tekst
& tekeningen jeff smith
grendel:
behold the devil #8 (dark horse)
Zo briljant het vorige deel was, zo matig is deze afsluiter
van de miniserie. Want nu het hoofdverhaal volledig is verteld
en de journalist Lucas Ottoman heeft achterhaald dat auteur
Hunter Rose in het geheim de duivelse Grendel is, rest slechts
een plichtmatig slot dat bijna aanvoelt als een epiloog. Zo
is de confrontatie tussen Grendel en Lucas aardig maar voorspelbaar,
is het lot van rechercheur Elizabeth Sparks clichématig
en is de scène 'negen maanden later' een veel te nette,
kunstmatige afronding. Slecht is het zeker niet, het is alleen
onder de maat van de serie. Uiteraard is het tekenwerk wel
van het gebruikelijke, hoge niveau. Toch kan ik niet hoger
gaan dan twee sterren. tekst
& tekeningen matt wagner
angel: after
the fall #9 (idw)
Een week na het vorige nummer is het tijd voor het hoofdverhaal
van de serie, dat een paar maanden geleden eindigde met een
stevige cliffhanger. Angels grote gevecht tegen enkele demonen
mag dan niet heel origineel zijn, het is een mooi excuus voor
het samenbrengen van vrijwel de hele cast van de televisieserie.
Vooral de nieuwe status-quo kan daarbij wel erg interessant
worden. Het grootste minpunt is de manier waarop het centrale
conflict wordt opgelost: uit de tekeningen wordt niet duidelijk
wat Angel doet en de uitleg in de dialogen achteraf is onhandig.
De nieuwe tekenaar doet het prima, vooral bij de gezichten,
al mag het een stuk gedetailleerder. Kortom twee sterren. tekst
joss whedon & brian lynch tekeningen
nick runge