daredevil
#109 (marvel)
Matt Murdock en zijn vrienden en collega's hebben zich gestort
op de zaak van de onschuldig ter dood veroordeelde Big Ben
Donovan. Inhoudelijk vordert de plot nu niet of nauwelijks,
het blijft bij het herhalen van zetten, wat in dit geval meer
bedreigingen van buitenaf betekent, aangevuld met Daredevil
die met geweld antwoorden zoekt. Pas aan het slot gaat het
tempo omhoog en dat levert een sterke cliffhanger op. Ondanks
het gebrek aan inhoud zijn de dialogen prima en wordt het
verhaal met een zeer prettig tempo verteld. Als vanzelfsprekend
zijn de tekeningen weer rauw, met oog voor detail en een inkleuring
die daar goed op aansluit. Al met al geef ik dus drie sterren. tekst
ed brubaker & greg rucka tekeningen michael
lark
the exterminators
#30 (dc)
Ietwat vertraagd is het vroegtijdige slot van de serie dan
toch verschenen. Zo fascinerend en complex deze reeks begon,
zo rechtlijnig en zwaar leunend op actie het hier afsluit.
Bijna alle gelaagdheid is verdwenen en wat overblijft, is
een gevecht tussen de medewerkers van de ongediertebestrijding
en hun voormalige collega AJ. Ja, het is voldoende apocalyptisch
en de spanning is okay. Niettemin, het voelt niet op zijn
plek. Daarbij is een enorme explosie als antwoord op alle
problemen zonder enige twijfel veel te gemakkelijk. De vaste
tekenaar levert acceptabel werk; niet zo gedetailleerd als
anders, wel helder en toegankelijk. Eén ster is genoeg
voor de serie die helaas ver is afgegleden. tekst
simon oliver tekeningen tony moore
dmz #33 (dc)
Met één hoofdstuk te gaan in de politiek beladen
vertelling over verkiezingen in het futuristische New York
City is sprake van een tussennummer. Journalist Matthew Roth
blijft zijn werk doen, de manipulaties van zijn ouders krijgen
nu iets meer aandacht en voor het overige wordt voornamelijk
toegewerkt naar een ongetwijfeld spannende en gewelddadige
climax. Het is een gebrek aan balans waar deze serie halverwege
de verhaallijnen wel vaker last van heeft en dat is spijtig.
Grotere panels, minder dialogen en meer nieuwsteksten zijn
meestal een symptoom. Wat betreft de tekeningen geen klachten.
De lijnen worden dikker en de dynamiek blijft weer mooi gestileerd.
Twee sterren. tekst
brian wood tekeningen riccardo burchielli
war heroes
#1 (image)
In een wereld zoals wij die kennen, liggen de Verenigde Staten
onder vuur van talloze terroristen. De overheid neemt het
besluit, dat alle soldaten de beschikking moeten krijgen over
superkrachten en daarmee kan het land het tij misschien keren.
Deze nieuwe miniserie wordt gepromoot als het concept dat
bij Marvel de reeks Ultimates 3 had moeten zijn, wat volstrekte
onzin en misleiding is. Voor nu gaat de aandacht uit naar
het inleiden van het verhaal, het schetsen van de situatie
en het introduceren van hoofdpersonages. Soms te veel expositie,
wel altijd overtuigend en aanstekelijk uitgewerkt, zeker ook
dankzij het realistische tekenwerk. Twee sterren is te weinig,
vandaar drie. tekst
mark millar tekeningen tony harris
glamourpuss
#2 (aardvark-vanaheim)
De interessante analyse van oude tekenstijlen gaat door, ook
nu gevouwen om een nogal vreemde parodie op tijdschriften.
Halverwege volgt bovendien een tirade in een piepklein lettertype,
in een veel te smalle kolom, waardoor het met de vaak te lange
zinnen bijna onleesbaar wordt. Hoe interessant de kern ook
is, de uitwerking is frustrerend en te vrijblijvend. Bovendien
blijft het verwarrend, die panels die een vertelstructuur
suggereren, maar dat absoluut niet hebben. Nee, dit is een
project dat geen nut heeft als reguliere serie. Het is ongebreideld
navelstaren, voorzien van knap tekenwerk. Voor mij is dit
het laatste nummer, want veel hoger dan één
ster kom ik helaas niet. tekst
& tekeningen dave sim